Forum studentów rolnictwa Uniwersytetu Rzeszowskiego - IV rok

wrobelek

MATERIAŁY NA EGZ.

IDENTYFIKACJA I REJESTRACJA ZWIERZĄT
Rozporządzenie 178/2002
Art. 18 Możliwość odszukania
 Należy zapewnić możliwość odszukania żywności, paszy, zwierząt hodowlanych oraz wszelkich substancji przeznaczonych jako dodatek do paszy lub żywności lub które można do nich włączyć na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji.
 Operatorzy firm spożywczych i paszowych powinni móc zidentyfikować każda osobę, która dostarczyła im żywność, paszę, zwierzę hodowlane lub substancję przeznaczoną do włączenia do paszy lub żywności lub którą można do nich włączyć. W tym celu operatorzy ci utworzą systemy i procedury umożliwiające przekazanie takich informacji na żądanie właściwych władz.
 Doświadczenie dowodzi, że funkcjonowanie wewnętrznego rynku żywności i pasz może być zagrożone, kiedy nie jest możliwe śledzenie ruchu żywności i pasz. Dlatego też konieczne jest ustanowienie całościowego systemu śledzenia ruchu w handlu żywnością i paszami tak, aby mogło mieć miejsce ukierunkowane i precyzyjne wycofanie z rynku lub, aby można podać informację konsumentom lub urzędnikom odpowiedzialnym za kontrolę i wskutek tego uniknąć potencjału zbędnych zakłóceń o szerokim zasięgu, w przypadku problemów z bezpieczeństwem żywnościowym.
ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 882/2004
 Polepszona identyfikacja powstających zagrożeń może być w dłuższym terminie głównym instrumentem zapobiegawczym, który jest do dyspozycji państw członkowskich i Wspólnoty w wykonywaniu ich polityki. Dlatego też konieczne jest wyznaczenie Urzędowi wstępnego zadania zbierania informacji, czujności i zapewniania informacji na temat powstających zagrożeń mając na uwadze ich zapobieganie
 W uzupełnieniu do tych podstawowych reguł, bardziej szczegółowe prawo paszowe i żywnościowe obejmuje takie dziedziny jak żywienie zwierząt, w tym pasze z zawartością substancji leczniczych, higienę paszową i żywnościową, choroby odzwierzęce, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, pozostałości i zanieczyszczenia, kontrolę i zwalczanie chorób zwierząt mających wpływ na zdrowie publiczne, etykietowanie pasz i żywności, pestycydy, dodatki paszowe i żywnościowe, witaminy, sole mineralne, pierwiastki śladowe i inne dodatki, materiały mające kontakt z żywnością, wymagania jakościowe i składowe, wodę pitną, jonizację, nową żywność oraz organizmy genetycznie zmodyfikowane (GMO).
 Państwa Członkowskie powinny egzekwować prawo paszowe i żywnościowe, reguły dotyczące zdrowia zwierząt i ich dobrostanu oraz monitorować i sprawdzać, czy właściwe wymagania w tym zakresie są spełniane przez podmioty gospodarcze na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji. Do tego celu powinny być organizowane kontrole urzędowe
Cel SYSTEMU I&RZ
 Podstawowym celem identyfikacji i rejestracji zwierząt jest usprawnienie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt poprzez szybki dostęp do informacji o nich i ich przemieszczaniu zgromadzonych w bazie danych.
 Gromadzone dane o zwierzętach i ich posiadaczach są również podstawą do wdrożenia znakowania żywności pochodzenia zwierzęcego z możliwością ustalenia źródła surowca.
Przepisy związane
 5.1 Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.U.04. 33.287)
 5.2 Ustawa z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz.U.04.91.872)
 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie księgi rejestracji dla poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz.U.04.129.1373)
 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich (Dz.U.04.136.1455, Dz.U.04. 160.1677)
 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 sierpnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich (Dz.U.04.182.1884)
 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie ewidencji zwierząt przywiezionych do miejsc gromadzenia zwierząt, na wystawy lub pastwiska oraz ewidencja przewożonych zwierząt (Dz.U.160.1674)
 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie wysokości opłat związanych z identyfikacją i rejestracją konia oraz wydaniem paszportu konia lub jego duplikatu oraz opłat za czynności związane z wydaniem paszportów bydła lub ich duplikatów (Dz.U.04.169.1777)
 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 lipca 2004 r. w sprawie określenia wzoru paszportu konia i wzoru paszportu bydła (Dz.U.04.203.2083)
 Dyrektywa nr 92/102/EEC z dnia 27 listopada 1992 ustanawiająca system I&R,
 Rozporządzenie 820/97 UE wprowadzające system I&R.
 ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1825/2000 z dnia 25 sierpnia 2000 r.określające szczegółowe przepisy stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny
System obejmuje następujące podstawowe elementy
 Indywidualne oznakowanie zwierząt kolczykami
 Dokument identyfikacyjny zwierzęcia – paszport
 Rejestr zwierząt prowadzony w gospodarstwach
 Centralną bazę gromadzącą dane o zwierzętach i ich właścicielach
 Formularze dostarczające dane to: zgłoszenia o urodzeniach cieląt,
 zgłoszenia kupna – sprzedaży,
 zgłoszenia importu lub eksportu w wymianie z krajami UE,
 zgłoszenia importu lub eksportu w wymianie z krajami trzecimi,
 zgłoszenia uboju z zakładów ubojowych,
 zgłoszenia o utylizacji zwłok,
U S T A W A o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt
 Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie:
 7 dni - w przypadku bydła, oraz w terminie 30 dni - w przypadku owiec i kóz, każde zdarzenie powodujące zmiany liczebności stada, a w szczególności: 1) przemieszczenie zwierzęcia gospodarskiego pomiędzy stadami; 2) zbycie zwierzęcia gospodarskiego poza granice państwa; 3) padnięcie albo zabicie zwierzęcia gospodarskiego;
 Podmiot prowadzący zakład ubojowy lub utylizacyjny jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie 7 dni utylizację zwłok zwierzęcia
 ROZPORZĄDZENIE
 MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
 z dnia 24 maja 2004 r.
 w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich
 Oznakowania świń dokonuje się poprzez założenie kolczyka na lewą małżowinę uszną zwierzęcia lub wytatuowanie w obu małżowinach usznych zwierzęcia albo na jego grzbiecie numeru siedziby stada nadanego przez Agencję, z tym że w prawej małżowinie usznej tatuuje się 7 pierwszych znaków tego numeru, a w lewej - pozostałe znaki tego numeru.
 Numer siedziby stada, o którym mowa w ust. 3, składa się z 14 znaków o wysokości od 5 mm do 20 mm, z których:
 dwa pierwsze - to litery "PL";
 dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza zwierzęcia, w tym ostatnia cyfra kontrolna;
 trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło.
 Numer, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinien być wytatuowany w sposób czytelny i trwały.
 Na kolczyku dla świń znajduje się umieszczony w sposób czytelny i trwały: numer siedziby stada, składający się z 14 znaków o wysokości nie mniejszej niż 5 mm, z których:
 dwa pierwsze - to litery "PL",
 dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza zwierząt, w tym ostatnia cyfra kontrolna,
 trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło;
 znak graficzny Agencji.
 Stosowany powszechnie tatuaż uderzeniowy jest z praktycznego punktu widzenia nie przydatny dla lekarzy dokonujących badania przedubojowego i nie może mieć zastosowania dla świń przeznaczonych do dalszego chowu. W związku z powyższym należy poinformować hodowców trzody chlewnej o konieczności zaopatrywania się w kolczyki lub stosowaniu czytelnego tatuażu z użyciem tuszu.
Nadzór Inspekcji Weterynaryjnej
 nadzór stały nad warunkami weterynaryjnymi przy prowadzeniu ( badania przedubojowego, spędu, kwarantanny, handlu, eksportu, zwierząt,
 kontrola dokumentacji ( badanie monitoringowe, dochodzenie epizootyczne )
 realizacja zatwierdzonego harmonogramu kontroli bieżących i okresowych, wynikających z pełnionego nadzoru,
 wykonywanie sekcji zwierząt padłych,
 Lekarze weterynarii sprawujący nadzór nad ubojem bydła w rzeźniach, , nie mogą dopuścić do uboju zwierząt nie zakolczykowanych lub zakolczykowanych wadliwie i bez paszportu (art. 22 ust.2 pkt. 1 ustawy z dn 29.01.2004 o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz.U.Nr 33, poz. 288)).
 Rozporządzenie Komisji Nr494/98 z dnia 27 lutego 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 820/97 w odniesieniu do stosowania minimalnych sankcji administracyjnych w przypadku bydła
Postępowanie:
 1. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii stwierdzi, że w gospodarstwie jest jedno lub więcej
zwierząt z gatunku bydło, które nie spełnia łącznie wszystkich następujących warunków:
- oznakowanie indywidualnym numerem identyfikacyjnym,
- posiadanie paszportu,
- wpisanie do księgi rejestracji,
- zgłoszenie do rejestru,
 wydaje decyzję administracyjną zakazującą przemieszczania zwierząt do i z gospodarstwa
W wyniku stwierdzonych uchybień u posiadacza zwierząt PLW wydaje decyzję:
 NAKAZUJE:
 Oznakowanie bydła.
 Uzupełnienie wpisów do księgi rejestracji bydła.
 Uzupełnienie zgłoszeń narodzin, kupna , sprzedaży, upadków bydła
 Dostarczenie paszportu zwierzęcia.
 Dostarczenie dokumentów potwierdzających pochodzenie zwierzęcia.
 Zabicie zwierzęcia.
 POSTĘPOWANIE. Jeżeli posiadacz zwierzęcia nie przedstawi powiatowemu lekarzowi weterynarii
dokumentów potwierdzających pochodzenie zwierzęcia w terminie 2 dni roboczych od dnia
doręczenia decyzji zakazującej przemieszczania zwierząt do i z gospodarstwa, powiatowy
lekarz weterynarii wydaje decyzję nakazującą zabicie zwierzęcia i zniszczenie jego zwłok;
wykonanie decyzji następuje pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii.
 USTAWA
o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierzątArt. 49. 1. Za bydło, świnie, owce, kozy, konie, kury (Gallus domesticus), kaczki (Anas platyrhynchos, Cairina moschata), gęsi (Anser anser, Anser Cygnoides) i indyki (Meleagris gallopavo) zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów Inspekcji Weterynaryjnej albo za takie zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa.
 2. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wartości rynkowej zwierzęcia.
 3. Wartość rynkową zwierzęcia określa się na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) z listy prowadzonej przez powiatowego lekarza weterynarii
 4. W przypadku zwierzęcia poddanego ubojowi, którego mięso jest zdatne do spożycia przez ludzi, odszkodowanie pomniejsza się o kwoty uzyskane ze sprzedaży mięsa i ubocznych produktów zwierzęcych pozyskanych od tego zwierzęcia.
 5. Odszkodowanie ze środków budżetu państwa przysługuje również za zniszczone z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, środki żywienia zwierząt oraz sprzęt, które nie mogą być poddane odkażaniu.
 USTAWA
.
o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierzątOdszkodowania, o których mowa w ust. 1 i 5, nie przysługują:
 1) jeżeli posiadacz zwierzęcia nie zastosował się do obowiązków określonych w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt lub obowiązków określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 lub w art. 43 ust. 1, lub obowiązków nałożonych na podstawie art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3 oraz art. 47 ust. 1;
 2) jeżeli posiadacz wprowadził do swojego gospodarstwa zwierzę:
 a) o którym wiedział, że jest chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub chorobę,
 b) nie oznakowane lub bez paszportu zwierzęcia, jeżeli są one wymagane przepisami o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt,
 c) z naruszeniem przepisów obowiązujących w tym zakresie;
Przepisy unijne dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu
• Dzięki staraniom Unii Europejskiej ewoluują przepisy dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu.
• 1977: pierwsza dyrektywa europejska.
• W grudniu 2004 r. Unia Europejska przyjęła nowe rozporządzenie, które wejdzie w życie dnia 5 stycznia 2007 r.
Konsumenci europejscy coraz bardziej troszczą się o warunki dobrostanu zwierząt hodowlanych.
W grudniu 2004 r. Unia Europejska przyjęła nowe rozporządzenie, które wejdzie w życie dnia 5 stycznia 2007 r.
Przepisy te dotyczą wyłącznie transportu zwierząt na trasach ponad 50 km.
• Nie dotyczą one transportu na wypas sezonowy .
1- Stan fizyczny zwierząt podlegających przewozowi
Czy stan zdrowia zwierząt przewożonych w samochodach ciężarowych jest wystarczająco dobry?
Czy wśród przewożonych zwierząt znajdują się zwierzęta chore lub zranione?
Niezdolne do transportu są:
 Zwierzęta poważnie chore lub zranione.
Kiedy zwierzę jest poważnie chore lub zranione?
• Jeśli zwierzę nie jest w stanie poruszać się samodzielnie bez bólu.
• Jeśli zwierzę jest ciężko zranione lub cierpi na wypadanie narządów rodnych.
Za niezdolne do przewożenia uznaje się: Zwierzęta w stanie zaawansowanej ciąży i zwierzęta ciężarne, co do których istnieje prawdopodobieństwo, że urodzą młode podczas transportu.
 Zwierzęta, które urodziły w ciągu ostatnich 48 godzin.
 Zwierzęta nowo narodzone, u których pępek jeszcze się nie zagoił.
 W razie potrzeby należy wezwać lekarza weterynarii w celu zapewnienia zwierzętom chorym lub zranionym koniecznej opieki.
Weterynarz może podjąć decyzję o ewentualnym uśpieniu lub uboju zwierzęcia.
Jeśli lekarz weterynarii jest wezwany przez władze, koszty ponosi przewoźnik.
Zwierzę można przewieźć do najbliższej ubojni pod warunkiem, że nie stanowi to dodatkowych cierpień dla zwierzęcia.
• Krowy dojne muszą być dojone w odstępach około 12 godzin, nie dłuższych jednak niż 15 godzin.
2- Przystosowanie pojazdów
A) Podróż trwająca krócej niż 8 godzin
• Wystarczająca przestrzeń między głowami zwierząt a poziomem znajdującym się powyżej.
• Pojazdy muszą być zabezpieczone przed wydostaniem się zwierząt.
• Pojazdy muszą być skonstruowane w taki sposób, aby uniknąć zranienia lub zbędnego cierpienia zwierząt.
• Podłoga musi być pokryta ściółką lub wyposażona w system zapewniający wchłanianie odchodów zwierząt.
• Do załadunku i wyładunku zwierząt należy używać odpowiednich pomostów, ramp i trapów.
• Pojazdy muszą być tak skonstruowane, aby ochraniać zwierzęta przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i znacznymi różnicami w warunkach klimatycznych.
• Nie należy zatem transportować zwierząt pomiędzy osiami.
Jeśli czas transportu przekracza 8 godzin, zwierzęta należy napoić, nakarmić i w razie potrzeby wyładować przed dotarciem do miejsca przeznaczenia.
B) Podróż trwająca dłużej niż 8 godzin
• Ściółka obowiązkowa.
• Pojazd musi być wyposażony w wystarczającą ilość paszy dla zwierząt.
Pojazd musi być wyposażony w odpowiedni system wentylacyjny, który może być używany zarówno w czasie postoju pojazdu, jak też w czasie jego poruszania się.
Przed wyruszeniem w podróż należy sprawdzić czy wentylacja działa prawidłowo
• Jeżeli pojazd nie jest wyposażony w mechaniczny system wentylacji, w pojeździe musi być utrzymywany zakres tempartur od 5 do 30°C.
W tym celu pojazd musi być wyposażony w system kontroli temperatury. Pojazd musi być wyposażony w przesuwalne przegrody umożliwiające tworzenie oddzielnych przedziałów w zależności od rodzaju, wielkości i ilości przewożonych zwierząt.
• W każdej chwili musi być możliwy bezpośredni dostęp do wszystkich transportowanych zwierząt w celu ich inspekcji oraz zapewnienia im odpowiedniej opieki.
• Pojazd musi być wyposażony w system umożliwiający pojenie zwierząt, dostosowany do transportowanego gatunku.
• Pojemność zbiornika do pojenia zwierząt musi być dostosowana do potrzeb zwierząt.
• Pojazd musi być wyposażony w przyłącza do dostarczania wody w czasie postojów.
Zapotrzebowanie na wodę ?
Krowy-osobniki dorosłe: 40 litrów wody/dzień Krowy dojne: 180 litrów wody/dzień
Konie w stajni: 36 litrów wody/dzień
• Systemy pojeniaTrzoda chlewna jest pojona za pomocą smoczków wyposażonych w dźwignię.
• Trzoda chlewna może również być pojona za pomocą baniek, lecz muszą być one umieszczone na odpowiednim poziomie.
• Cielętom należy zapewnić smoczki do ssania
• Konie należy poić za pomocą ruchomych urządzeń do pojenia dostosowanych do ich potrzeb.
Należy sprawdzić, czy pojazd jest wyposażony w tego rodzaju urządzenia do pojenia.
Jak sprawdzić czy system pojenia działa?
 Nacisnąć na smoczek lub na dźwignię bańki, które umieszczone są w czterech narożnikach pojazdu.
 Upewnić się, że w pojeździe znajdują się ruchome urządzenia do pojenia.
3- Postoje na pojenie i karmienie zwierząt oraz czas na odpoczynek
Jeśli pojazd jest wyposażony w urządzenia pozwalające na długą podróż, zwierzęta mogą podróżować dłużej niż 8 godzin, pod warunkiem że przestrzegane są postoje na pojenie, karmienie i odpoczynek:
Zwierzęta nieodsadzone (cielęta, jagnięta)
Pierwsza faza transportu: maksymalnie 9 godzin
Co najmniej 1 godzina na odpoczynek i pojenie
Druga faza transportu: maksymalnie 9 godzin
24 godziny odpoczynku, wyładunek zwierząt, pojenie i karmienie
Trzoda chlewna
Maksymalnie 24-godzinny transport
24 godziny odpoczynku, stały dostęp do wody
Domowe zwierzęta Koniowa
Maksymalnie 24-godzinny transport
Przerwy co 8 godzin, pojenie i w razie potrzeby karmienie
Po 24-godzinnym transporcie:
24 godziny odpoczynku, wyładunek zwierząt, pojenie i karmienie
Bydło, owce i kozy
Pierwsza faza transportu: maksymalnie 14 godzin
Co najmniej 1 godzina na odpoczynek i pojen
Druga faza transportu: maksymalnie 14 godzin
24 godziny odpoczynku, wyładunek zwierząt, pojenie i karmienie
Drób, ptactwo domowe i króliki domowe
Jeśli czas transportu przekracza 12 godzin, należy zapewnić dostęp do wody i paszy
Z wyjątkiem transportu piskląt trwającego krócej niż 24 godziny, pod warunkiem że podróż zakończy się w ciągu 72 godzin od ich wyklucia się.
Co robi policja lub żandarmeria, w przypadku gdy zwierzęta nie były odpowiednio pojone, karmione lub nie miały zapewnionego czasu na odpoczynek?
 Eskortuje pojazd do stacji benzynowej
 Eskortuje pojazd do zatwierdzonego miejsca odpoczynku
 Powiadamia lokalne służby weterynaryjne
Jeśli w pobliżu pojazdu nie ma żadnego punktu etapowego policja kontaktuje się z lokalnymi służbami weterynaryjnymi, które próbują wyznaczyć inne miejsce właściwe do wyładunku.
4- Pojemność załadunku oraz warunki transportu
Europejska dyrektywa przewiduje maksymalną pojemność załadunku pojazdu dla głównych gatunków zwierząt w zależności od rodzaju środka transportu (transport drogowy, kolejowy, drogą wodną lub lotniczą) oraz średnią wagę zwierząt.
• W celu sprawdzenia pojemności trzeba znać:
 Dostępną dla zwierząt powierzchnię całkowitą w m2 A
 Liczbę zwierząt N
Wagę załadunku w kilogramach L
W pojeździe znajduje się 35 sztuk bydła (N), waga załadunku wynosi 12 560 kg (L). Zwierzęta są załadowane na powierzchnię całkowitą wynoszącą 24 m2(A).
Minimalna powierzchnia wymagana na mocy dyrektywy na jedną sztukę bydła o wadze 325 kg wynosi 0,95 m2
POJAZD JEST PRZEŁADOWANY
• Trzodzie chlewnej należy umożliwić swobodne przyjęcie naturalnej pozycji stojącej lub leżącej.
Co się dzieje w przypadku gdy pojemność załadunku nie jest przestrzegana?
• Kierowca może zostać ukarany grzywną.
• Służby kontrolne zadecydują, czy zwierzęta
1. należy wyładować w pobliżu miejsca kontroli
2. mogą natychmiast kontynuować podróż
3. muszą powrócić do miejsca wyruszenia transportu
Warunki transportu
• W celu uniknięcia zgniecenia, walk lub poczucia strachu zwierzęta powinny być rozdzielone według gatunku, płci oraz wielkości.
• Zwierzęta dorosłe i młode należy rozdzielić, z wyjątkiem samic podróżujących z młodymi.
• Dorosłe samce należy oddzielić od samic.
• Dorosłe knury zarodowe oraz ogiery należy oddzielić od siebie nawzajem.
• Zwierzętom należy zapewnić odpowiednią przestrzeń umożliwiającą przyjęcie naturalnej pozycji stojącej lub leżącej.
• Jeśli zwierzęta są przywiązane należy zapewnić im możliwość położenia się oraz jedzenia i napojenia się. Zwierząt nie przywiązuje się za rogi ani za kółka w nosie. Zwierząt koniowatych nie należy przewozić w pojazdach posiadających więcej niż jedną skrzynię ładunkową.
• Zwierzęta koniowate należy pozbawić podków na tylnich kopytach.
5- Dokumenty towarzyszące zwierzętom
 Przedsiębiorstwa zajmujące się transportem zwierząt muszą być do tego upoważnione przez dane Państwo Członkowskie Unii Europejskiej. W każdym Państwie Członkowskim istnieje organ odpowiedzialny za wydanie takiego upoważnienia.
 Jeśli transport trwa dłużej niż 8 godzin oraz jeśli podczas podróży przekraczana jest granica zwierzętom musi towarzyszyć plan trasy.
Szkolenie kierowców
Przewoźnicy muszą być pewni, że kierowcy, których zatrudniają odbyli specjalistyczne szkolenie lub posiadają równoważne doświadczenie praktyczne, aby umieć obchodzić się z przewożonymi zwierzętami oraz zapewnić im konieczną opiekę.
Kary
Każde z Państw Członkowskich wprowadziło sankcje administracyjne i karne w przypadku naruszenia prawodawstwa o ochronie zwierząt podczas transportu.
Przewoźnikom może zostać odebrane ich upoważnienie.

maciek

to jest wszystko czy trzeba cos jescze ??

monisia

to prawda że, cytuję z czatu: "na egzminie z obrotu ma byc obrot i transport zw ,a identyfikacji i rejestr ma nie byc" ???

madzia_s

IDENTYFIKACJA I REJESTRACJAZWIERZĄT
Rozporządzenie 178/2002
Art. 18 Możliwość odszukania
Należy zapewnić możliwość odszukania żywności, paszy, zwierząt hodowlanych oraz wszelkich substancji przeznaczonych jako dodatek do paszy lub żywności lub które można do nich włączyć na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji.
Operatorzy firm spożywczych i paszowych powinni móc zidentyfikować każda osobę, która dostarczyła im żywność, paszę, zwierzę hodowlane lub substancję przeznaczoną do włączenia do paszy lub żywności lub którą można do nich włączyć. W tym celu operatorzy ci utworzą systemy i procedury umożliwiające przekazanie takich informacji na żądanie właściwych władz.

Doświadczenie dowodzi, że funkcjonowanie wewnętrznego rynku żywności i pasz może być zagrożone, kiedy nie jest możliwe śledzenie ruchu żywności i pasz. Dlatego też konieczne jest ustanowienie całościowego systemu śledzenia ruchu w handlu żywnością i paszami tak, aby mogło mieć miejsce ukierunkowane i precyzyjne wycofanie z rynku lub, aby można podać informację konsumentom lub urzędnikom odpowiedzialnym za kontrolę i wskutek tego uniknąć potencjału zbędnych zakłóceń o szerokim zasięgu, w przypadku problemów z bezpieczeństwem żywnościowym.
ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 882/2004
Polepszona identyfikacja powstających zagrożeń może być w dłuższym terminie głównym instrumentem zapobiegawczym, który jest do dyspozycji państw członkowskich i Wspólnoty w wykonywaniu ich polityki. Dlatego też konieczne jest wyznaczenie Urzędowi wstępnego zadania zbierania informacji, czujności i zapewniania informacji na temat powstających zagrożeń mając na uwadze ich zapobieganie
W uzupełnieniu do tych podstawowych reguł, bardziej szczegółowe prawo paszowe i żywnościowe obejmuje takie dziedziny jak żywienie zwierząt, w tym pasze z zawartością substancji leczniczych, higienę paszową i żywnościową, choroby odzwierzęce, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, pozostałości i zanieczyszczenia, kontrolę i zwalczanie chorób zwierząt mających wpływ na zdrowie publiczne, etykietowanie pasz i żywności, pestycydy, dodatki paszowe i żywnościowe, witaminy, sole mineralne, pierwiastki śladowe i inne dodatki, materiały mające kontakt z żywnością, wymagania jakościowe i składowe, wodę pitną, jonizację, nową żywność oraz organizmy genetycznie zmodyfikowane (GMO).
Zdrowie zwierząt i ich dobrostan są istotnymi czynnikami, które przyczyniają się do podniesienia jakości i bezpieczeństwa żywności, do zapobiegania rozprzestrzeniania się chorób zwierząt oraz do humanitarnego traktowania zwierząt.
Państwa Członkowskie powinny egzekwować prawo paszowe i żywnościowe, reguły dotyczące zdrowia zwierząt i ich dobrostanu oraz monitorować i sprawdzać, czy właściwe wymagania w tym zakresie są spełniane przez podmioty gospodarcze na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji. Do tego celu powinny być organizowane kontrole urzędowe
Cel SYSTEMU I&RZ
Podstawowym celem identyfikacji i rejestracji zwierząt jest usprawnienie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt poprzez szybki dostęp do informacji o nich i ich przemieszczaniu zgromadzonych w bazie danych.
Gromadzone dane o zwierzętach i ich posiadaczach są również podstawą do wdrożenia znakowania żywności pochodzenia zwierzęcego z możliwością ustalenia źródła surowca.
Przepisy związane
5.1 Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.U.04. 33.287)
5.2 Ustawa z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz.U.04.91.872)

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie księgi rejestracji dla poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz.U.04.129.1373)
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich (Dz.U.04.136.1455, Dz.U.04. 160.1677)
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 sierpnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich (Dz.U.04.182.1884)

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie ewidencji zwierząt przywiezionych do miejsc gromadzenia zwierząt, na wystawy lub pastwiska oraz ewidencja przewożonych zwierząt (Dz.U.160.1674)
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie wysokości opłat związanych z identyfikacją i rejestracją konia oraz wydaniem paszportu konia lub jego duplikatu oraz opłat za czynności związane z wydaniem paszportów bydła lub ich duplikatów (Dz.U.04.169.1777)
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 lipca 2004 r. w sprawie określenia wzoru paszportu konia i wzoru paszportu bydła (Dz.U.04.203.2083)

Dyrektywa nr 92/102/EEC z dnia 27 listopada 1992 ustanawiająca system I&R,
Rozporządzenie 820/97 UE wprowadzające system I&R.
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1825/2000 z dnia 25 sierpnia 2000 r.określające szczegółowe przepisy stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny

System obejmuje następujące podstawowe elementy :
Indywidualne oznakowanie zwierząt kolczykami
Dokument identyfikacyjny zwierzęcia – paszport
Rejestr zwierząt prowadzony w gospodarstwach
Centralną bazę gromadzącą dane o zwierzętach i ich właścicielach
Formularze dostarczające dane to:

zgłoszenia o urodzeniach cieląt,
zgłoszenia kupna – sprzedaży,
zgłoszenia importu lub eksportu w wymianie z krajami UE,
zgłoszenia importu lub eksportu w wymianie z krajami trzecimi,
zgłoszenia uboju z zakładów ubojowych,

zgłoszenia o utylizacji zwłok,
U S T A W A o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt
Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie:
7 dni - w przypadku bydła, oraz w terminie 30 dni - w przypadku owiec i kóz, każde zdarzenie powodujące zmiany liczebności stada, a w szczególności: 1) przemieszczenie zwierzęcia gospodarskiego pomiędzy stadami; 2) zbycie zwierzęcia gospodarskiego poza granice państwa; 3) padnięcie albo zabicie zwierzęcia gospodarskiego;
Podmiot prowadzący zakład ubojowy lub utylizacyjny jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie 7 dni utylizację zwłok zwierzęcia
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
z dnia 24 maja 2004 r.
w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich

Oznakowania świń dokonuje się poprzez założenie kolczyka na lewą małżowinę uszną zwierzęcia lub wytatuowanie w obu małżowinach usznych zwierzęcia albo na jego grzbiecie numeru siedziby stada nadanego przez Agencję, z tym że w prawej małżowinie usznej tatuuje się 7 pierwszych znaków tego numeru, a w lewej - pozostałe znaki tego numeru.

Oznakowania świń dokonuje się poprzez założenie kolczyka na lewą małżowinę uszną zwierzęcia lub wytatuowanie w obu małżowinach usznych zwierzęcia albo na jego grzbiecie numeru siedziby stada nadanego przez Agencję, z tym że w prawej małżowinie usznej tatuuje się 7 pierwszych znaków tego numeru, a w lewej - pozostałe znaki tego numeru.

Numer siedziby stada, o którym mowa w ust. 3, składa się z 14 znaków o wysokości od 5 mm do 20 mm, z których:
   dwa pierwsze - to litery "PL";
    dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza zwierzęcia, w tym ostatnia cyfra kontrolna;
    trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło.
Numer, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinien być wytatuowany w sposób czytelny i trwały.

Na kolczyku dla świń znajduje się umieszczony w sposób czytelny i trwały:
  numer siedziby stada, składający się z 14 znaków o wysokości nie mniejszej niż 5 mm, z których:
dwa pierwsze - to litery "PL",
dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza zwierząt, w tym ostatnia cyfra kontrolna,
trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło;
znak graficzny Agencji.

Stosowany powszechnie tatuaż uderzeniowy jest z praktycznego punktu widzenia nie przydatny dla lekarzy dokonujących badania przedubojowego i nie może mieć zastosowania dla świń przeznaczonych do dalszego chowu. W związku z powyższym należy poinformować hodowców trzody chlewnej o konieczności zaopatrywania się w kolczyki lub stosowaniu czytelnego tatuażu z użyciem tuszu.
Nadzór Inspekcji Weterynaryjnej
nadzór stały nad warunkami weterynaryjnymi przy prowadzeniu ( badania przedubojowego, spędu, kwarantanny, handlu, eksportu, zwierząt,
kontrola dokumentacji ( badanie monitoringowe, dochodzenie epizootyczne )

realizacja zatwierdzonego harmonogramu kontroli bieżących i okresowych, wynikających z pełnionego nadzoru,
wykonywanie sekcji zwierząt padłych,

Lekarze weterynarii sprawujący nadzór nad ubojem bydła w rzeźniach, , nie mogą dopuścić do uboju zwierząt nie zakolczykowanych lub zakolczykowanych wadliwie i bez paszportu (art. 22 ust.2 pkt. 1 ustawy z dn 29.01.2004 o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz.U.Nr 33, poz. 288)).
Rozporządzenie Komisji Nr494/98 z dnia 27 lutego 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 820/97 w odniesieniu do stosowania minimalnych sankcji administracyjnych w przypadku bydła
Postępowanie
1. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii stwierdzi, że w gospodarstwie jest jedno lub więcej
zwierząt z gatunku bydło, które nie spełnia łącznie wszystkich następujących warunków:
- oznakowanie indywidualnym numerem identyfikacyjnym,
- posiadanie paszportu,
- wpisanie do księgi rejestracji,
- zgłoszenie do rejestru,
wydaje decyzję administracyjną zakazującą przemieszczania zwierząt do i z gospodarstwa
W wyniku stwierdzonych uchybień u posiadacza zwierząt PLW wydaje decyzję:
NAKAZUJE:
Oznakowanie bydła.
Uzupełnienie wpisów do księgi rejestracji bydła.
Uzupełnienie zgłoszeń narodzin, kupna , sprzedaży, upadków bydła
Dostarczenie paszportu zwierzęcia.
Dostarczenie dokumentów potwierdzających pochodzenie zwierzęcia.
Zabicie zwierzęcia.
POSTĘPOWANIE
. Jeżeli posiadacz zwierzęcia nie przedstawi powiatowemu lekarzowi weterynarii
dokumentów potwierdzających pochodzenie zwierzęcia w terminie 2 dni roboczych od dnia
doręczenia decyzji zakazującej przemieszczania zwierząt do i z gospodarstwa, powiatowy
lekarz weterynarii wydaje decyzję nakazującą zabicie zwierzęcia i zniszczenie jego zwłok;
wykonanie decyzji następuje pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii.
USTAWA o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt
Art. 49. 1. Za bydło, świnie, owce, kozy, konie, kury (Gallus domesticus), kaczki (Anas platyrhynchos, Cairina moschata), gęsi (Anser anser, Anser Cygnoides) i indyki (Meleagris gallopavo) zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów Inspekcji Weterynaryjnej albo za takie zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa.
2. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wartości rynkowej zwierzęcia.
3. Wartość rynkową zwierzęcia określa się na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) z listy prowadzonej przez powiatowego lekarza weterynarii.

USTAWA o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt
4. W przypadku zwierzęcia poddanego ubojowi, którego mięso jest zdatne do spożycia przez ludzi, odszkodowanie pomniejsza się o kwoty uzyskane ze sprzedaży mięsa i ubocznych produktów zwierzęcych pozyskanych od tego zwierzęcia.
5. Odszkodowanie ze środków budżetu państwa przysługuje również za zniszczone z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, środki żywienia zwierząt oraz sprzęt, które nie mogą być poddane odkażaniu.

USTAWA .o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt
Odszkodowania, o których mowa w ust. 1 i 5, nie przysługują:
1) jeżeli posiadacz zwierzęcia nie zastosował się do obowiązków określonych w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt lub obowiązków określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 lub w art. 43 ust. 1, lub obowiązków nałożonych na podstawie art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3 oraz art. 47 ust. 1;
2) jeżeli posiadacz wprowadził do swojego gospodarstwa zwierzę:
a) o którym wiedział, że jest chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub chorobę,
b) nie oznakowane lub bez paszportu zwierzęcia, jeżeli są one wymagane przepisami o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt,
c) z naruszeniem przepisów obowiązujących w tym zakresie;

rybciax666

Ustawa o ochronie zdrowia zwierząt o raz zwalczaniu chorób zakaźnych z dnia 11.03.04:
Przedmiotem działalności w zakresie obrotu zwierzętami, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu zwierząt mogą być wyłącznie zwierzęta:
• Oznakowane w sposób określony w przepisach o systemie ideat, i rejest. zwierz.
• Spełniające wymaganie w odniesieniu do stanu zdrowia oraz miejsca pochodzenia określone dla danego gatunku oraz przeznaczenia zwierząt.
• Niepodlegające zakazowi wyprowadzania z gospodarstwa wydanemu w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych.
• Zaopatrzone w świadectwo zdrowia lub inny dokument potwierdzający stan zdrowia, oraz miejsce pochodzenia, jeżeli są wymagane.
Dopuszcza się obrót zwierzętami podlegającymi zakazowi, z wyłączeniem kóz owiec, jeżeli zwierzęta te:
• Zostaną dostarczone z gosp. Pochodzenia bezpośredni do wskazanej prze powiat.lek. wet. Rzeźni położonej na terytorium RP, gdzie zostaną podane ubojowi w oddzielnym cyklu prod.
• Nie miały kontaktu z innymi zwierzętami w czasie ich przewożenia z gosp. Pochodzenia do rzeźni.
Obiekty budowlane lub miejsca grupowania zwierząt powinny:
• Znajdować się w miejscu ogrodzonym, zabezpieczonym przed dostępem zwierząt z zewnątrz
• Być wyposażone w : a) urządzenia do załadunku i wyładunku zwierząt na środki transp. b) system odprowadzania ścieków c) maty odkażające wyłożone przed wejściem i wyjściem oraz wjazdem i wyjazdem
Obiekty budow. Lub miejsca powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby urządzenia o których mowa, były łatwe do czyszczenia i odkażania.
Maty powinny mieć: długość nie mniejszą niż: a) obwód największego koła pojazdu wjeżdżającego lub wyjeżdżającego, jeżeli są przed wjazdem i wyjazdem, b) metr- jeżeli są przed wejściem i wyjściem szerokość nie mniejszą niż: a)szerokość wjazdu lub wyjazdu- jeżeli są wyłożone przed wjazdami i wyjazdami b) szerokość wejścia wyjścia- jeżeli są wyłożone przed wejściem i wyjściem.
W obiektach budowlanych lub miejscach, o których mowa, zapewnia się wydzielone miejsca lub pomieszczenia:
a) Do przetrzymywania zwierząt, w tym oddzielna dla zwierząt agresywnych
b) Do przeprowadzania badań zwierząt z zainstalowanym oświetleniem umożliwiającym przeprowadzenie tych badań, wyposażony w urządzenia do unieruchamiania i poskramiania zwierząt
c) Do izolacji zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę
d) Do przechowywani odchodów zwierzęcych
e) socjalne i biurowe, które są udostępniane na czas wykonywania czynności przez urzędowego lekarza weterynarii, z doprowadzoną bieżącą wodą.

Podmiot prowadzący działalność w zakresie pośrednictwa w obrocie zwierzętami z wykorzysta¬niem obiektów budowlanych lub miejsc, będących w jego posiadaniu lub pozostających w dyspozycji innych podmiotów, może do tej działalności wykorzy¬stywać wyłącznie obiekty budowlane lub miejsca:
1) dla których zostało stwierdzone spełnianie wymagania, o których mowa w § 2 i 3, lub
2) które zostały zatwierdzone na potrzeby handlu.
2. Podmiotem prowadzącym działalność w zakresie pośrednictwa w obrocie zwierzętami może być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, nabywająca i zbywająca zwierzęta pośrednio lub bezpośrednie prowadząca w sposób ciągły obrót tymi zwierzętami a w przypadku:
1) bydła lub świń nie później niż przed upływem 30 dni,
2) owiec lub kóz nie później niż przed upływem 29 dni
— od dnia nabycia tych zwierząt zbywająca lub prze¬mieszczająca te zwierzęta z jednego miejsca ich prze-, trzymywania do innego miejsca niebędącego w jej; posiadaniu.
3. Podmiot prowadzący działalność w zakresie po¬średnictwa w obrocie zwierzętami, który je grupuje w obiektach budowlanych lub miejscach, będących w jego posiadaniu, zapewnia, że osoby zajmujące się obsługą tych zwierząt są przeszkolone w zakresie po-stępowania ze zwierzętami.
§ 5. 1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie obrotu zwierzętami, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu zwierząt prowadzi dokumentację, która dotyczy zwierząt będących przedmiotem jego działalności.
2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę posiadacza zwierząt, od którego zwierzęta zostały nabyte lub wprowa¬dzone na teren obiektu, oraz adres i numer identy¬fikacyjny gospodarstwa ich pochodzenia;
2) datę nabycia lub zbycia zwierząt;
3) liczbę nabytych lub zbytych zwierząt, numer iden¬tyfikacyjny każdego z nich oraz numer świadectwa zdrowia lub dokumentu identyfikacyjnego;
4) imię i nazwisko albo nazwę nabywcy oraz adres miejsca, do którego dostarczono zwierzęta, lub miejsca przeznaczenia, a w przypadku gdy nabyw¬cą lub odbiorcą jest pośrednik- także weteryna¬ryjny numer identyfikacyjny pośrednika;
5) weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu dokonującego przewozu zwierząt oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym zwierzęta sąprzewożone;
6) dziennik podróży, jeżeli obowiązek jego prowadze¬nia wynika z rozporządzenia nr 1/2005.
3. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przecho¬wuje się przez 3 lata od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu.
§ 6. 1. Transport zwierząt w obrocie odbywa się zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu nr 1/2005.
2. Dopuszcza się skup zwierząt z kilku gospodarstw położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednym środkiem transportu, jeżeli zwierzęta:
1) są transportowane:
a) bezpośrednio do rzeźni położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) zgodnie z wymaganiami określonymi w rozpo¬rządzeniu nr 1/2005;
2) po załadowaniu na środek transportu w poszcze¬gólnych gospodarstwach nie opuszczają tego środka transportu od załadunku do dostarczenia ich do miejsca przeznaczenia.

metjan

Przepisy unijne dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu
Konsumenci europejscy coraz bardziej troszczą się o warunki dobrostanu zwierząt hodowlanych.
Dzięki staraniom Unii Europejskiej ewoluują przepisy dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu.
1977: pierwsza dyrektywa europejska.

W grudniu 2004 r. Unia Europejska przyjęła nowe rozporządzenie, które wejdzie w życie dnia 5 stycznia 2007 r.
Przepisy te dotyczą wyłącznie transportu zwierząt na trasach ponad 50 km.

Nie dotyczą one transportu na wypas sezonowy .
1- Stan fizyczny zwierząt podlegających przewozowi
Czy stan zdrowia zwierząt przewożonych w samochodach ciężarowych jest wystarczająco dobry?
Czy wśród przewożonych zwierząt znajdują się zwierzęta chore lub zranione?
Niezdolne do transportu są:
Jeśli zwierzę nie jest w stanie poruszać się samodzielnie bez bólu.
Jeśli zwierzę jest ciężko zranione lub cierpi na wypadanie narządów rodnych.
Za niezdolne do przewożenia uznaje się:
Zwierzęta w stanie zaawansowanej ciąży i zwierzęta ciężarne, co do których istnieje prawdopodobieństwo, że urodzą młode podczas transportu.
Zwierzęta, które urodziły w ciągu ostatnich 48 godzin.
Zwierzęta nowo narodzone, u których pępek jeszcze się nie zagoił.
W razie potrzeby należy wezwać lekarza weterynarii w celu zapewnienia zwierzętom chorym lub zranionym koniecznej opieki.
Weterynarz może podjąć decyzję o ewentualnym uśpieniu lub uboju zwierzęcia.
Jeśli lekarz weterynarii jest wezwany przez władze, koszty ponosi przewoźnik.
Zwierzę można przewieźć do najbliższej ubojni pod warunkiem, że nie stanowi to dodatkowych cierpień dla zwierzęcia.
Krowy dojne muszą być dojone w odstępach około 12 godzin, nie dłuższych jednak niż 15 godzin.
2- Przystosowanie pojazdów
A) Podróż trwająca krócej niż 8 godzin
Wystarczająca przestrzeń między głowami zwierząt a poziomem znajdującym się powyżej.
Pojazdy muszą być zabezpieczone przed wydostaniem się zwierząt.
Pojazdy muszą być skonstruowane w taki sposób, aby uniknąć zranienia lub zbędnego cierpienia zwierząt.
Podłoga musi być pokryta ściółką lub wyposażona w system zapewniający wchłanianie odchodów zwierząt .
D o załadunku i wyładunku zwierząt należy używać odpowiednich pomostów, ramp i trapów.
Pojazdy muszą być tak skonstruowane, aby ochraniać zwierzęta przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i znacznymi różnicami w warunkach klimatycznych.
Nie należy zatem transportować zwierząt pomiędzy osiami .
Jeśli czas transportu przekracza 8 godzin , zwierzęta należy napoić, nakarmić i w razie potrzeby wyładować przed dotarciem do miejsca przeznaczenia.

B) Podróż trwająca dłużej niż 8 godzin
Ściółka obowiązkowa .
Pojazd musi być wyposażony w wystarczającą ilość paszy dla zwierząt .
Pojazd musi być wyposażony w odpowiedni system wentylacyjny, który może być używany zarówno w czasie postoju pojazdu, jak też w czasie jego poruszania się.
Jeżeli pojazd nie jest wyposażony w mechaniczny system wentylacji, w pojeździe musi być utrzymywany zakres tempartur od 5 do 30°C.W tym celu pojazd musi być wyposażony w system kontroli temperatury.
Pojazd musi być wyposażony w przesuwalne przegrody umożliwiające tworzenie oddzielnych przedziałów w zależności od rodzaju, wielkości i ilości przewożonych zwierząt.
W każdej chwili musi być możliwy bezpośredni dostęp do wszystkich transportowanych zwierząt w celu ich inspekcji oraz zapewnienia im odpowiedniej opieki.
Pojazd musi być wyposażony w system umożliwiający pojenie zwierząt, dostosowany do transportowanego gatunku.

Pojemność zbiornika do pojenia zwierząt musi być dostosowana do potrzeb zwierząt.
Pojazd musi być wyposażony w przyłącza do dostarczania wody w czasie postojów .

Zapotrzebowanie na wodę ?
Krowy-osobniki dorosłe: 40 litrów wody/dzień
Krowy dojne: 180 litrów wody/dzień
Konie w stajni: 36 litrów wody/dzień
Systemy pojenia
Trzoda chlewna jest pojona za pomocą smoczków wyposażonych w dźwignię.
Trzoda chlewna może również być pojona za pomocą baniek, lecz muszą być one umieszczone na odpowiednim poziomie.
Cielętom należy zapewnić smoczki do ssania.
Konie należy poić za pomocą ruchomych urządzeń do pojenia dostosowanych do ich potrzeb.
Należy sprawdzić, czy pojazd jest wyposażony w tego rodzaju urządzenia do pojenia.
Jak sprawdzić czy system pojenia działa?

Nacisnąć na smoczek lub na dźwignię bańki, które umieszczone są w czterech narożnikach pojazdu.

Upewnić się, że w pojeździe znajdują się ruchome urządzenia do pojenia.

3- Postoje na pojenie i karmienie zwierząt oraz czas na odpoczynek
Jeśli pojazd jest wyposażony w urządzenia pozwalające na długą podróż, zwierzęta mogą podróżować dłużej niż 8 godzin, pod warunkiem że przestrzegane są postoje na pojenie, karmienie i odpoczynek:
Zwierzęta nieodsadzone (cielęta, jagnięta)
Pierwsza faza transportu: maksymalnie 9 godzin
Co najmniej 1 godzina na odpoczynek i pojenie
Druga faza transportu: maksymalnie 9 godzin
24 godziny odpoczynku, wyładunek zwierząt, pojenie i karmienie
Trzoda chlewna
Maksymalnie 24-godzinny transport
24 godziny odpoczynku, stały dostęp do wody
Domowe zwierzęta koniowate
Maksymalnie 24-godzinny transport
Przerwy co 8 godzin, pojenie i w razie potrzeby karmienie
Po 24-godzinnym transporcie:
24 godziny odpoczynku, wyładunek zwierząt, pojenie i karmienie
Bydło, owce i kozy
Pierwsza faza transportu: maksymalnie 14 godzin
Co najmniej 1 godzina na odpoczynek i pojenie
Druga faza transportu: maksymalnie 14 godzin
24 godziny odpoczynku, wyładunek zwierząt, pojenie i karmienie
Drób, ptactwo domowe i króliki domowe
Jeśli czas transportu przekracza 12 godzin, należy zapewnić dostęp do wody i paszy
Z wyjątkiem transportu piskląt trwającego krócej niż 24 godziny, pod warunkiem że podróż zakończy się w ciągu 72 godzin od ich wyklucia się.
Co robi policja lub żandarmeria, w przypadku gdy zwierzęta nie były odpowiednio pojone, karmione lub nie miały zapewnionego czasu na odpoczynek?
Eskortuje pojazd do stacji benzynowej
Eskortuje pojazd do zatwierdzonego miejsca odpoczynku
Powiadamia lokalne służby weterynaryjne
Jeśli w pobliżu pojazdu nie ma żadnego punktu etapowego policja kontaktuje się z lokalnymi służbami weterynaryjnymi, które próbują wyznaczyć inne miejsce właściwe do wyładunku.
4- Pojemność załadunku oraz warunki transportu
Europejska dyrektywa przewiduje maksymalną pojemność załadunku pojazdu dla głównych gatunków zwierząt w zależności od rodzaju środka transportu (transport drogowy, kolejowy, drogą wodną lub lotniczą) oraz średnią wagę zwierząt.
Można również zważyć pojazd, aby sprawdzić czy jest on przeładowany
W celu sprawdzenia pojemności trzeba znać :
Dostępną dla zwierząt powierzchnię całkowitą w m2 A
Liczbę zwierząt N
Wagę załadunku w kilogramach L

W pojeździe znajduje się 35 sztuk bydła (N), waga załadunku wynosi 12 560 kg (L). Zwierzęta są załadowane na powierzchnię całkowitą wynoszącą 24 m2(A).
Powierzchnia / zwierzę Y = 24 m2 / 35 = 0,686 m2
Średnia waga / zwierzę W = 12 560 kg /35 = 359 kg
Minimalna powierzchnia wymagana na mocy dyrektywy na jedną sztukę bydła o wadze 325 kg wynosi 0,95 m2
POJAZD JEST PRZEŁADOWANY
Trzodzie chlewnej należy umożliwić swobodne przyjęcie naturalnej pozycji stojącej lub leżącej.
Co się dzieje w przypadku gdy pojemność załadunku nie jest przestrzegana?
Kierowca może zostać ukarany grzywną.
Służby kontrolne zadecydują, czy zwierzęta
należy wyładować w pobliżu miejsca kontroli
mogą natychmiast kontynuować podróż
muszą powrócić do miejsca wyruszenia transportu
W celu uniknięcia zgniecenia, walk lub poczucia strachu zwierzęta powinny być rozdzielone według gatunku, płci oraz wielkości.

Zwierzęta dorosłe i młode należy rozdzielić, z wyjątkiem samic podróżujących z młodymi.

Dorosłe samce należy oddzielić od samic.

Dorosłe knury zarodowe oraz ogiery należy oddzielić od siebie nawzajem.

Zwierzętom należy zapewnić odpowiednią przestrzeń umożliwiającą przyjęcie naturalnej pozycji stojącej lub leżącej.
Jeśli zwierzęta są przywiązane należy zapewnić im możliwość położenia się oraz jedzenia i napojenia się. Zwierząt nie przywiązuje się za rogi ani za kółka w nosie.
Zwierzęta koniowate należy pozbawić podków na tylnich kopytach.

Zwierząt koniowatych nie należy przewozić w pojazdach posiadających więcej niż jedną skrzynię ładunkową.
5- Dokumenty towarzyszące zwierzętom
Przedsiębiorstwa zajmujące się transportem zwierząt muszą być do tego upoważnione przez dane Państwo Członkowskie Unii Europejskiej. W każdym Państwie Członkowskim istnieje organ odpowiedzialny za wydanie takiego upoważnienia.
Jeśli transport trwa dłużej niż 8 godzin oraz jeśli podczas podróży przekraczana jest granica zwierzętom musi towarzyszyć plan trasy.
Przewoźnicy muszą być pewni, że kierowcy, których zatrudniają odbyli specjalistyczne szkolenie lub posiadają równoważne doświadczenie praktyczne, aby umieć obchodzić się z przewożonymi zwierzętami oraz zapewnić im konieczną opiekę.
Każde z Państw Członkowskich wprowadziło sankcje administracyjne i karne w przypadku naruszenia prawodawstwa o ochronie zwierząt podczas transportu.
Przewoźnikom może zostać odebrane ich upoważnienie.