Forum Forum studentów rolnictwa Uniwersytetu Rzeszowskiego - IV rok Strona Główna Forum studentów rolnictwa Uniwersytetu Rzeszowskiego - IV rok
2010/2011
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Prezentacja: Co to jest logistyka? Kim jest logistyk?...

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum studentów rolnictwa Uniwersytetu Rzeszowskiego - IV rok Strona Główna -> Archiwum III rok / Handel i Usługi. / Podstawy logistyki
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Jaroszka
Wierszokleta



Dołączył: 25 Wrz 2008
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7
Skąd: Zamość

PostWysłany: Śro 19:42, 24 Lut 2010    Temat postu: Prezentacja: Co to jest logistyka? Kim jest logistyk?...

Co to jest Logistyka? Kim jest Logistyk?

Definicja Logistyki

-Logistyka jest terminem opisującym proces planowania, realizowania i kontrolowania sprawnego i efektywnego ekonomicznie przepływu surowców, materiałów, wyrobów gotowych oraz odpowiedniej informacji z punktu pochodzenia do punktu konsumpcji w celu zaspokojenia wymagań klienta.
-Uproszczoną definicję przedstawia reguła "7R"
w Polsce przetłumaczona na 7W - right product (właściwy produkt), right quantity (właściwa ilość), right condition (właściwy stan), right place (właściwe miejsce), right time (właściwy czas), right customer (właściwy klient), right price (właściwa cena).

Działania Logistyki

-Działania logistyczne mogą obejmować (choć nie muszą się do nich ograniczać): obsługę klienta, prognozowanie popytu, przepływ informacji, kontrolę zapasów, czynności manipulacyjne, realizowanie zamówień, czynności reparacyjne i zaopatrywanie w części, lokalizację zakładów produkcyjnych i składów, procesy zaopatrzeniowe, pakowanie, obsługę zwrotów, gospodarowanie odpadami, transport i składowanie.

Obszary funkcjonowania logistyki w gospodarce

Logistyka w gospodarce obejmuje następujące sfery:
-Pozyskiwanie dóbr,
-Zaopatrzenie,
-Produkcja,
-Zbyt,
-Konsumpcja (eksploatacja),
-Recykling.

Podział Logistyki ze względu na zasięg oddziaływania:

Uwzględnia on:
-mikrologistykę - zajmującą się procesami logistycznymi zachodzącymi w obrębie pojedynczego przedsiębiorstwa
-mezologistykę - zajmującą się procesami logistycznymi zachodzącymi w obrębie pojedynczego działu gospodarki
-makrologistykę - zajmującą się procesami logistycznymi zachodzącymi w obrębie całej gospodarki krajowej
-eurologistykę - obejmującą swoim zasięgiem kontynent europejski
-logistykę globalną - obejmującą swoim zasięgiem cały świat

Podział Logistyki ze względu na obszar zainteresowań:

Wyróżnić można tu:
-logistykę zaopatrzenia – obejmuje sferę zaopatrzenia przedsiębiorstwa.
-logistykę produkcji – obejmuje różne zagadnienia związane z produkcją, np. jej planowanie i sterowanie przebiegiem, jak również jej synchronizację.
-logistykę dystrybucji – obejmuje kształtowanie, sterowanie i kontrolę wszystkich procesów polityki dystrybucyjnej które są konieczne do przetransportowania dóbr (gotowych produktów i towarów handlowych) od przedsiębiorstwa handlowego lub produkcyjnego do jego klientów.
-logistykę transportu – obejmuje zagadnienia związane z zastosowaniem koncepcji i narzędzi logistycznych w transporcie materiałów i ludzi.
-logistykę marketingową – połączenie logistyki zaopatrzenia oraz logistyki dystrybucji. Nazwa wzięła się stąd, iż elementy te stanowią wspólną część zainteresowania nauk: logistyki i marketingu.
-ekologistykę – wszystkie badania i działania związane z realizacją optymalnych rozwiązań w zakresie zbiórki, gromadzenia, usuwania i kierowania do utylizacji lub nieuciążliwej dla środowiska i społeczeństwa likwidacji odpadów różnych rodzajów. Ważnym działem ekologistyki jest ekologistyka zużytych opakowań.
-logistykę odzysku – obejmuje planowanie, implementację i kontrolowanie efektywnego przepływu dóbr materialnych oraz powiązanego przepływu informacji od miejsca konsumpcji do miejsc pochodzenia w celu odzyskania wartości lub właściwego zagospodarowania. Jak sama nazwa wskazuje przypływy te są ukierunkowane odwrotnie, niż w tradycyjnie pojmowanej logistyce.
-logistykę miejską – obejmuje systemy logistyczne znajdujące się na terenach zurbanizowanych. Zadaniem tego działu logistyki jest odpowiednia organizacja działalności wszystkich uczestników operujących na terenie miasta, tak aby obniżyć globalne koszty funkcjonowania oraz zwiększyć zadowolenie klientów, w których roli występują mieszkańcy danych miast.
-e-logistykę – obejmuje aspekty wykorzystania Internetu i systemów informatycznych celem współpracy i integracji w łańcuchach i sieciach dostaw.

Kim jest Logistyk?

-Logistyk (ang. logistics, gr. logisticós - doświadczony w liczeniu; racjonalny) to specjalista w dziedzinie ekonomii przedsiębiorstw i handlu, zajmujący się zarządzaniem procesem planowania i przepływu surowców, półproduktów i produktów. Zazwyczaj specjaliści od logistyki zajmują się magazynami, dopływem surowców do fabryki, a następnie wywożeniem gotowych wyrobów.

Zadania Logistyka?

-Logistyk zajmuje się poprawą elastyczności i zdolności adaptacyjnych firmy na rynku. Dba o utrzymanie jej w optymalnej gotowości do produkcji, zabezpiecza odpowiednio wydajny system dystrybucji itd. Tak więc logistyka to dziedzina zarządzania firmą pod kątem jej ogólnej efektywności, prowadząca do obniżania kosztów własnych i firm-partnerów. W węższym zakresie logistyk bywa specjalistą zaopatrzenia we wszystko, co konieczne w procesie produkcji w jego firmie, a w jeszcze węższym - specjalistą transportu. Jednak ambitny logistyk to osoba zarządzająca operacyjnymi możliwościami swojej firmy i twórczo usprawniająca jej działanie na każdym etapie.

Zakres obowiązków Logistyka

-Zaopatrzenie, planowanie produkcji, dystrybucja, transport, komunikacja, to zakres obowiązków logistyka. Specjaliści w dziedzinie logistyki projektują i odpowiadają za efektywność działania systemów dystrybucji, transportu i komunikacji.

Logistyka powinno cechować:

-twórcze myślenie i otwarte podejście do działań operacyjnych i biznesowych,
-skłonność do podejmowania ryzyka powiązana z wysokim stopniem odpowiedzialności i wewnętrznej dyscypliny,
-samodzielność i umiejętności podejmowania decyzji pod presją czasu,
-otwartość i komunikatywność w stosunkach międzyludzkich,
-entuzjazm i zaangażowanie w realizacji zadań,
-umiejętność równoczesnego kierowania kilkoma zadaniami i globalnego widzenia celu działania,
-jasny i zwięzły sposób formułowania myśli,
-zdolność analitycznego, przyczynowo-skutkowego myślenia oraz syntetycznego przedsta-wiania zadań i celów działania,
-systemowe i zintegrowane widzenie konsekwencji podejmowanych decyzji,
-operatywność i bardzo dobra organizacja pracy oraz umiejętność zarządzania czasem.

Przykładowy zakres obowiązków logistyków

-analiza krajowych i zagranicznych rynków zaopatrzenia materiałowego i poszukiwanie dostawców,
-specyfikacja zamówienia ofertowego,
-gromadzenie i analiza ofert,
-kwalifikacja techniczno-technologiczna, handlowo-logistyczna, finansowa i jakościowa dostawców,
-negocjowanie cen surowców i materiałów
-okresowa kontrola dostawców
-realizacja i rozliczanie budżetu zakupów,
-analiza zużycia i potrzeb materiałowych
-opracowywanie zamówień, składanie zamówień i realizacja zakupów materiałów, kontrola wiarygodności dostawców, komunikacja z dostawcami, śledzenie zamówień,
-analiza i okresowa kontrola metod zaopatrzenia,
-aktualizacja wymagań dla systemu informatycznego zaopatrzenia,
-bieżąca ewidencja danych w dziale zaopatrzenia,
-kontrola metod współpracy z dostawcą i zarządzania zapasami materiałowymi,
-kontrola obiegu dokumentów zaopatrzeniowych, opracowywanie raportów i sprawozdań - zaopatrzenia, zakupów, stanów zapasów materiałowych itp.
-gromadzenie i pomiar ilości opakowań i odpadów,
-obrót opakowaniami i planowanie zagospodarowania odpadów: zwrot do dostawców, użytek wtórny, recykling, współpraca z organizacją odzysku,
-planowanie przewozów dostawczych i wysyłek do odbiorców, współpraca ze spedytorami i przewoźnikami zewnętrznymi,
-kontrola wysyłek i dostaw, śledzenie przewozów,
-kontrola stanu pojazdów i dokumentów przewozowych kierowcy i pojazdu,
-opracowywanie raportów i sprawozdań realizacji zadań transportowych i eksploatacji pojazdów,
-obsługa ładunku w magazynie, manipulacja i transport wewnętrzny, utrzymanie, konserwacja i okresowa kontrola jakościowa zapasów, inwentaryzacja zapasów magazynowych,
-kompletacja, znakowanie i pakowanie jednostek ładunkowych,
-wydanie ładunku z magazynu i załadunek na środki transportu

KONIEC:)


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Jaroszka dnia Śro 19:55, 24 Lut 2010, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
karola04
mgr inż. Rolnik



Dołączył: 25 Paź 2007
Posty: 121
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7
Skąd: MaLaWa*k/Rzeszowa

PostWysłany: Czw 20:02, 25 Lut 2010    Temat postu:

dzieki Aga Wink

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
wrobelek
Studenciak



Dołączył: 20 Paź 2007
Posty: 25
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Czw 21:01, 04 Mar 2010    Temat postu:

Funkcje logistyki

Wyróżniamy trzy podstawowe zadania logistyki:
 usprawnienie zarządzania procesami przepływu produktów i w konsekwencji pełne zaspokojenie materialnych potrzeb uczestników procesów logistycznych
 podporządkowanie czynności logistycznych wymogom obsługi odbiorcy
 zwiększenie efektywności przepływu, co się wyraża przede wszystkim obniżeniem kosztów przepływu, a ujmując jak najszerzej -kosztów procesów logistycznych
Funkcję logistyki są na ogół zróżnicowane w każdym przedsiębiorstwie.
Możemy do nich zaliczyć:
1) Funkcja zaopatrzenia (zakupu)
2) Funkcja planowania produkcji
3) Funkcja zarządzania zapasami
4) Funkcja obsługi klienta
5) Funkcja dystrybucji
6) Funkcja zarządzania magazynem
7) Funkcja zarządzania opakowaniami
Cool Funkcja zarządzania transportem
9) Funkcja zarządzania i obsługi zamówień
10) Funkcja gospodarowania odpadami
11) Funkcja reklamacji
12) Funkcja obsługi celnej
13) Funkcja wdrażania nowych produktów
Funkcja zaopatrzenia (zakupu) Zaopatrzenie (zakupy) można rozróżnić zakupy strategiczne, czyli kształtowanie polityki zakupów, poszukiwanie dostawców, negocjacje cenowe i ustalanie warunków umów z dostawcami, oraz
zakupy operacyjne, czyli składanie zamówień, koordynacje terminów dostaw, kontrole warunków umów i bieżącą ocenę dostawców.
Funkcja planowania produkcji. Planowanie produkcji obejmuje ono konfrontację planowanego zapotrzebowania rynkowego
z istniejącymi możliwościami dostarczenia na rynek produktów przedsiębiorstwa. Planowanie produkcji obejmuje, więc zakupy
i koordynację dostaw surowców/materiałów produkcyjnych oraz właściwe zarządzanie mocami produkcyjnymi. Na planowanie długo okresowe składają się: prognozy zakupu, planowanie zapotrzebowania na personel produkcyjny, maszyny i urządzenia. Planowanie krótkookresowe obejmuje: operacyjne plany produkcyjne, czyli zlecenia produkcyjne.
Funkcja zarządzania zapasami Zapas określona miarami ilościowymi lub wartościowymi ilość dóbr znajdująca się w ściśle określonej lokalizacji, które na chwilę obecną nie są wykorzystywane, lecz ich obecność pozwoli na osiągnięcie określonych celów.
Zarządzanie zapasami zajmuje się przede wszystkim procesami decyzyjnymi dotyczącymi planowania, organizacji
i kontroli wielkości zapasów utrzymywanych przez przedsiębiorstwo.
Wyróżniamy dwa cele zarządzania zapasami:
-minimalizacja kosztu utrzymania zapasu
-osiągnięcie i utrzymanie założonego poziomu obsługi klienta.
Funkcja obsługi klienta Obsługa klienta przyjmowanie i ewidencja zamówień, dostarczenie klientom informacji o dostępności towarów, możliwych terminach realizacji, kosztach oraz statusie realizowanych zamówień.
Funkcja dystrybucji Dystrybucja – pojęcie to oznacza udostępnienie towaru w miejscu i czasie,
w którym powstaje zapotrzebowanie. Może to być sieć własnych magazynów dystrybucyjnych lub obca sieć hurtowni/marketów/ punktów sprzedaży detalicznej. Dystrybucja towarów jest ściśle powiązana z ich transportem.
Funkcja zarządzania magazynem Magazyn – obiekt budowlany przystosowany do składowania i przemieszczania zapasów na wyodrębnionej przestrzeni, która może zajmować plac nieosłonięty (składowisko), plac półosłonięty (wiata), część budowli, całą budowlę lub kilka budowli magazynowych.
Magazynowanie- działalność polegająca na czasowym gromadzeniu, przechowywaniu i obsłudze zgromadzonego zapasu (kompletowaniu, konserwowaniu, ewidencjonowaniu, kontrolowaniu).
Magazyny można klasyfikować w zależności od kryterium:
 Lokalizacji magazynów w procesie logistycznym na:
• magazyny transportowo- spedycyjne
• magazyny produkcyjne
• magazyny handlowe
 Funkcji magazynu w przedsiębiorstwie na:
• magazyny surowców
• magazyny pomocnicze
• magazyny produkcyjne
• magazyny wyrobów gotowych
• magazyny odpadów
 Stopnia koncentracji na:
• magazyny zdecentralizowane
• magazyny centralne
 Postaci budowli na:
• magazyny otwarte
• magazyny półotwarte
• magazyny zamknięte
• magazyny specjalne
Funkcja zarządzania opakowaniami Opakowanie wytwór o określonej konstrukcji, którego zadaniem jest zabezpieczenie towaru lub otoczenia w trakcie transportu
i przechowywania. Pełni on często funkcję narzędzia marketingowego, pobudzającego swoim estetycznym wyglądem oraz przekazem marketingowym (danymi nt. produktu) do nabycia towaru.
Podstawową funkcją opakowania w ujęciu logistycznym, jest całkowite i skuteczne zabezpieczenie zapakowanego towaru.
Funkcje opakowania w zależności od posiadanych właściwości:
1) produkcyjne- opakowanie stanowi ważny element w procedurach produkcyjnych; pozwala na sprawniejsze pobieranie i transportowanie dóbr rzeczowych do strefy produkcji
2) marketingowe- element strategii marketingowej; pozwala na przekazanie klientowi informacji oraz odróżnienie się od konkurencji
3) zastosowawcze- opakowanie stanowi istotny element polityki ekologicznej, wymagającej wykorzystania opakowań wielokrotnego użytku lub łatwych w utylizacji
4) logistyczne- kluczowe element strategii logistycznej, ułatwiający wykonywanie operacji logistycznych
Funkcja zarządzania transportem Transport związany jest z pokonywaniem odległości lub zmianą miejsca transportowanych towarów z wykorzystaniem środków transportu.
Elementami funkcji (podsystemu) transportu są:
 transportowany towar
 środek transportu
 proces transportu
W gospodarce transport spełnia trzy funkcje:
 konsumpcyjną- polegającą na zaspokojeniu potrzeb konsumenta
 produkcyjną- polegającą na zaspokajaniu potrzeb produkcyjnych innych firm
 integracyjną- polegającą na integracji społeczeństwa i możliwości przemieszczania się ludzi.
Zapotrzebowanie na transport jest zależne od tempa rozwoju przedsiębiorstw, regionów oraz krajów. Pośrednio na zwiększenie zapotrzebowanie na usługi transportowe mają wpływ:
 rozmiar i struktura uprzemysłowienia obszaru
 poziom aktywności społeczeństwa
 stopień specjalizacji przemysłu na danym obszarze
 zakres kooperacji przemysłu na danym obszarze
Funkcja zarządzania i obsługi zamówień Podstawą rozpoczęcia działalności wytwórczej jest pozyskanie zamówienia. Zarządzanie i obsługa zamówień jest istotną funkcją logistyczną w przedsiębiorstwie.
Zamówienie otrzymane od klienta jest elementem łączącym logistykę dystrybucji dostawcy z logistyką zaopatrzenia odbiorcy.
Funkcja gospodarowania odpadami Gospodarowanie odpadami- wymagania dotyczące ochrony środowiska oraz rosnąca świadomość ekologiczna powodują, że kolejną dziedziną logistyki staje się logistyka odpadów. Można ją rozumieć jako proces gromadzenia, magazynowania, wtórnego przetwarzania i utylizacji odpadów powstających w procesie produkcyjny.
Funkcja reklamacji Obsługa reklamacji- reklamacje można zasadniczo podzielić na:
a. ilościowe
b. jakościowe.
Dział logistyki, jako zarządzający magazynem i dystrybucją, przejmuje najczęściej pełną odpowiedzialność za reklamacje ilościowe.
Funkcja obsługi celnej Obsługa celna – nie jest to działalność ściśle logistyczna, jednak związana
z organizacją przepływów materiałów obrocie zagranicznym.
Funkcja wdrażania nowych produktów Wdrażanie nowych produktów dział logistyki trudno nazwać inicjatorem wdrożeń nowych artykułów, ale jest działem biorącym czynny udział w ich wprowadzeniu na rynek. Nowy produkt musi zostać opatrzony serią parametrów, które należy zapisać w systemie ERP, należy zaprojektować jego opakowanie
i zgromadzić odpowiednie zapasy
w magazynach dystrybucyjnych.
 Nowe funkcje logistyki Logistyczna integracja geograficzna
 Logistyczna integracja sektorowa
• integracja techniczno –logistyczna
• integracja komercyjno –logistyczna
• integracja marketingowo –logistyczna
 Logistyczna integracja funkcjonalna
• integracja logistyki z produktem
• minimalizacja konfliktów między funkcjami


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
wiola
Studenciak



Dołączył: 05 Lip 2008
Posty: 24
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Śro 17:28, 10 Mar 2010    Temat postu:

PROCESY LOGISTYCZNE W SFERZE ZAOPATRZENIA I PRODUKCJI
LOGISTYKA PROCESÓW ZAOPATRZENIA

Zaopatrzenie - kompleksowe
gospodarowanie wszystkimi niezbędnymi
czynnikami produkcji (przedmiotami
zaopatrzenia) w przedsiębiorstwie.
Procesy zaopatrzenia stanowią tę fazę procesów logistycznych, która zapewnia przedsiębiorstwu zasilanie w niezbędne do wykonania zadań dobra rzeczowego (np., surowce, materiały, paliwa, elementy kooperacyjne). W wyniku realizacji tych procesów wspomniane dobra przepływają od dostawców działających na rynku materiałowym do magazynów zaopatrzeniowych przedsiębiorstwa produkcyjnego.
W ramach zaopatrzenia jest dokonywanych wiele różnorodnych czynności, odnoszących się do szerokiego zestawu surowców i materiałów. Przypadki wykorzystywania w procesach produkcyjnych kilku, a nawet kilkunastu tysięcy pozycji materiałowych, wcale bowiem nie należą do rzadkości. Do najważniejszych zagadnień związanych z logistycznymi procesami zaopatrzenia należą: kompletność, jakość i terminowość dostaw, gdyż warunkują one sprawną obsługę procesów produkcyjnych.
Postępująca zwłaszcza w ostatnich latach, specjalizacja w ramach poszczególnych faz logistycznych doprowadziła do wyodrębnienia się tzw.
„ marketingu zakupów”. Przedmiotem tej działalności jest przygotowanie i podjęcie decyzji co do zakupu odpowiednich surowców, materiałów, półfabrykatów itp.
Marketing zakupów (lub zaopatrzenia) zdefiniować można jako z góry przemyślany zespół decyzji i działań przedsiębiorstwa określających jego politykę i strategię w zakresie zaopatrzenia materiałowego oraz wynikający z nich wybór najbardziej korzystnych z rozpoznanych przez kupującego źródeł i form zakupu każdego konkretnego asortymentu.

Efektywne zaopatrzenie w towary i usługi przyczynia się do przewagi konkurencyjnej danej organizacji. Proces zaopatrzenia łączy uczestników łańcucha dostaw i zapewnia pożądaną jakość tworzoną przez dostawców w tym łańcuchu.
Zaopatrzenie może być złożonym procesem, który czasami trudno zdefiniować, zrozumieć i którym trudno jest zarządzać.

„W zależności od sytuacji zaopatrzenie można zdefiniować, w węższym zakresie jako akt zakupu towarów i usług dla firmy,
Lub w szerszym zakresie, jako proces pozyskiwania dóbr i usług dla firmy”.
W logistyce zaopatrzenia podobnie z resztą, jak i w innych jej fazach, wyodrębnia się procesy informacyjne i procesy fizyczne.
Z procesami informacyjnymi wiążą się wszelkie działania dotyczące pozyskiwania i gromadzenia informacji oraz jej transformacji, prowadzącej do ustalenia potrzeb materiałowych przedsiębiorstwa ( asortyment materiałów, ilość, wymogi jakościowe, terminy dostawy itp.) oraz realizacji zakupów.
Do informacji niezbędnej do prawidłowego zaplanowania potrzeb materiałowych zalicza się przede wszystkim:
- aktualne plany produkcji i sprzedaży wyrobów gotowych,
- bazę normatywną, obejmującą zwłaszcza jednostkowe i zbiorcze normy ( także wskaźniki) zużycia i zapasów materiałów, wykazy części typowych ( tzw., handlowych) i specjalnych ( nazywanych w ramach kooperacji biernej) oraz asortymenty materiałowe zalecane do stosowania,
- katalogi materiałów dostępnych na rynku, cenniki, informatory, oferty, prospekty reklamowe, wszelkie informacje z wystaw i targów.
- indeksy materiałowe, wykazy komórek i stanowisk będących pierwszym odbiorcą poszczególnych asortymentów materiałowych itp.
W służbach zaopatrzenia mają miejsce czynności wiążące się z procesami informacyjnymi logistyki zaopatrzenia, występujące jednak po zaistnieniu fizycznej dostawy. Są to przykładowo rozliczenia z tytułu otrzymanych dostaw czy tez procedury reklamacyjne w stosunku do dostawców.
Procesy fizyczne zachodzące w omawianej sferze logistyki przedsiębiorstwa, obejmują min.
- dopływ surowców, materiałów, elementów kooperacyjnych itp. Do przedsiębiorstwa,
- wszelkie czynności manipulacyjne związane z odbiorem, transportem wewnętrznym i składowaniem dostaw,
- przepływ materiałów do pierwszego stanowiska w procesie produkcji.
Realizatorem procesów informacyjno- decyzyjnych w sferze zaopatrzenia jest służba zaopatrzenia ( zakupów), która w większości przypadków wchodzi w skład komórek zarządu przedsiębiorstwa. Natomiast realizację procesu fizycznego, przepływu materiałów zajmują się służby transportowe i magazynowe.
Poniższe działania tworzące proces zaopatrzenia stosuje się zarówno w przypadku zakupu zarówno dóbr, jak i usług na rynkach przemysłowych.

1. Określenie lub powtórna ocena potrzeb;
2. Zdefiniowanie i ocena wymagań użytkownika;
3. Podjęcie decyzji, czy produkować we własnym zakresie czy dokonać zakupu;
4. Określenie typu zakupu;
5. Przeprowadzenie analizy rynku.
6. Określenie wszystkich możliwych dostawców;
7. Wstępna selekcja wszystkich możliwych źródeł zaopatrzenia;
8. Ocena pozostałych dostawców;
9. Wybór konkretnego dostawcy;
10. Przyjęcie dostawy produktu lub usługi;
11. Ocena wykonania dostawy.
Przedmioty zaopatrzenia:
•materiały
• dobra inwestycyjne
• siła robocza
• środki finansowe

Gospodarka materiałowa
Pod względem treści gospodarkę materiałową można ująć jako system
zaopatrzenia przedsiębiorstwa, który:
-zapewnia gotowość dostaw i gotowość produkcyjną według przyjętych zasad technicznych i ekonomicznych,
-obejmuje działania od rynku zaopatrzenia poprzez stopnie tworzenia wartości w przedsiębiorstwie aż do rynku zbytu,
-jest zintegrowaną koncepcją zarządzania i organizacji, włączoną w strategiczne i organizacyjne procesy planowania, podejmowania
decyzji i kontroli w przedsiębiorstwie.
Cele zintegrowanej gospodarki materiałowej przedsiębiorstwa:

-utrzymania zdolności konkurencyjnej na rynku,
-uzyskanie określonego poziomu rentowności.

Zadaniem gospodarki materiałowej jest przy tym zrównoważenie wzajemnie sprzecznych celów:

-Wysoki poziom obsługi dostaw przeciwko dążeniu do ograniczenia kosztów kapitałowych i magazynowania,
-Wysoki jakościowy standard materiałów przeciwko dążeniu do uzyskania niskich kosztów materiałowych,
-Niski poziom zamrożenia kapitału przeciwko wysokiemu poziomowi gotowości dostawcy.
Gospodarkę materiałową można określić "zintegrowaną", jeżeli uda się jej osiągnąć optimum między wymienionymi konkurencyjnymi celami cząstkowymi jak:

-niskie koszty zakupów,
-wysoki poziom obsługi dostaw,
-niski poziom zamrożenia kapitału,
-optimum między wzajemnie konkurencyjnymi celami sfer funkcjonalnych przedsiębiorstwa - produkcji i zbytu.
Decyzje w sferze zaopatrzenia

Wytwarzać czy kupić? - chodzi o ustalenie,
które części, zespoły lub komponenty będą
wytwarzane w przedsiębiorstwie, a które
kupowane,
Ile kupić? - odpowiedź na to pytanie to często
stosowanie wielu procedur planowania
uwzględniających potrzeby rynku, możliwości
wytwórcze przedsiębiorstwa oraz wielu
czynników wewnętrznych i zewnętrznych,
Gdzie kupić? - wybór źródeł zakupu
i dostawców,
Kiedy kupić? - odpowiedź na to pytania,
powstaje na podstawie zastosowania
odpowiednich modeli, tzw. polityki zakupów.
Określanie „cenności” materiałów
W zaopatrzeniu, podobnie jak w sterowaniu zapasami, ze względu na bardzo duże liczby pozycji materiałów przepływających przez przedsiębiorstwo, przywiązuje się szczególne znaczenie do tych pozycji, które decydują o wartości zakupów, zużycia i zapasów.

Ogół materiałów dzielimy na grupy w punktu widzenia ich "cenności". Jest to
klasyfikacja asortymentów materiałów w przekroju trzech klas A B C.
Klasa A obejmuje te materiały, które mają największy udział w zużyciu (zapasach, zakupie), a jednocześnie stanowią nieliczny zbiór asortymentów.
Klasa C to asortymenty najtańsze, w niewielkim stopniu partycypujące w zużyciu (zakupie, zapasach), ale jednocześnie obejmujące bardzo liczny asortyment.
Klasa B zawiera pozostałe pozycje asortymentowe.
LOGISTYKA PROCESÓW PRODUKCJI
PRODUKCJA- Jest to użytkowanie różnego rodzaju surowców, materiałów, wyposażenia technicznego oraz usług dla wytwarzania produktów zaspakajających potrzeby i wymagania nabywców.
Od kilku dziesiątków lat zasadniczym przeobrażeniem ulegają koncepcje zarządzania przepływem strumieni rzeczowych (surowców, materiałów, półfarykatów itp.) przez przedsiębiorstwa przemysłowe.
Aktualnie, obserwowaną od lat 90’ fazą ewolucji przepływów materiałowych jest tzw. kanałowe zarządzanie, zwane także łańcuchem dostaw.
Stopień wykorzystania zintegrowanego logistycznego podejścia do zarządzania wspomnianym przepływem jest jednak uwarunkowany rodzajem wykonywanej produkcji.
Z punktu widzenia procesów logistycznych produkcji i stopnia złożoności nimi możemy wyróżnić procesy produkcyjne:
-aparaturowe;
-obróbczo-montażowe;
Typowym przykładem pierwszych jest przemysł chemiczny, zaś drugich przemysł maszynowy.

Procesy aparaturowe są niekiedy nazywane procesami różnicującymi (dewersyfikującymi) asortyment produktu, bowiem z niewielkiej liczby surowców w kolejnych stadiach produkcji wytwarza się- przy wykorzystaniu technologii chemicznej liczne wyroby w asortymencie dostosowanym do popytu odbiorców. W tym procesie „po wejściu” surowców do pierwszej fazy produkcyjnej praktycznie nie mamy wpływu na kształtowanie dalszych przepływów rzeczowych, gdyż są one poddane stosowanej technologii. Można zatem powiedzieć, iż logistyką produkcyjnych procesów aparaturowych steruje technologia. Zapotrzebowanie na konkretne produkty, czyli skala i struktura „wyjścia”, wyznacza intensywność strumieniu „na wejściu”, a także ma wpływ na odpowiednie dostosowanie ( w granicach technologicznie dopuszczalnych) procesów technologicznych.
Procesy obróbczo-montażowe- określane są mianem scalających (syntetyzujących) asortyment produktów, ponieważ z wielu materiałów (kilka, a nawet kilkanaście tysięcy pozycji) wytwarza się ograniczony rodzajowo zastaw produktów finalnych. W tego typu procesach dominuje technologia mechaniczna( kucie, tłoczenie, obróbka wiórowa, spawanie, montaż itp.).

Najczęściej spotykane rozwiązania procesów obróbczo-montażowych:
-linie potokowe stałe, zsynchronizowane;
-linie potokowe stałe, niezsynchronizowane;
-linie potokowe zmienne;
-gniazda podmiotowe o produkcji powtarzalnej;
-gniazda o produkcji niepowtarzalnej.

Linię potokową stałą, zsynchronizowaną tworzy grupa stanowisk, na których jest wytwarzany jeden rodzaj wyrobu, przy czym każde z nich służy do wykonania jednej operacji o czasie trwania równym w przybliżeniu taktowi produkcji( takt produkcji jest to odstęp czasu liczony w minutach, godzinach, dniach, w którym „spływają” z linii dwa kolejne takie same wyroby).
Linia potokowa stała, niezsynchronizowana odróżnia się od wyżej przedstawionej brakiem synchronizacji pracy stanowisk. Wynika to z nieopłacalności bądź niemożliwości takiej organizacji przepływu produkcji.
Linia potokowa zmienna występuje gdy na jednej linii można obrabiać, po uprzednim jej przezbrojeniu różne przedmioty.
W gniazda przedmiotowych o produkcji powtarzalnej praca przebiega według wzorcowych harmonogramów obciążeń stanowisk o powtarzalnej i ustabilizowanej produkcji.
Gniazda o produkcji niepowtarzalnej dominują w organizacji procesów produkcji niepotokowej. Wobec niewystępowania stałych przydziałów poszczególnych operacji do konkretnych stanowisk roboczych oraz dłużej zmienności wykonywanych prac, to rozwiązanie organizacyjne cechuje brak ściślejszych powiązań pomiędzy tymi stanowiskami.

Sterowanie przepływami produkcji w różnych typach produkcji

Podobnie ja w procesach logistycznych innych faz działalności przedsiębiorstwa, w logistyce produkcji występują procesy rzeczowe (materialne) i procesy informacyjne.
Pierwsze z nich obejmują przede wszystkim transport wewnętrzny surowców, materiałów, półfabrykatów, czynności manipulacyjne i tworzenie zapasów produkcji w toku.
W procesach informacyjnych do najważniejszych należą planowanie, sterowanie i regulowanie przepływów produkcji.
Rozwojowi współczesnych konstrukcji i technologii produkcji, a także środków technicznych i systemów przetwarzania informacji, towarzyszy stale rozszerzająca się liczba metod międzykomórkowego sterowania przepływem produkcji.
Do najważniejszych tego rodzaju metod należy zaliczyć sterowanie według:

-taktu produkcji;
-okresu powtarzalności produkcji;
-programu i zapasów,
-poziomu minimum – maksimum zapasów;
-poziomu zapasu krytycznego;
-wyprzedzeń.
Nowoczesne metody sterowania przepływami

Wzrost roli konsumenta (rynku) w procesach wytwórczych powoduje zmianę obowiązującej w nich dotychczas zasady: „wytwórz produkt i poszukaj jego nabywcy”, na zasadę: „znajdź nabywcę i wytwarzaj według jego życzenia”

Wygenerowało to dwa systemy: Just-in-Time oraz kanban (japoński: kartka, nalepka). E.A Silver i R. Peterson nazywają system JIT systemem JITM, czyli Just-in-Time-Manufacturing, dla zaznaczenia jego zastosowania w procesach wytwarzania (produkcji).
Podstawowymi założeniami systemu kanban są zwłaszcza:

-konieczność dotrzymania wysokiej jakości produkowanych części, podzespołów i zespołów;
-maksymalne skracanie czasów przygotowawczo-zakończeniowych (np. w celu przezbrojenia linii);
-minimalizacja liczebności partii produkcyjnych (obowiązują ustalone normatywy).
W przytoczonym systemie, opartym na zasadzie „ssania”, korzysta się z dwóch rodzajów kart kanban:

Kart przepływu (ruchu, transportu)
Są one sygnałem do przemieszczenia jednego pojemnika z gniazda nadania (wytworzenia) do gniazda odbioru (wykorzystania). Jedna karta odpowiada standardowej liczbie części (pod-zespołów, zespołów) określonej dla danego pojemnika i dwóch współpracujących ze sobą gniazd.

Kart produkcji.
Sygnalizują one konieczność niezwłocznego wytworzenia części (podzespołów, zespołów) w ustalonej ilości.
System JIT nie powinien być traktowany tylko jako system regulujący przepływ produkcji.
W gruncie rzeczy jest to nowa „filozofia” podejścia do problemów gospodarczych (problemów logistycznych).
Z tej „filozofii zdrowego rozsądku” w zarządzaniu procesami (zarządzaniu logistyką) wypływają dwie nieodłączne przesłanki:
nawyk doskonalenia;
eliminacja marnotrawnych praktyk
Nawyk doskonalenia
musimy aktywnie i konsekwentnie doskonalić wszelkie działania. W systemie JIT akcent jest położony nie na „musimy” a na „doskonalić”.

Eliminacja marnotrawnych praktyk
należy tu odróżnić cel „eliminacji marnotrawnych praktyk” od celu „minimalizacji kosztów.
Należy wyróżnić następujące procesy:

-Pozyskiwania klienta, w którym ofertą rynkową i promocją produktów kierowaną do klientów znanych producentowi (hurtowni, sieci sklepów) oraz klientów anonimowych zachęca się potencjalnych klientów do zakupu;

-Gromadzenia informacji o popycie zarówno przez akwizycję zamówień, jak i prognozy popytu;

-Planowania produkcji, w tym określenia zapotrzebowania na dobra, które powinny być zakupione u dostawców;

-Zakupów, w tym wyszukiwania i wyboru dostawców, składania zamówień i samej transakcji zakupu;

-Dostaw obejmujące organizację łańcuchów dostaw, w tym samego transportu i przyjmowania dostaw wraz z magazynowaniem;

-Produkcji i dystrybucji wewnętrznej do własnych centrów dystrybucji;
-Dystrybucji do klienta;
Za procesy podstawowe w logistyce produkcji uznaje się:

rozwój produktu – od rozpoznania potrzeb rynkowych do wprowadzenia produktu na rynek;

sprzedaż – od wskazania potencjalnych klientów do podjęcia przez klienta decyzji o zakupie;

realizację zamówienia – od złożenia zamówienia do otrzymania zapłaty;

zaopatrzenie – od identyfikacji zapotrzebowania na materiał do jego otrzymania i uregulowania zobowiązania wobec dostawcy;

produkcję – od zidentyfikowania zapotrzebowania na produkt do jego wykonania;

dystrybucję – od wyprodukowania wyrobu gotowego w przedsiębiorstwie do dostarczenia go do klienta;

obsługę posprzedażną – celem jest utrzymanie klienta (od momentu sprzedaży do nieskończoności).


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Dominika
Wierszokleta



Dołączył: 16 Kwi 2008
Posty: 69
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/7
Skąd: Rozbórz Długi

PostWysłany: Śro 18:37, 10 Mar 2010    Temat postu:

Logistyczna obsługa klienta

Co to jest produkt logistyczny?
Jest to zbiór życzeń i oczekiwań klienta, co do towarów lub usług o postaci i jakości, które mogą być zrealizowane zgodnie z tymi wymaganiami tylko w systemie logistycznym.
Coś, co firma dodatkowo przy zakupie zapewnia nabywcom jej produkcję.
Klient kupuje określony produkt, charakteryzujący się wymaganymi przezeń właściwościami. Wraz z produktem klient nabywa za określoną cenę pewien standard obsługi klienta. Zakupy klientów opierają się generalnie na ocenie kombinacji trzech elementów: właściwości produktu, jego cena oraz oferowanej obsługi klienta.
Czym jest obsługa klienta?
Obsługa klienta rozumiana jest jako zapewnienie użyteczności miejsca i czasu w procesie przemieszczania towarów pomiędzy sprzedającym, a kupującym.
Obsługę klienta ujmuje się w trzech następujących wymiarach:
1. Jako działania związane z wykonaniem cyklu zamawiania:
 przygotowanie się firmy do obsługi,
 przyjmowanie i potwierdzanie zamówień,
 utrzymywanie relacji z klientem,
 wewnętrzne opracowanie zmówienia,
 zarządzeni zapasami,
 kompletacja i wydanie zamówionego produktu,
 wysyłka i przewóz towarów,
 przekazanie produktu odbiorcy,
 fakturowanie i obsługa płatności,
 instalacja niektórych produktów, np. maszyn, i szkolenia w zakresie ich obsługi,
 serwis gwarancyjny i pogwarancyjny,
 przyjmowanie ewentualnych reklamacji czy zwrotów,
 przyjęcie i utylizacja opakowań
2. Sposób
Postrzegania logistycznej obsługi polega na zapewnieniu przez dostawcę określonej jakości (standardów) obsługi lub dotrzymywania poziomu wykonania podstawowych jej elementów, np. określonego czasu dostawy, kompletności przekazywanych dóbr, terminowości dostawy czy też dostępności produktów z zapasu.
3. Sposób
Dotyczy on traktowania jej jako filozofii zarządzania i misji firmy. Wiąże się to z podporządkowaniem całej działalności przedsiębiorstwa potrzebom klientów i metodom zaspokajania tych potrzeb. Taki wyszukany i specjalny sposób traktowania klienta i jego zamówień ma na celu osiągnięcie i utrzymanie odpowiednio wysokiej pozycji firmy na rynku.
Elementy logistycznego poziomu obsługi klienta:
• Czas dostawy-czas od założenia zamówienia do dotarcia produktu do klienta.
• Niezawodność –prawidłowa realizacja zamówienia pod każdym względem.
• Komunikacja– proces dialogu pomiędzy sprzedającym, a kupującym umożliwiający kontrolowanie realizacji zamówienia oraz informowanie o zmianach i zakłóceniach.
• Wygoda– zdolność dostawcy do spełnienia dodatkowych wymagań klienta np. rodzaj środka transportu, opakowanie, częstotliwość dostaw, terminy przyjmowania zamówień i realizacji dostaw, itp.
• Poziom obsługi klienta zależy od wzajemnego oddziaływania wszystkich czynników. Które wpływają na dostępność towarów i usług dla nabywcy.
• Na poziom obsługi składają się elementy, które można zgrupować w trzech fazach jego realizacji;
1. elementy przed transakcją,
2. elementy transakcyjne,
3. elementy po transakcji.
Elementy przed transakcją:
Elementy przed transakcją to programy lub strategie firm obejmujące sferę obsługi klienta, czyli pisemne deklaracje dotyczące standardów, odpowiedniej struktury firmy i elastyczności systemu. Elementy te nie mają wprawdzie większego związku z rutynowymi czynnościami logistycznymi (załatwianiem zamówień, magazynowaniem, zarządzaniem zapasami, transportowaniem), lecz w znaczny sposób oddziałują na wielkość sprzedaży wyrobów lub na poziom usług. Sygnalizują też politykę danego przedsiębiorstwa w zakresie obsługi. Sformułowanie założeń tej polityki wymaga od menedżerów wyjścia z pewną ofertą "na zewnątrz" oraz stworzenia przekonującej wizji obsługi, z uwzględnieniem jej najważniejszych kryteriów: czasu, niezawodności dostawy, dostępu do informacji i wygody.
Do elementów przed transakcyjnych tradycyjnie zalicza się:

1. sformułowaną na piśmie politykę obsługi - powinna ona uwzględniać rzeczywiste potrzeby klientów, na podstawie których ustala się standardy obsługi;

2. przedkładane klientowi klarowne deklaracje obsługi, które chronią go przed nierealnymi oczekiwaniami - działania na rzecz podniesienia poziomu obsługi mają sens wtedy, kiedy informuje się o tym klientów;
3. strukturę organizacyjną firmy obsługującej (dostawcy) - nie ma takiej struktury organizacyjnej, która jest najbardziej odpowiednia dla określonej polityki obsługi, ale struktury takie należy ukształtować, powinny bowiem ułatwić komunikację i kooperację między komórkami odpowiedzialnymi za wprowadzenie polityki obsługi, co wynika między innymi z klasycznego związku między strukturą a strategią firmy;
4. elastyczność systemu - powinna być uwzględniona i zaplanowana już w fazie przed transakcyjnej, zapewnia ona sprawną i prawidłową obsługę nawet w trudnych momentach, nieprzewidzianych warunkach (klęski żywiołowe), przy niedoborach i strajkach. Obecnie podkreśla się również konieczność dostosowania się do nietypowych wymagań znaczących, dochodowych klientów;
5. szkolenia praktyczne i seminaria mające dopomóc klientom w doskonaleniu zarządzania zapasami, zamówień lub pośrednictwie.
Elementy transakcyjne
Elementy transakcji to te czynniki, które bezpośrednio wpływają na wydolność dystrybucji. Elementy te wyrażają konkretne oczekiwania i wymagania klientów, najważniejsze z nich definiują obsługę i jej poziom na danym rynku. Są te elementy, do których z reguły wszyscy klienci i odbiorcy przywiązują dużą wagę.
Do najważniejszych elementów obsługi klienta należą:
1. czas dostaw (cykl zamawiania) -czyli czas upływający od momentu złożenia zamówienia do momentu otrzymania produktu przez klienta, i jego elementy. Zgodnie z procedurą realizacji zamówień do elementów czasu dostawy zalicza się:
* czas składania zamówień,
* czas opracowywania informacji zawartej w przyjętym zamówieniu,
* czas przygotowywania zamówionych produktów do wysyłki obejmuje czas przeznaczony na prace manipulacyjne,
* czas przewozu zamówionych produktów.
2. Dostępność produktu z zapasu - nazywana również dostępnością zapasu, oznacza wielkość popytu, który może być natychmiast zaspokojony z zapasów pozostających na składzie. Przedsiębiorstwa konkurujące obsługą klienta gwarantują i utrzymują gotowość realizacji zamówień przynajmniej w 98%.
3. Elastyczność dostaw - jest zdolnością dostosowania czasu (np. pory dnia i nocy), wielkości, asortymentu i sposobu dostawy do oczekiwań klientów.
4. Częstotliwość dostaw - czyli liczba dostaw w danym czasie (w ciągu dnia, doby, tygodnia, miesiąca), zależy od rodzaju dostarczanych produktów i systemu organizacji dostaw. Jest istotna zarówno w łańcuchu dostaw, jak i bezpośrednich dostaw na rynek. Ponadto jest ważna w przypadku artykułów spożywczych (dostawy ciągłe produktów żywnościowych, łatwo się psujących, konsumowanych masowo każdego dnia, na przykład nabiał, pieczywo, warzywa, owoce) i innych produktów masowej konsumpcji, których zapas należy na bieżąco uzupełniać u detalistów i hurtowników.
5. Niezawodność dostaw - obejmuje prawidłową realizację (dokładność, kompletność) i punktualność oczekiwanych dostaw, czyli terminowość dostaw oraz utrzymanie na określonym, względnie niskim poziomie start, ubytków i pomyłek.
6. Kompletność dostaw - czyli zdolność dostawcy do realizacji pełnej specyfikacji zamówionych produktów. Skutkiem niedotrzymania standardów w zakresie kompletności są dostawy niepełne.
7. Dokładność dostaw - oznacza zgodność asortymentową dostawy z zamówieniem. Stanowi element uzupełniający kompletność i niezawodność dostaw. Dokładność w realizacji zamówień, kompletność i terminowość (punktualność) dostaw są elementami składającymi się na ich niezawodność. Ta cecha dostaw wskazuje, jaka jest sprawność systemu logistycznego przedsiębiorstwa lub łańcucha dostaw w obsłudze klienta.
8. Dogodność dokumentacji wymaganej przy składaniu zamówień - powinna być ona prosta w sporządzaniu, dokładna, dostosowana do standartowych dokumentów używanych w firmie dostawcy i u klientów, nie pozostawiająca klientowi żadnych wątpliwości.
9. Dogodność składania zamówień - uzyskanie potrzebnych informacji w tym etapie realizacji zmówienia, i danych technicznych produktu oraz inne udogodnienia. Ułatwienia wiążę się zwłaszcza z:
* Odpowiadaniem na zapytania klienta i sprawnym załatwianiem zamówień telefonicznych,
* Kompetentnym przedstawicielstwem technicznym
* Prezentacją sprzętu oznaczająca gotowość personelu do przedstawienia klientowi swoich wyrobów,
* Innymi udogodnieniami, które mogą dotyczyć na przykład bezpłatnego sporządzenia przedwstępnej faktury, przed zawarciem umowy
Elementy po transakcji
Elementy po transakcyjne mają na celu ogólnie rzecz biorąc wspomaganie użytkownika w trakcie stosowania produktu i obejmują warunki gwarancji, serwis, procedury składania reklamacji oraz wymianę produktu. Podobnie jak przed transakcyjne elementy obsługi, leżą bardziej w sferze zainteresowań marketingu niż logistyki. W marketingu tradycyjnym elementy po sprzedażne utożsamiano z obsługą klienta, podczas gdy obecnie traktuje się ją dużo szerzej. Niektóre usługi oferowane klientom po sprzedaży produktów, jak na przykład dostarczenie części zamiennych, są współcześnie dla logistyków równie ważne, jak elementy transakcyjne.
Po transakcyjne elementy obsługi najczęściej obejmują:
1. Instalację, gwarancje, zamiany, reperację i dostawę części, co oznacza, że klientowi w fazie po sprzedażnej zapewnia się: dostępność części i napraw, dokumentację objaśniającą działanie produktów (instrukcje obsługi) i gwarancje po sprzedażne, a także rozmontowanie i ponowną instalację produktu po naprawie lub wymianie.
2. Obserwację produktu w eksploatacji, konsumpcji lub osobistym użytkowaniu - jest to element ważny w przypadku niektórych nowych produktów farmaceutycznych, chemicznych, kosmetycznych i żywnościowych, wprowadzanych na rynek., bowiem czasem mogą one stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia klientów. Aby uniknąć komplikacji prawnych (procesy sądowe, arbitraże, skargi) i związanych z tym start, przedsiębiorstwa oferujące nowe, nie sprawdzone do końca, w szerokim użytkowaniu produkty, powinny być przygotowane do natychmiastowego usunięcia ich z rynku, jeśli okażą się potencjalnie niebezpieczne.
3. Reklamacje, skargi i zarzuty stanowiące tradycyjne elementy obsługi klienta - już w fazie przed sprzedażnej powinny być określone standardy i zasady załatwiania zwrotów, skarg i reklamacji, ponieważ obsługa zwrotów, z którymi ma do czynienia niemal każdy producent, jest kosztowna, a ponadto obciąża w system logistyczny producenta i zakłóca jego właściwe działanie. Obsługa zwrotów służy przepływowi produktów w jednym kierunku - do klienta, a produkty uszkodzone i wybrakowane płyną "pod prąd".
Za pomocą jakich wskaźników mierzy się poziom obsługi klienta?
Ustalając wskaźniki pomiaru obsługi klienta należy wziąć pod uwagę to, że najlepsze wskaźniki to te, które monitorują poziom obsługi klienta biorąc pod uwagę to co jest ważne dla klientów. W obowiązku przedsiębiorstwa jest rozpoznanie wymagań klientów i ich uporządkowanie, a mierniki należy wyrazić w cyfrach ( systematyczny pomiar, wyciąganie wniosków z pojawiających się odchyłek, czynności naprawcze powodujące osiągnięcie określonej jakości obsługi).
Najczęściej spotykane mierniki to:
-okres pomiędzy odebraniem zlecenia u dostawcy do momentu wysłania przesyłki ze składu,
- ile najmniej lub najwięcej można zamówić podczas jednej transakcji,
- procent produktów, których nie ma na stanie,
- procent zleceń odbiorcy w pełni wykonanych,
- procent zleceń odbiorcy wykonanych w danym odcinku czasu od momentu odebrania zlecenia,
- procent zleceń, jakie można zrealizować z rezerw znajdujących się na składzie,
-procent produktów, które niezniszczone zostały dostarczone do punktu docelowego określonego przez odbiorcę,
-okres trwający od polecenia wykonania transakcji przez odbiorcę do przekazania produktów odbiorcy,
- udogodnienia w zlecaniu wykonania transakcji przez odbiorcę - prostota i sprawność, z jakimi odbiorca może zlecić wykonanie transakcji.
Standardy logistycznej obsługi klienta
Wiele firm definiując politykę obsługi klienta , czyni to za pomocą standardów . Na taki krok decyduje się z reguły przedsiębiorstwa , które mają duże osiągnięcia w operacyjnym zarządzaniu dystrybucją i działają na bardzo konkurencyjnych rynkach . Obsługa klienta kojarzy się im przede wszystkim z dotrzymywaniem zadeklarowanego zestawu mierników z zakresu głównych obszarów ich działalności logistycznej .
Standardy to gwarancja jakości zaoferowanej obsługi klienta . Tworząc je, menadżerowie logistyczni powinni pamiętać , że dobry standard to taki , który mierzy aspekty obsługi istotne z punktu widzenia klienta . W tym celu należy rozpoznać oczekiwania swoich klientów , a w niektórych przypadkach także pomóc w ich ukształtowaniu . Pracownicy obsługi klienta powinni zadbać, aby standardy były wyrażone liczbą , dzięki czemu można regularnie dokonywać ich pomiaru , analizować odchylenia oraz podejmować działania korygujące , mające na celu zaoferowanie klientowi właściwego poziomu usług , bo jak zauważył David Freemantle , zarządzać można tylko elementami , które można zmierzyć . Nadrzędnym celem strategii logistycznej jest zapewnienie klientowi obsługi na poziomie , którego potrzebuje , po koszcie , który będzie możliwie najtańszy z punktu widzenia całego łańcucha logistycznego . Trudność pojawia się w momencie poszukiwania tego właściwego poziomu , który zmaksymalizuje obroty firmy i zminimalizuje jej koszty .
Niektórzy menedżerowie podchodzą do zadania rutynowo i ustalając standardy polityki obsługi klienta , opierają się wyłącznie na praktykach historycznych , własnym osądzie w kwestii oczekiwań klienta czy porównaniu działań własnych z działaniami konkurencji , kompletnie lekceważąc rzeczywiste potrzeby klienta . W ten sposób mogą doprowadzić do sytuacji ,że wydają pieniądze firmy , koncentrując się na elementach obsługi nieistotnych z punktu widzenia klienta . Aby uniknąć takiej sytuacji , podczas ustalania poziomu standardów należy łączyć metody , tak aby choć jedna z nich uwzględniała rzeczywiste oczekiwania klienta .
Spośród wielu metod , które pomagają w zdefiniowaniu właściwego poziomu obsługi klienta wyróżnia się :
1. ustalenie poziomu obsługi na podstawie reakcji klienta na brak produktu
2. kompromis między kosztami a przychodami
3. analiza ABC obsługi klienta
4. audyty obsługi klienta
Przykładowe mierniki i standardy obsługi klienta:

Rola logistycznej obsługi klienta w tworzeniu wartości produktu

CZAS CYKLU JAKO KRYTERIUM AUDYTU LOGISTYCZNEGO
Nowym trendem w logistyce to min. traktowanie redukcji czasu jako nowego środka kreowania przewagi konkurencyjnej. Kluczowym sposobem osiągania przewagi konkurencyjnej staje się efektywne zarządzaniem czasem. Podstawową kwestia jest osiągnięcie kompresji czasu we wszystkich częściach składowych łańcucha dostawczego, aby np. zmniejszenie czasu produkcji i zaopatrzenia nie było deprecjonowane przez nieefektywną czasowo dystrybucję. Konkurowanie czasem wywodzi się ze sfery produkcyjnej, gdzie orientacja czasowa procesów produkcyjnych określana jest jako wytwarzanie uwzględniające czynnik czasu. (Time Base Manufacturing). Pojęcie konkurowania czasem wkrótce rozszerzyło swe znaczenie na całe przedsiębiorstwa, czy nawet łańcuchy dostawcze. Zarządzanie oparte o czas (ang. time-based management) oznacza szczególne postrzeganie czasu jako wyjątkowego i niezwykle cennego zasobu, który powinien być wykorzystany do dotaczania wartości dodanej. Osiąganie trwałej przewagi konkurencyjnej wymaga kompletnych zmian modelu biznesowego.
Celem generalnym nowego modelu powinno być uzyskanie takiego stopnia doskonałości przedsiębiorstwa, aby wyeliminować lub zminimalizować opóźnienia, wąskie gardła, błędy i zapasy.
Podstawą koncepcji strategii czasowych leży kompresja czasu, czyli redukcja czasu traconego w biznesie.
Istnieją 3 podstawowe aspekty stosowania strategii czasowych:
• czas wejścia produktu na rynek – mijający od rozpoznania potrzeby rynkowej do zaoferowania nowego produktu
• czas obsługi
• czas reakcji – systemy poprawiające min. przepływ informacji skracają szybkość reakcji np. na zmianę popytu, co redukuje błędy prognoz (obejmujących krótsze okresy) oraz koszty (mniejsze zapasy bezpieczeństwa).
Zastosowanie mają przede wszystkie miary bardziej szczegółowe. Szybkość procesu jest mierzony w cyklach przypadających na jeden dzień, tydzień, miesiąc etc. Czas cyklu to czas niezbędny, aby zakończyć jeden cykl procesu.
Całkowity (zintegrowany, skumulowany) czas cyklu jest sumą dwóch części:
• horyzontalnego czasu cyklu – czyli wszelkich okresów w których następują czynności o różnym charakterze (np. rozwój produktów, planowanie, przemieszczenie, pakowanie, generowanie zamówień, zaopatrzenie, produkcja etc.),
• wertykalnego czasu cyklu - czyli czasu w którym praktycznie nic się nie dzieje, nie jest dodawana wartość, jedynie koszty (oczekiwanie na decyzje zarządzających, produkt leży w magazynie, przerwa między procesami).Poziomy czas cyklu wiąże się zaangażowaniem kapitału pracującego i nie generowaniem przychodów.
Czas cyklu polega na oszacowaniu skumulowanego czasu cyklu dla całego łańcucha dostaw i stopniowym dzieleniu całkowitego czasu na jego coraz bardziej szczegółowe części:
• skumulowany czas cyklu - kalkulowany jest poprzez dodanie najdłuższych lub przeciętnych czasów faz cyklu,
• czas realizacji zamówienia - przeciętny czas realizacji zamówienia klienta. Rzeczywisty czas realizacji powinien być porównywany do wzmaganego
• czas cyklu produkcyjnego,
• czas uzupełniania zapasów produktów gotowych – czas cyklu produkcyjnego powiększony o czas potrzebny, aby przemieścić produkty do centrum dystrybucji,
• cykl gotówki - czas jaki mija od płatności za materiały od uzyskania zapłaty za dostawę własnych produktów.
Skrócenie cyklu realizacji zamówienia przyczynia się do tworzenia dynamicznej organizacji, co w efekcie poprawia zadowolenie klientów. Istnieją trzy podstawowe przyczyny skracania cyklu realizacji zamówienia:
• redukcja zapasów oraz wzrost poziomu obsługi: skrócenie czasu realizacji zamówienia pozwala na osiągnięcie równowagi pomiędzy poziomem zapasów i poziomem obsługi
• minimalizacja skutków błędnego planowania: skrócenie czasu realizacji zamówienia zwiększa szybkość reakcji, co w efekcie prowadzi do zmniejszenia skali błędów w planowaniu
• skrócenie cyklu życia produktu: skrócenie cyklu realizacji zamówienia zwiększa możliwość szybkiego reagowania na potrzeby rynku.
Mechanizm redukowania zapasów w wyniku kompresji czasu opiera się na zdroworozsądkowym oraz potwierdzonym empirycznie założeniu, iż trafność planów maleje wraz z przesunięciem w czasie horyzontu planowania.
Reasumując, korzyściami wynikającymi ze skrócenia cyklu (tu: realizacji zamówienia) mogą się okazać:
• szybszy przepływ gotówki
• krótszy czas wprowadzenia nowych produktów na rynek
• redukcja kosztów braku jakości
• szybszy przepływ gotówki
• podwyższenie wskaźników wykorzystania aktywów
• redukcja należności
• wzrost udziału w rynku
Podsumowanie
Podsumowując obsługa klienta zajmuje obecnie najważniejsze miejsce wśród zagadnień logistycznych . Wzrost znaczenie tego problemu i przypisywanie mu tak wielkiej uwagi w logistyce współczesnych przedsiębiorstw wynika z czterech najistotniejszych przesłanek :
1. zmian na rynkach międzynarodowych zmuszających firmy do silnej konkurencji i wysokiego poziomu oferowanych usług dystrybucyjnych ; usługi te w większym stopniu decydują o sukcesie handlowym firm niż takie podstawowe elementy strategii marketingowej , jak produkt czy cena ; obsługa klienta w obliczu globalizacji handlu i produkcji staje się potężnym narzędziem walki konkurencyjnej , a najbardziej liczącą się miarą osiągniętego poziomu obsługi klienta jest często liczba dostaw w czasie.
2. adaptacji określonych filozofii obsługi klienta związanych z czasem kosztownych realizacji , strategii nie pozostających bez wpływu na ogólną kondycje finansową i pozycje przedsiębiorstw na rynku
3. konieczności utrzymywania wysokiej , logistycznej sprawności w obsłudze klienta , wymagającej stosowania kosztownego monitoringu i systemu kontroli procesów logistycznych
4. rozbieżności miedzy oferowanym poziomem obsługi a oczekiwaniami klientów , mogących mieć dla przedsiębiorstw wysoce negatywne skutki ekonomiczne , co odnosi się zarówno do firm proponujących zbyt wysoki bądź niski poziom obsługi klienta
Pod presją zmian na rynku producenci , dystrybutorzy i usługodawcy logistyczni oferują klientom niezawodne dostawy , wygodę w obsłudze , niezbędną komunikację w sprawie zamówień i coraz krótszy czas dostawy . Podstawą tej konkurencyjnej oferty są wysokie umiejętności logistyczne . Przedsiębiorcy obecni na rynkach światowych całymi latami rozwijali wiedzę i umiejętności w zakresie dystrybucji fizycznej towarów i obsługi dostaw . Przez wiele też lat , w bezpośrednim kontakcie z praktyką , rozwijała się wiedza naukowa o logistyce obsługi klienta . warto też z tych doświadczeń skorzystać .

Wyśle jeszcze w formie dokumentu Word na poczte:)


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
ania88
Mały bajerant



Dołączył: 09 Paź 2007
Posty: 48
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Śro 19:45, 10 Mar 2010    Temat postu:

Organizacja Logistyki w Przedsiębiorstwie:
Głównym zadaniem logistyki w przedsiębiorstwie - jest maksymalizacja zysków. Osiąga ten cel przez stosowanie odpowiedniej strategii zarządzania. Powinna ona pozwolić na skrócenie czasu realizacji zleceń, zmniejszenie zaangażowania kapitału, zwiększenie wielkości obrotu kapitału.

 Logistyka przedsiębiorstwa:
 Przedsiębiorstwo przemysłowe : logistyka zaopatrzenia ,logistyka produkcji , logistyka dystrybucji , logistyka powtórnego zagospodarowania , logistyka części zamiennych ,zakupy w powiązaniu z utrzymaniem ruchu , serwis po stronie dystrybucji.
 Logistyka zaopatrzenia i produkcji : Logistyka materiałowa
 Logistyka zaopatrzenia ,logistyka dystrybucji: logistyka marketingowa
 Przedsiębiorstwo handlowe- Logistyka zaopatrzenia i logistyka dystrybucji .Przepływ towarów handlowych i materiałów eksploatacyjnych.
 Przedsiębiorstwo usługowe- Logistyka zaopatrzenia ,przepływ towarów składa się z materiałów eksploatacyjnych.
 Do podstawowych zadań logistyki przedsiębiorstwa należy:
- Usprawnienie zarządzania procesami przepływu produktu i w konsekwencji pełne zaspokojenie potrzeb uczestników procesu logistycznego
- Podporządkowanie czynności logistycznych wymogom kierownictwa.
- Zwiększenie efektywności przepływu co wpływa na obniżenie kosztów procesu logistycznego.
 Podstawowe zasady organizacji logistyki w przedsiębiorstwie:
- Organizacja logistyki musi być zorientowana na rynek
- Logistyka powinna być scentralizowana lecz nie jako całość ale w części.
- Proces logistyczny powinien być kształtowany przy szczególnym uwzględnieniu rynku, konkurencji, rozwoju technologicznego i zasad gospodarowania.
- Organizacja logistyki powinna stymulować rozszerzenie się logistycznego myślenia w przedsiębiorstwie.
- Logistyka musi być wkomponowana w postaci integralnej sieci w strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa.
Do zasadniczych celów logistyki w przedsiębiorstwie zaliczamy:
 zmniejszenie zapasów,
 skrócenie czasu realizacji dostaw,
 eliminacja ogniw pośrednich,
 wysokie wykorzystanie infrastruktury, personelu,
 szybki, bezawaryjny przepływ informacji,
 poprawa poziomu obsługi klienta,
 usprawnienie procesu zarządzania
 obniżenie kosztów przepływu dóbr.
 Czynniki wpływające na organizację logistyki w przedsiębiorstwie:
 * kompleksowość i dynamika warunków otoczenia
* zakres i stopień jednorodności programu działania przedsiębiorstwa
* struktura systemu i technologii produkcji
* struktura systemu dystrybucji i struktura magazynów
* zakres i rozmiar kosztów logistycznych
* wysokość wymaganego poziomu obsługi dostaw
* liczba decyzji logistycznych
* liczba wyodrębnionych logistycznych obszarów decyzyjnych
* wielkość przedsiębiorstwa (liczba zakładów i magazynów)
* rodzaj branży
* kultura przedsiębiorstwa
 * ilość i jakość potrzebnych informacji
* intensywność strumieni materiałów i produktów
* stopień wzajemnego oddziaływania między częściowymi sferami logistycznymi
* charakter i rola zadań logistycznych w strukturze funkcji i zadań przedsiębiorstwa
* stopień znajomości i świadomości istoty i założeń koncepcji logistyki wśród współpracowników
* stopień kapitałochłonności technologii logistycznej
* krąg rzeczywistych i potencjalnych klientów, udział w rynku logistycznym
* istniejąca dotychczas struktura organizacyjna w przedsiębiorstwie (formy organizacyjne)
* fachowość personelu zajmującego się organizacją w przedsiębiorstwie.
Dla logistyki można sformułować, jako podstawowe, następujące zasady organizacji:
-organizacja logistyki musi być zorientowana na rynek
-logistyka powinna być scentralizowana nie jako całość, lecz w części, proces logistyczny powinien być kształtowany przy szczególnym uwzględnieniu rynku, konkurencji, rozwoju technologii i zasad efektywnego gospodarowania
- organizacja logistyki powinna stymulować rozszerzanie się logistycznego myślenia w przedsiębiorstwie
- logistyka musi być "wkomponowana" w postaci zintegrowanej sieci w strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa.
Te zasady będą pozytywnie oddziaływały na działalność przedsiębiorstwa, gdy logistyka będzie traktowana jako czynnik konkurencji, gdy zostaną zapewnione integracja i koordynacja poszczególnych działów, gdy będzie zaangażowany i efektywnie wykorzystany właściwy personel, a zasadniczym celem przedsiębiorstwa będzie całościowe kształtowanie logistyki.
Logistyka Przedsiębiorstwa:
Funkcjonalny podział systemów logistycznych według faz przepływu towarów:
Faza pierwsza: Od dostawcy na rynku pozyskania do magazynu wejściowego
-Surowce , części i zespoły z zakupu ,wyroby handlowe, materiały pomocnicze i eksploatacyjne , dostarczane części zamienne
-Logistka zaopatrzenia: system logistyczny zajmujący się pierwszą faza zaopatrzenia
Faza druga: od magazynu wejściowego do magazynu zbytu
-surowce , części z zakupu, półfabrykaty , wyroby gotowe , części zamienne
-Logistyka produkcji: system logistyczny zajmujący się drugą faza przepływu .
Faza trzecia : od magazynu zbytu poprzez regionalne magazyny wysyłkowe do klientów na rynku zbytu.
-wyroby gotowe , części zamienne, wyroby handlowe
Logistyka dystrybucji: system logistyczny zajmujący się trzecią fazą przepływu .
Faza czwarta: przepływ odwrotny
-pozostałości: surowce wtórne , materiały wartościowe , towary uszkodzone , zwroty, opakowania zwrotne , używane pojemniki i opakowania ,odpady .
Logistyka powtórnego zagospodarowania: system logistyczny zajmujący się czwarta fazą pozostałości.
Miejsce logistyki w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa :
Wyznaczniki miejsca logistyki w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa:
1.Funkcja spełniana przez logistykę w przedsiębiorstwie :maksymalizacja procesów obsługi klienta i minimalizacja kosztów logistycznych.
2. Koncentracja funkcji logistycznych w strukturze organizacji przedsiębiorstwa. – koncentracja odpowiedzialności za procesy logistyczne; dylemat: powołać komórkę logistyczną w przedsiębiorstwie. czy tylko stanowisko, lub scedować zadania logistyczne na inne komórki, każdej w zakresie zagadnień przez ni ą prowadzonych, obciążenie pełna odpowiedzialnością za logistykę.
3.Centralizacja w zakresie podejmowania decyzji odnośnie procesów logistycznych – centralizacja władzy w przedsiębiorstwie i ulokowanie komórki logistycznej w hierarchii: powinna mieć taką rangę, żeby jej decyzje były obowiązujące, żeby nie dochodziło do konfliktów podporządkowania. W organizacji rozproszonej, wielodziałowej nie można dopuścić do tego, żeby komórka logistyczna była tylko w centrali, powinna być także w każdym z oddziałów, wówczas za planowanie, kontrolowanie odpowiada komórka logistyczna w centrum, wykonawstwo jest w oddziale. To powiązania funkcjonalne między komórkami logistycznymi na różnych szczeblach.
4.Typ struktury organizacji w przedsiębiorstwie:
a)Struktury hierarchiczne:
-liniowe – w sposób jednoznaczny wynikają zależności miedzy komórkami
-liniowo-sztabowe
-liniowo- sztabowo- funkcjonalne
b)Struktury pośrednie (organiczne) – można dopasować do wymagań logistycznych :
-wielozakładowe (tzw. rynkowe, filialne)
-typu zadaniowego – są kierownicy odpowiedzialni za obszary, np. marketing, finanse, produkcja, ale pojawia się moduł zadaniowy o charakterze przekrojowym,
-typu macierzowego – wadą jest konflikt interesów, podwójne podporządkowanie, może wystąpić paraliż decyzyjny,
-typu hybrydowego

Struktury typu macierzowego są najbardziej dopasowane do wspierania procesów logistycznych.
Struktury liniowe sprawdzają się w małych firmach, a macierzowe i zadaniowe w większych organizacjach.
W miarę wzrostu procesów zarządzania logistycznego następuje przechodzenie od prostszych do bardziej zaawansowanych struktur organizacyjnych.

Zasady koncepcji logistyki i zarządzania logistycznego:
Zasady kształtowania organizacji :

Orientacja na czas
- szybkie przygotowanie materiałów, towarów i informacji
- redukcja hierarchii poziomów
- proste struktury, ograniczenie faz podejmowania decyzji
- uzgadnianie celów związanych z czasem i ich realizacja
- redukcja czasu postoju
Orientacja na rynek
- dostosowanie organizacji do strategii rynkowej
- zróżnicowanie działalności według grup klientów
- kształtowanie struktur organizacyjnych stosowanie do struktur działania
- dostosowanie organizacji do zmian otoczenia
Orientacja na integrację (całościowa)
- integrowanie przepływów materiałów i informacji
- integrowanie podstawowych funkcji
- redukcja luki w zakresie odpowiedzialności, koncepcji i podejmowania decyzji
- unikanie organizacji "w poprzek" do przepływu materiałów
- dążenie do całościowej odpowiedzialności za zlecenie
Orientacja na przepływy
- sterowanie na podstawie zasady ciągłości
- decentralizacja funkcji sterowania
- centralizacja funkcji strategicznych
- synchronizacja procesów logistycznych
- zapewnienie sprawności i szybkości przepływu informacji
dentyfikacja i charakterystyka poszczególnych obszarów przedsiębiorstwa
 -logistyka dystrybucji
 -logistyka produkcji
 -logistyka zaopatrzenia
Logistyka dystrybucji :
 Odpowiedzialna za dostarczenie produktów finalnych do odbiorców. Przedsiębiorstwa mogą to robić samodzielnie lub przez pośredników.
 Wiąże się z szeregiem działań, które mają na celu sprawne i pewne dostarczenie towaru do klienta. Decyzje te wymagają wysokiego poziomu koordynacji:
 Zapasów powierzchni magazynowej dostosowania wielkości produkcji do przewidywanej wielkości zamówień od klientów zastosowanie ma tu zasada 7W.
 Logistyczna obsługa klienta :
 Aspekt organizacyjny lub związany z organizacją dostaw.
 Rolę logistycznej obsługi klienta można rozpatrywać na kilku płaszczyznach:
 1.aspekt czynnościowy
 2.aspekt wykonawczy
 3.aspekt procesowy
 Ad 1. aspekt czynnościowy – zestaw podstawowych czynności, które są realizowane, aby zapewnić obsługę klienta (elementy obsługi: fakturowanie, listy przewozowe, za i wyładunek, ubezpieczenie, czas dostawy, minimalna partia zapasów). Jest to najprostszy aspekt logistyczny. Odchodzi się od niego na rzecz wykonawczego lub częściej procesowego.
Ad 2. aspekt wykonawczy – obsługa klienta traktowana jest jako pewien zestaw standardów, a więc norm wykonawczych formułowanych w oparciu o podstawowe elementy obsługi (element: np. częstotliwość dostaw --> standard: np. 5 dostaw na dzień).
Ad 3. aspekt procesowy – stale zachodzący proces mający miejsce pomiędzy odbiorcą a dostawcą, nie kończy się na dostawie towaru, poszerzona jest np. o badanie satysfakcji klienta, ankiety, oferty).
Definicja logistycznej obsługi klienta
Oznacza zdolność systemu logistycznego przedsiębiorstwa do zabezpieczania potrzeb odbiorcy pod względem czasu, niezawodności, komunikacji oraz wygody. Z perspektywy trzech ujęć: czynnościowego, wykonawczego, procesowego.
Pod względem czasu – czyli cyklu realizacji zamówienia, a więc jest to czas od momentu złożenia zamówienia do realizacji zamówienia. Składa się z czterech elementów składowych:
 -Czas związany z dostarczeniem zamówienia do siedziby dostawcy, może być wymóg zamówienia na formularzu.
 -Czas związany z rejestracją i opracowaniem tego zamówienia i sprawdzamy czy jest możliwość jego realizacji.
 -Czas związany z uzupełnieniem zapasu co może być wydłużone ponieważ możemy sami być zmuszeni do złożenia zamówienia.
 -Czas związany z samą dostawą.
 Dąży się do tego aby maksymalnie skracać cykl realizacji zamówienia poprzez zestandaryzowanie pewnych funkcji.
 Na czas związany z samą dostawą możemy nie mieć wpływu ale możemy poprawić komunikację z klientem.

 Niezawodność – zdolność systemu logistycznego przedsiębiorstwa do zapewnienia stałego czasu dostawy, zdolność do zapewnienia dostawy w stanie nienaruszonym czyli zgodnie z oczekiwaniem klienta.
 Komunikacja – zdolność systemu informacyjnego do wymiany informacji z odbiorcami (potwierdzenie zamówienia, inf.o wysłaniu dostawy itp.)

 Wygoda – (elastyczność systemu logistycznego) dostosowanie granic cyklu technologicznego do wymogów klienta. Względy technologiczne mogą jednak nie pozwolić na realizację dostawy do klienta kapryśnego.
Podstawowe elementy logistycznej obsługi klienta :
 cykl realizacji zamówienia
 niezawodność obsługi
 częstotliwość dostaw
 elastyczność dostaw
 dostępność zapasu
 kompletność oraz dokładność dostaw
 łatwość złożenia zamówienia przez klienta, uzyskania informacji, danych technicznych i innych
 dogodność dokumentacji wymaganej przy składaniu zamówienia oznaczającą jej efektywność, dokładność i prostotę
 dostępność materiałów reklamowych
 oferowane terminy płatności
 jakość opakowania z punktu widzenia potrzeb transportu i magazynowania

Fazy zawierania transakcji:
 -Przed transakcyjna
 -transakcyjna
 -Po transakcyjna

 Faza przed transakcyjna
 Obejmuje elementy o bardziej ogólnym charakterze, takie jak przedstawienie misji przedsiębiorstwa i jak w jej istocie przedstawiona jest polityka logistycznej obsługi klienta.
 Szkolenie personelu pod kątem tego aby osoby odpowiedzialne za zagadnienia logistyczne. Informowanie odbiorców odnośnie tego elementu w strukturze organizacyjnej czyli np. jaki priorytet ma zamówienie klienta. Inf. odbiorców o możliwości kontaktu.
 Faza po transakcyjna – sprzedaż

 Faza po transakcyjna
 Wsparcie logistyki marketingowej – serwis pogwarancyjny, dostępność części zamiennych, reklamacje i zwroty, zdolność do świadczenia drogi produktu na rynku. Zdolność do udostępniania produktów zastępczych.

Logistyka produkcji :
Logistyka produkcji jest tym obszarem podejmowania decyzji logistycznych, który wiąże się z przepływami fizycznymi zachodzącymi pomiędzy poszczególnymi fazami przetwarzania (np. pomiędzy warsztatem, działem transportu lub magazynami).

Procesy produkcyjne - ciąg działań od surowca do produktu gotowego.

Przedmiot zainteresowania logistyki produkcji:
1.Wszelkie procesy przepływów fizycznych jakie zachodzą w fazie przetwarzania technologicznego surowców oraz półwyrobów do postaci wyrobu finalnego.
2.Optymalizacja procesu przygotowania produkcji, jego realizacji oraz przygotowania do dystrybucji z punktu widzenia potrzeb logistyki.
W ujęciu funkcjonalnym logistyka produkcji to wszystkie działania, czynności podejmowane w sferze przepływów fizycznych tak, aby zapewnić ciągłość procesów produkcyjnych.

W ujęciu i punktu widzenia teorii zarządzania czyli planowanie, realizowanie, wdrażanie oraz kontrolę przepływu fizycznego oraz towarzyszącej mu informacji w trakcie procesów produkcyjnych tak, żeby przepływ ten odbywał się w sposób maksymalnie efektywny oraz skuteczny.
Podstawowe typy przepływów w sferze produkcji oraz skojarzone z nimi procesy logistyczne:
1.Fizyczne procesy przepływu i magazynowania (materiały, surowce, zapasy),
2.Strumienie informacyjne sterujące przepływami fizycznymi,
3.transport wewnętrzny surowców, materiałów i półfabrykatów, części zamiennych, a także wyrobów gotowych,
4.Towarzyszące produkcji technologiczne czynności manipulacyjne (przeładunek z wózka na paletę),
5.Tworzenie i utrzymanie różnorodnych zapasów technologicznych oraz zapasów produkcji w toku.
 Procesy produkcyjne:

 procesy wydobywcze – czynności, które wiążą się z wydobywaniem kopalin geologicznych i udostępnianiem ich do dalszej obróbki,

 procesy przetwórcze – procesy, które polegają na przetworzeniu na surowce, materiały lub wyroby finalne.
 procesy przetwórcze aparaturowe – są to procesy dywersyfikujące (różnicujące). Cechą charakterystyczną jest to, że mamy surowiec i w wyniku procesów technologicznych mamy różne produkty (kilka wyrobów finalnych),
 procesy przetwórcze obróbczo-montażowe – maszyny i środki pracy służą do przekształcania danej materii w produkt.

Logistyczne decyzje w sferze produkcji :

1.Kontrolowanie poziomu zapasów międzyoperacyjnych (minimalizacja kosztów) można wyznaczyć punkt ponownego zamówienia:
 metoda dwupojemnikowa
 planowanie potrzeb materiałowych - bazuje na koncepcji popytu zależnego i nie zależnego MRP
 popyt niezależny – (rynkowy), popyt odbiorców finalnych, czyli tych, których popyt jest prognozowany,
 popyt zależny – popyt na poszczególne części składające się na produkt finalny, wyznaczanie zapotrzebowania na konkretne zamówienie,
 planowanie potrzeb produkcyjnych,
 just-in-time – wykorzystuje zasadę ssania,
2.Decyzje w zakresie transportu międzyoperacyjnego:
 dotyczą optymalizacji tras przepływu między gniazdami, najgorsze jest wielokrotne przechodzenie przez jedną komórkę, najlepsza jest potokowa lub gniazdowa,
 dobór środków transportu wewnętrznego: taśmociągi, wózki widłowe, samochody, kolej.
3.Decyzje w zakresie wielkości oraz lokalizacji magazynów zapasów międzyoperacyjnych (wielkość i ilość magazynów, ich lokalizacja, rozmieszczenie itp.)
4.Decyzje w zakresie opakowań:
 funkcje zabezpieczające towar przed zniszczeniem,
 funkcja ułatwiająca czynności manipulacyjne (za i wyładunek).
5.Ustalenie poziomu obsługi klienta wewnętrznego, żeby nie dochodziło do przerw, bazując na systemie informacyjnym należy zabezpieczyć ciągłość procesu technologicznego
 logistyka zaopatrzenia
 Zaopatrzenie: Proces pozyskiwania dóbr i usług dla przedsiębiorstwa ,działania zakupu towarów i usług dla przedsiębiorstwa.
 Zaopatrzenie: Obejmuje wszystkie działania ,które są niezbędne do nabycia dóbr i usług zgodnych z wymaganiami użytkownika.
 Logistyka zaopatrzenia: system zarządzania przepływem materiałów od dostawców do obszaru produkcji za właściwą cenę ,we właściwej ilości ,we właściwym czasie, jakości i miejscu.
 Logistyka zaopatrzenia
Proces zaopatrzenia:
Działania procesu zaopatrzenia będące pod kontrolą zaopatrzeniowców:
1.Określenie i powtórna ocena potrzeb
2.Zdefiniowanie i ocena wymagań użytkownika
3.Decyzj produkować czy kupować
4.Okreslenie typu zakupu
5.Przeprowadzenie analizy rynku
6.Rozpoznanie wszystkich możliwych dostawców
7.Wstępna selekcja możliwych źródeł zaopatrzenia
8.Ocena pozostałych dostawców
9.Wybór konkretnego dostawcy
10.Przyjęcie dostawy , produktu lub usługi
11.Ocena wykonania dostawy
Efektywność tych działań zależy od zaopatrzeniowców!
Zadania logistyki :
Na poziomie operacyjnym działalności przedsiębiorstwa logistyka jest rozumiana przede wszystkim jako narzędzie sterowania realizacją procesów zaopatrzenia wejścia i dystrybucji wyników wyjścia przy wykorzystaniu technicznych systemów logistycznych. Zakres zadań na tym poziomie ma charakter wykonawczy i dotyczą one transportu, przyjmowania dostaw, kontroli jakości, składowania i manipulacji oraz obsługi informacyjnej w zakresie planowania realizacji zadań, dokumentacji i rozliczeń.
Standardowymi zadaniami logistyki na tym poziomie są przykładowo:
w obszarze magazynu :
-przygotowanie miejsc składowania
-operacje wprowadzania na miejsca -przechowania i wydawania materiałów i produktów
-nadzór nad składowanymi dobrami
-tworzenie zestawów do wydania
w obszarze transportu :
-przygotowanie środków transportowych
-opracowanie zleceń przewozowych
-transport
w obszarze przyjmowania surowców i produktów przyjęcie i kontrola :
-wyładunek i rozpakowanie ładunków
-wystawianie dokumentów przyjęcia dostawy
-przepakowania do jednostek składowania ewentualnie do dalszego przemieszczania
w obszarze wysyłek
-kompletacja wysyłek
-opakowania
-oznakowania wysyłek
-przygotowanie dokumentów wysyłkowych
-załadunek
w obszarze zwrotów i usuwania
-gromadzenie, składowanie i sortowanie odpadów
-przygotowanie odpadów do recyklingu
-przygotowanie i wysyłka opakowań zwrotnych
Uznając, że na poziomie menedżerskim logistyka spełnia rolę koordynacyjną procesów, jej zadania dotyczą kluczowych procesów:
-projektowania i rozwoju produktu,
-pozyskiwania zamówień,
-planowania produkcji,
-zaopatrzenia,
-produkcji,
-dystrybucji,
-usuwania i zwrotów.
Szczegółowe zadania logistyki na tym poziomie są związane z procesami informacyjnymi w obszarach :
planowania
-zbytu i dostaw,
-programów produkcji,
-zapotrzebowania materiałowego,
-poziomu zapasów
opracowania dyspozycji dotyczących
wielkości zamówień, produkcji i wysyłek,
-minimalnych zapasów i okresów rotacji,
-zleceń zamówień i produkcji,
-korekt w przypadkach braków i zakłóceń
sterowania
-potwierdzaniem i wprowadzaniem do planu zleceń produkcyjnych,
-wywołaniem zamówień materiałów i wyrobów,
śledzeniem terminów,
wykorzystaniem zdolności produkcyjnych,
nadzorem nad zamówieniami klientów
obsługi zamówień klientów
- przyjmowania i potwierdzania zgłoszeń klientów,
-nadzoru i koordynacji terminów realizacji,
-wprowadzania do planów zgłoszeń klientów,
-wydawania zleceń wysyłek do klientów.
Na poziomie biznesowym zadania logistyczne są częścią składową określania strategii firmy. Przykładami zadań na tym poziomie mogą być:
-wybór strategicznych dostawców i związanych z tym systemów dostaw,
-wybór systemów transportowych i zakresu związanych z nimi usług logistycznych,
-wyznaczenie ilości i lokalizacji magazynów dystrybucyjnych,
-reorganizacja sieci dystrybucji
-doskonalenie systemu obsługi klientów
 Realizacja zadań logistycznych wymaga podejścia kompleksowego i systemowego, co oznacza przyporządkowanie logistyce względnie szerokich kompetencji. W wielu przedsiębiorstwach logistyka jest umiejscowiona na poziomie kierownictwa. Nie zmienia to jednak roli logistyki jako koordynatora procesów wspomagających podstawową działalność przedsiębiorstwa.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
karola04
mgr inż. Rolnik



Dołączył: 25 Paź 2007
Posty: 121
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7
Skąd: MaLaWa*k/Rzeszowa

PostWysłany: Nie 16:34, 14 Mar 2010    Temat postu:

wie ktoś może jakie pytania w tamtym roku dawała na kole?

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
natalia
mgr inż. Rolnik



Dołączył: 08 Paź 2007
Posty: 148
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Nie 19:32, 14 Mar 2010    Temat postu:

Znając ją to pewnie wybierze takie, o którym nikt nie będzie mial bladego pojęcia;D łącznie z nią Very Happy

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
metjan
Mały bajerant



Dołączył: 23 Paź 2007
Posty: 59
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Wto 12:46, 16 Mar 2010    Temat postu:

Na pocztę wysłałem ściąge na logistykę bez tych niepotrzebnych moim zdaniem treści pisanych książkową prozą. Same konkrety.

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Katarina
mgr inż. Rolnik



Dołączył: 26 Paź 2007
Posty: 135
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Nie 14:36, 25 Kwi 2010    Temat postu:

ZASADY OZNACZENIA OPAKOWAŃ I ARTYKUŁÓW SPOŻYWCZYCH W LOGISTYCE
Opakowanie – produkt przeznaczony do ochrony innych produktów przed uszkodzeniami mechanicznymi, klimatycznymi, chemicznymi itp. podczas składowania i transportu w drodze od producenta do konsumenta.
FUNKCJIE OPAKOWAŃ:
Funkcja produkcyjna – opakowanie umożliwia przygotowanie odpowiedniej ilości towarów na wejście do produkcji i pobranie odpowiedniej ilości towarów na wyjście z produkcji.
Funkcja marketingowa – opakowanie wielu towarów stanowi istotną część strategii marketingowej wyrobu, która sprawia, że towar staje się możliwy do odróżnienia od towarów konkurencji.
Funkcja użytkowa – zalicza się do niej ponowne zastosowanie opakowanie u nabywcy  lub zastosowanie do innych celów.
Funkcja logistyczna – opakowanie powinno ułatwi wykonywanie innych procesów logistycznych , warunkują sprawność czynności transportowych, manipulacyjnych i transportowania.

Logistyczne funkcje opakowania są następujące:
Funkcja ochronna – ochrona towaru przez opakowanie jest uważana za najważniejszą logistyczną funkcję opakowania; opakowanie powinno zabezpieczać ładunek przed utratą lub obniżeniem jego jakości w drodze od producenta do konsumenta; opakowanie powinno chroni c towar przy wysyłce przed obciążeniami mechanicznymi i klimatycznymi (wilgotność, temperatura); ma utrudniać kradzież znajdującego się wewnątrz towaru.
Funkcja magazynowa – od opakowania wymaga się, aby ułatwiało ono magazynowanie towaru, tzn. opakowanie powinno nadawać się do układania w stosy; kształt i wymiary muszą pozwalać na bezpośrednie układanie poszczególnych opakowań na sobie; musi poza tym umożliwia wykorzystanie przestrzeni magazynowej,
Funkcja transportowa – opakowanie ma za zadanie ułatwić transport; przy stosunkowo niewielkiej masie opakowania, jego kształt i wymiary powinny pozwolić na optymalne wykorzystanie pojemności środka transportowego,
Funkcja manipulacyjna – polega na ułatwieniu prowadzonych robót ładunkowych ręcznie i mechanicznie,
Funkcja informacyjna – opakowanie jest nośnikiem informacji; opakowanie powinno być tak oznaczone (np. kolorem lub napisami), aby pracownik kompletujący zamówienie w magazynie mógł łatwo zidentyfikować żądane towary; opakowanie towarów kruchych, szybko psujących się, wymagających specjalnego traktowania przy wysyłce powinny być wyraźnie oznakowane symbolami rysunkowymi, znakami lub objaśnieniami,
Funkcja utylizacyjna – ma bardzo duży związek z procesami logistycznymi, gdyż recykling i utylizacja wykorzystywanych wielokrotnie opakowań to także składnik logistyki zwanej logistyką odpadów; jest to ponowne wykorzystanie opakowań przez przedsiębiorstwa lub też wykorzystanie zużytych opakowań jako surowców wtórnych.  
PODZIAŁ OPAKOWAŃ:
A) ze względu na zagadnienia styku opakowań z towarami wyróżniamy:
-opakowania bezpośrednie (wewnętrzne)-opakowania te bezpośrednie stykają się z towarami, stanowią podstawową ochronę towarów przed wpływami zewnętrznymi. Zaliczamy do nich torebki papierowe, pudełka tekturowe, puszki, butelki, słoje.
-pośrednie (zewnętrzne)-służą do ochrony towarów w opakowaniach bezpośrednich. Odgrywają ważna rolę w czasie transportu i w przechowywaniu. Chronią towar przed uszkodzeniami mechanicznymi, przed kradzieżą.
B) w zależności od przeznaczenia wyróżniamy:
-jednostkowe-zawierają określona ilość towarów sprzedawanych w handlu detalicznym.
-zbiorcze-stosowane jako opakowania ochronne
-transportowe-mogą być zarówno opakowania bezpośrednie (cysterny do mleka, skrzynki na owoce) jako i pośrednie (skrzynie, pudła).
C)ze względu na trwałość wyróżniamy:
-opakowania trwałe (beczki, banki, folie)
-opakowanie nietrwałe (torebki)
D) ze względu na właściwości wyróżniamy:
-opakowania jednorazowego użytku (puszki, tuby, torby papierowe, folie opakowań)
-opakowania wielokrotnego użytku: zwrotne (beczki, skrzynie, kontenery) i bezzwrotne (skrzynie po owocach południowych).
E) ze względu na stopień przystosowania opakowań do cech i właściwości towaru wyróżniamy:
-opakowania uniwersalne-wykorzystywane do towarów różnych branż
-opakowania specjalne-mają ściśle określone przeznaczenie
F) ze względu na materiały, z których są produkowane opakowania wyróżniamy opakowania:
-drewniane-są to najczęściej opakowania transportowe (skrzynie, klatki, pojemniki, kosze).
-metalowe-zaliczamy: puszki, beczki, wiadra, kanistry, pudełka, pojemniki, skrzynie, tuby. Są stosowane jako opakowania wielokrotnego użytku.
-papierowe- np. papier pakowy, papier pakowy uszlachetniony
-szklane-zaliczamy: butelki, słoiki, słoje, balony, ampułki, fiołki.
 -z tworzyw sztucznych- np. płatów folii, torebek, worków, opakowań grubościennych (kanistry). Opakowania z tworzyw sztucznych są odporne na działania wody, gazów, temperatury.
-z tkanin-są worki produkowane z juty, lnu, konopi i wiskozy.
-ceramiczne
RODZAJE OPAKOWAŃ
sprzedawane-to te, które mogą być odsprzedane przez sklepy. Zwrot przez klientów niektórych opakowań opiera się na zasadzie pobierania kaucji. Kaucję zwraca się po przyniesieniu pustego, nie uszkodzonego opakowania.
wypożyczone-są własnością dostawcy i należy je zwracać w ustalonym terminie. Opakowania uszkodzone należy przed zwróceniem w miarę możliwości naprawić lub odesłać do magazynu przedsiębiorstwa, gdzie na ogół dokonuje się naprawy.
bezpośrednie-są najczęściej niepotrzebne konsumentowi. Konsument może przekazać je z powrotem do obrotu towarowego. Dotyczy to zwłaszcza opakowań szklanych. W tym celu prowadzi się skup opakowań szklanych.

RODZAJE OPAKOWAŃ ZE WZGLĘDU NA FUNKCJONALNOŚĆ, NOWOCZENE ZAMKNIĘCIA I TYM PODOBNE
hermetyczne-bardzo dobrze chronią towar przed wpływami chemicznymi w czasie długotrwałego przechowywania.
ułatwiają dozowanie-stosuje się przede wszystkim w farmacji do pakowania lekarstw, są one również wprowadzane w przemyśle spożywczym. Np. opakowania koncentratów napojów.
aerozolowe-są przystosowane do rozpylania w postaci mgły, pyłu, piany, cząsteczek lub proszku substancji znajdujących się w opakowaniu.
ZNAKOWANIE OPAKOWAŃ
Każde opakowanie z towarem przed wprowadzeniem do obrotu towarowego musi być odpowiednio oznakowane, czyli zaopatrzone w napisy lub umowne znaki, które określają właściwości wyrobu, jego cechy handlowe oraz sposób postępowania w czasie transportowania, magazynowania, przeładowania i użytkowania.
Znaki te przedstawiane są w formie liter, cyfr, liczb, całych napisów lub w postaci graficznej, a także standardowe piktogramy rysunkowe.
Oznakowanie opakowań powinno cechować pełną czytelność i jednoznaczność informacji dla klienta oraz różnych pośredników i handlowców uczestniczących w obrocie handlowym.
Symbole i sposoby znakowania opakowań i towarów są ujednolicone w skali międzynarodowej zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ISO.
RODZAJE ZNAKÓW I SYMBOLI
I. ZNAKI PODSTAWOWE (znaki zasadnicze lub towarowe)- pozwalające na identyfikację głównych cech ładunkowych oraz adresu odbiorcy przesyłki towarowej, a w tym przede wszystkim – nazwę handlową, użytkową lub wzór chemiczny wyrobu, nazwę producenta lub zakładu pakującego, zalecane zastosowania wyrobu.
Znak towarowy jest swego rodzaju wizytówką przedsiębiorstwa. Dzięki niemu łatwiej dociera się do potencjalnego odbiorcy.

Znak towarowy spełnia 3 podstawowe funkcje:
- oznaczenie pochodzenia – pozwalające na zidentyfikowanie danego produktu, pochodzącego z konkretnej fabryki, w grupie wyrobów pokrewnych. Niekiedy właściciel znaku towarowego udziela cesji na używanie tego znaku (licencja, franchising). Wówczas nie ma związania miejsca powstania towaru ze znakiem. Istotne jest jedynie życzenie właściciela znaku, aby konsumenci łączyli towar z jego firmą;
- reklamową;
- jakościową - pozytywne skojarzenia z określonymi wyrobami.
Znaki towarowe dzieli się na zwykłe, powszechnie znane i słowne. W Polsce znak towarowy zwykły jest chroniony od chwili rejestracji, a właściwie od zgłoszenia w Urzędzie Patentowym.
II. ZNAKI INFORMACYJNE – określają cechy produktu, jego skład, nazwę rodzajową, gatunek, klasę, inne stopnie jakości.
1. Znaki jakości – np. znak jakości „Q”, zastrzeżony przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji, świadczący o bezpiecznym użytkowaniu i wyższych niż przeciętne walorach użytkowych; Certyfikat Systemu Zarządzania Jakością ISO 9001; TŰV CERT itp.
2. Znaki zgodności z normami – np. Polską Normą <PN> – oznaczają, że wyrób został wyprodukowany zgodnie z obowiązującymi normami branżowymi i spełnia wszystkie wymagane standardy, Keymark (znak klucza) – oznacza zgodność z normami europejskimi, nadawany jest przez Europejski Komitet Normalizacji (CEN) oraz Europejski Komitet Normalizacji Elektrotechnicznej (CENELEC).
3. Znaki bezpieczeństwa – oznaczają, że wyrób jest bezpieczny w użytkowaniu – np. B (duża litera B w odwróconym trójkącie), znak bezpieczeństwa produkcji żywności: informacja o wdrożonym w firmie systemie HACCP
III. ZNAKI NIEBEZPIECZEŃSTWA – ostrzegają uczestników łańcucha transportowo-magazynowego o konieczności zachowania określonych środków ostrożności podczas transportu, manipulacji i składowania ładunków, a dodatkowo identyfikują towary łatwopalne, materiały wybuchowe, trujące, promieniotwórcze itp. Szczególną funkcję spełniają znaki niebezpieczeństwa, które obowiązkowo muszą być stosowane na opakowaniach jednostkowych i muszą być skorelowane ze znakami na opakowaniach transportowych. Większość znaków niebezpieczeństwa przedstawiana jest graficznie, intuicyjnie czytelnych, kolorowych piktogramów. Znaki bezpieczeństwa informują o substancjach szkodliwych i niebezpiecznych dla zdrowia i środowiska, znajdujących się w opakowaniach. Jednocześnie wskazują na niezbędne środki ostrożności, jakie należy podejmować w czasie ich transportu, magazynowania i użytkowania.
Znak „środek odurzający” – przedstawia podwójny skośny czerwony pasek, przebiegający od lewego dolnego kąta etykiety do prawego górnego.
Znak „wyłącznie dla zwierząt” – stosowany w lecznictwie zwierząt, przedstawia zielony skośny pasek, przebiegający z lewego dolnego kąta etykiety do prawego górnego.
Znak „materiały wybuchowe” – symbol wybuchu na pomarańczowym tle.
Znak „materiały ciekłe zapalne” – symbol czarnego płomienia na czerwonym tle.
Znak „materiały stałe zapalne” – symbol czarnego płomienia na biało-czerwonym tle.
Znak „materiały samozapalne” – symbol czarnego płomienia na białym tle.
Znak „materiały wydzielające gazy zapalne przy zetknięciu z wodą” – symbol czarnego płomienia na niebieskim tle.
Znak „materiały działające zapalająco” – symbol czarnego płomienia na żółtym tle.
Znak „materiały trujące” – symbol trupiej czaszki z dwoma skrzyżowanymi piszczelami na białym tle.
Znak „materiały szkodliwe dla zdrowia” – symbol przekreślonego kłosa zboża na białym tle.
Znak „materiały żrące” – symbol biało – czerwony, przedstawiający dłoń, produkt i dwa naczynia z wylewającymi się cieczami.
Znak „materiały promieniotwórcze” – występują w kategorii I białej, II żółtej, III żółtej. Przedstawiają czarny symbol radioaktywności, napisy na białym lub żółtym tle oraz jedną, dwie lub trzy czerwone pionowe paski wskazujące na kategorię .
Znak „produkt łatwopalny” – znak oznaczający produkt, który się łatwo pali. W innych wersjach językowych można spotkać np. „extremely flammable” i inne. Symbole przedstawiają zazwyczaj umieszczony w prostokącie płomień ognia.
IV. ZNAKI MANIPULACYJNE- wykazują na konieczność przestrzegania określonych procedur i technik podczas wszelkich prac transportowych oraz manipulacyjno-magazynowych, w tym sensie identyfikują one materiały wrażliwe na wstrząsy i tłukące się, produkty kruche i łamliwe, towary wrażliwe na zmiany temperatury i wilgotności, towary łatwopsujące się itp. Przykładami takich znaków są:
„Tu otwierać” – symbol nożyczek,
„Ostrożnie kruche” – symbol kieliszka,
„Chronić przed wilgocią” – symbol parasola i deszczu,
„Górą nie przewracać” – dwie pionowe strzałki skierowane do góry nad poziomą belką,
„Hakami bezpieczeństwa nie zaczepiać” – symbol przekreślonego haka,
„Miejsce składowania zawiesi” – symbol pionowo wiszącego łańcucha,
„Nie podnosić wózkami”, „Nie przemieszczać przez toczenie”, „Tu chwytać”, „Przestrzegać zakresu temperatur”, „Chronić przed promieniowaniem”, „Produkty szybko psujące się”, „Żywe zwierzęta” i inne
„Chronić przed nagrzewaniem / ciepłem” – symbol słońca nad budynkiem
. ZNAKI REKLAMOWE – promujące towar lub producenta. W celach reklamowych producent często na opakowaniach jednostronnych umieszczą informacje o wyróżnieniach na imprezach handlowych, krajowych i między narodowych.
Do najczęściej spotykanych oznaczeń reklamowych zalicza się:
Znak przedstawiający medal, kilka medali, wizerunek różnych statuetek i nagród na etykiecie opakowania lub na produkcie. Często również występuje słowna informacja, że produkt został nagrodzony złotym, srebrnym czy brązowym medalem na targach lub wystawach np. w Paryżu, Londynie, Berlinie itp.
Godło „Teraz Polska” to prestiżowa nagroda polska, przyznawana krajowym przedsiębiorstwom produkcyjnym, usługowym i innym organizacjom, które swoimi produktami wyróżniają się w kraju, Europie i na świecie.
Etykieta „Made in Europe” jako gwarancja jakości europejskiej oraz promocji wyrobów europejskich. Propozycja komisarza UE ds. handlu na stworzenie marki europejskiej, którą będą znakowane produkty tekstylne, mające na celu wyróżnienie ich spośród tanich i masowych tekstyliów azjatyckich.

Znaki powinny być nanoszone na opakowania za pomocą drukowania, wypalania, tłoczenia i litografowania, tak, aby były odporne na działanie wilgoci oraz na ścieranie. Ich wielkość jest uzależniona od wielkości opakowania oraz wymagań estetyki i reklamy. Znaki niebezpieczeństwa i manipulacyjne umieszcza się na opakowaniach jednostkowych, w miejscach najbardziej widocznych lub w miejscach, do których się bezpośrednio odnoszą

Artykuły spożywcze- definicja wszystkich produktów i półproduktów nadających się do spożycia. Wszystkie produkty spożywcze muszą pokonać odpowiednie testy, i dopełniać odpowiednie normy (np. dodawać się tak jak dla dorosłych, jak i dla dzieci). według norm światowych wszystkie produkty spożywcze pochodzące z fabryk, wytwórni, zaś farm, których aktywność jest zarejestrowana na rynku, muszą posiadać określoną metkę zawierającą informację o produkcie, jego termin i datę spożycia.
PODZIAŁ PRODUKTÓW SPOŻYWCZYCH:
PRODUKTY ZBOŻOWE
MLEKO I PRODUKTY MLECZNE
MIĘSO I RYBY
JAJA
TŁUSZCZ, np. w maśle i śmietanie
ZIEMNIAKI
WARZYWA I OWOCE
SUCHE NASIONA ROŚLIN STRĄCZKOWYCH
ZNAKOWANIE ARTYKUŁÓW SPOŻYWCZYCH:
Mając na względzie zasadę bezpieczeństwa konsumenta wprowadzono prawo konsumenta do uzyskania pełnej informacji o produktach spożywczych.
Podstawowym źródłem wiarygodnej informacji o produkcie powinna być dołączona do niego etykieta. Etykiety, reklamy i inne informacje o produkcie opracowane są jednak głównie przez producenta, który, co zrozumiałe chciałby przekonać konsumenta, że jego produkt ma wyłącznie pozytywne cechy i w dodatku jest lepszy niż inne, konkurencyjne produkty.
Dlatego aby ograniczyć ukrywanie przez producentów niekoniecznie korzystnych informacji i zmusić ich do podania konsumentowi informacji pełnych, użytecznych, zrozumiałych – ustawodawca wprowadził specjalne przepisy regulujące zasady i formy znakowania żywności.
Aktem prawnym Unii Europejskiej, który zawiera podstawowe wymagania dotyczące znakowania żywności jest Dyrektywa nr 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz.Urz. UE Nr L 109 z dnia 06.05.2000r. z późn. zm.).

* W Polsce europejskie standardy znakowania produktów spożywczych określone są w zharmonizowanych aktach prawa krajowego, w tym między innymi:
Ustawie z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. Nr 17., poz. 1225 z póżn. zm.)
Ustawie z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz.U. Nr 5 z 2001r., poz. 44 z późn. zm.).
Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz.U. Nr 137, poz. 966 z późn. zm.).

Główne zasady, które należy obligatoryjnie stosować w znakowaniu żywności, określone w ustawie o bezpieczeństwie żywności i żywienia to:
zrozumiałe, to znaczy czytelne i nie sprawiające przeciętnemu konsumentowi trudności w zrozumieniu,
charakterystyczne, to znaczy umożliwiające konieczne rozróżnienie między znakowaniem obowiązkowym produktu oraz pozostałymi informacjami, które producent umieścił na opakowaniu, w tym reklamą dotyczącą produktu,
rzeczowe, nie mylące i zawierające wystarczające informacje pozwalające konsumentom na podjęcie decyzji o zakupie, w oparciu o informacje , które uznają oni za ważne w odniesieniu do danego produktu,
przejrzyste, to znaczy umożliwiające konsumentom porównywanie różnych produktów w ramach tej samej grupy produktów, odnosząc się do ich jakości i ceny,
sprawdzalne, to znaczy poddane właściwej kontroli zgodnej z ustawodawstwem i praktykami krajowymi, aby zagwarantować, że znakowanie spełnia odpowiednie wymogi,
praktyczne, to znaczy łatwe do użycia przez producenta, sprzedawców detalicznych i służb kontrolnych.

Zgodnie z zapisami w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych na opakowaniu każdego środka spożywczego muszą się znaleźć, co najmniej następujące informacje:
nazwa środka spożywczego;
2. dotyczące składników występujących w środku spożywczym;
3. data minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;
Data minimalnej trwałości – to data, do której prawidłowo przechowywany środek spożywczy zachowuje swoje właściwości; data powinna być poprzedzona określeniem „najlepiej spożyć przed” albo „najlepiej spożyć przed końcem”
Termin przydatności do spożycia – termin po upływie, którego środek spożywczy traci przydatność do spożycia; termin ten jest podawany w przypadku środków spożywczych nietrwałych mikrobiologicznie, łatwo psujących się; data powinna być poprzedzona określeniem „należy spożyć do:”
4. sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym;
5. dane identyfikujące:
a). osobę fizyczną, osobę prawna lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która:
- produkuje lub paczkuje środki spożywcze lub
- wprowadza środki spożywcze do obrotu, jeżeli działalność w tym zakresie jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich
b). miejsce albo źródło pochodzenia, w przypadku, gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;
6. zawartość netto lub liczba sztuk opakowanego środka spożywczego;
7. warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informacje o terminie przydatność do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków przechowywania;
8. oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej, jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach;
9. klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.

Znakowanie produktów spożywczych, w tym również użyte metody znakowania, nie mogą wprowadzać w błąd w szczególności w odniesieniu do:
natury produktu, cech charakterystycznych, właściwości, składu, jakości, trwałości, pochodzenia, metod wytwarzania,
przypisywania produktowi cech lub właściwości, których w rzeczywistości nie posiada,
sugerowania, że produkt posiada jakieś specyficzne cechy, które w rzeczywistości posiadają wszystkie podobne produkty.
Powyższe zastrzeżenia :
nie dotyczą naturalnych wód mineralnych oraz żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które posiadają właściwości zapobiegania, leczenia, oddziaływania na choroby lub odnoszą się do takich właściwości,
dotyczą kształtu, wyglądu i opakowania produktów spożywczych użytych do opakowywania materiałów, sposobu w jaki produkty są prezentowane w sprzedaży.

Oznaczenia ekologiczne
Coraz częściej na wielu opakowaniach oprócz podstawowych oznakowań pojawiają tzw. oznakowania ekologiczne.
Oznaczenia ekologiczne w sposób pozytywny wyróżniają produkt świadcząc o tym, że spełnia on kryteria poszanowania środowiska, zarówno z punktu widzenia wszystkich obowiązujących norm, jak i oceny jego uciążliwości dla środowiska naturalnego.
Różnorodność stosowanych oznaczeń i etykiet ekologicznych jest duża. Prawie każdy kraj wykształcił własne nazewnictwo i symbolikę znaków.
Znaki ekologiczne posiadają kilka rodzajów etykiet ekologicznych:
Etykiety informujące o rodzaju tworzywa, którego użyto do produkcji produktu lub opakowania: PET, HDPE, PVC, LDPE, PP, PS, OTHER. Symbolem graficznym są w tym wypadku trzy zawracające strzałki, tworzące trójkąt, w którego środku znajduje się cyfra od 1 do 7 informująca o rodzaju tworzywa: np. 1 to PP – polipropylen, 7 – inne.
Etykiety sygnalizujące możliwość ponownego przetworzenia opakowania. Symbol przedstawia dwie, skierowane przeciwnie, poziome strzałki.
Etykiety informujące o ekologicznym charakterze produktu lub opakowania.
Etykiety określające zawartość materiału wtórnego.
Etykiety określające przydatność do obowiązującego w danym kraju systemu gospodarki opakowaniami poużytkowymi


Do najbardziej znanych znaków ekologicznych zaliczamy:
Znak oznaczający, że opakowanie produktu w całości nadaje się do ponownego przetworzenia, np. niemiecki „Der Grüne Punkt”.
Znak oznaczający, że opakowanie nadaje się do utylizacji, np. opakowania z tektury i papieru: niemieckie „Resy”, „Repasack”
Znak nadawany produktom, których proces produkcji i użytkowania jest przyjazny środowisku, np. polski znak ekologiczny PCBiC (przedstawia kontury kraju, przez który przebiega wstęga i napis Polskie Centrum Badań i Certyfikacji, niemiecki „Błękitny Anioł”, amerykańskie „Zielona Pieczęć” i „Zielony Krzyż”, kanadyjski „Produkt Przyjazny Środowisku”, francuski „NF – Environnement”, japoński „Eco – Mark”, Wspólnoty Europejskiej – margerytka „Kwiat Europejski” (Eco Label), Rady Nordyckiej „Zielony Łabędź” i inne
Znaki oznaczające produkty nie zawierające szkodliwych gazów dla warstwy ozonowej: „Ozone friendly”, „CFC free”, „Ozone safe”, „Ozon freundlich”, „CFK VRIJ” i inne.
Znak oznaczający produkty nieszkodliwe dla otoczenia: symbol trójlistnej koniczyny
Znak oznaczający, że opakowanie lub naczynie z tworzywa sztucznego może mieć kontakt z żywnością: graficzny symbol kieliszka i widelca.
Znaki oznaczające kosmetyki, które nie były badane na zwierzętach: „BWC”, „Nietestowany na zwierzętach” – przedstawia białego królika na tle ciemnego trójkąta.
Znaki oznaczające kosmetyki, które były badane pod względem dermatologicznym i alergologicznym: „Przebadany dermatologicznie”, „Testowany dermatologicznie i alergologicznie
Znaki oznaczające możliwość powtórnego przetworzenia opakowania (recyklingu): wizerunek trzech strzałek w kształcie trójkąta z owalnymi krawędziami, sylwetka człowieka wrzucającego przedmiot do kosza i inne temu podobne.
Międzynarodowy znak oznaczenia puszek aluminiowych – przedstawia napis „Alu” otoczony dwiema zawracającymi strzałkami.
Znaki i certyfikaty: „Firma przyjazna środowisku”, „Promotor ekologii”, „Produkt ekologiczny” i inne.

Ekologiczne znaki nie należą do znaków towarowych, są jedynie oznaczeniami odróżniającymi produkt od produktów konkurencyjnych. Dowodzą, że kupowany towar spełnia kryteria ekologiczne. Umie­szczony na opakowaniu lub produkcie kształtuje wizerunek znaku towarowego, jako przyjaznego środowisku i tworzy dodatkowe pozytywne skojarzenia.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Karolina
mgr inż. Rolnik



Dołączył: 25 Paź 2007
Posty: 134
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Pon 14:01, 24 Maj 2010    Temat postu:

Procesy realizowane w magazynie
Zagospodarowanie przestrzeni magazynowej
Zapasy magazynowe
Dokumentacja magazynowa
Magazyn
• Magazyn to jednostka organizacyjno – funkcjonalna, zajmująca się magazynowaniem (przechowywaniem) dóbr materialnych (zapasów) czasowo wyłączonych z użycia. Magazyn dysponuje wyodrębnioną na ten cel powierzchnią oraz środkami technicznymi przeznaczonymi do przechowywania i manipulacji zapasami i ich ochrony (infrastruktura magazynu).
Magazynowanie to zespół czynności związanych z:
• przyjmowaniem,
• przemieszczaniem,
• składowaniem,
• ochroną,
• kontrolą,
• kompletacją,
• ewidencją,
• wydawaniem dóbr materialnych w wyznaczonym do tego miejscu w określonych warunkach.
Proces magazynowy uporządkowany łańcuch operacji związany z obsługą magazynowania towarów. W procesie tym wyróżnia się 4 fazy:
-Przyjęcie towaru,
-Składowanie,
-Kompletacja,
-Wydawanie towaru.
W procesie magazynowania możemy wyróżnić fazy jego przebiegu, które wyznaczają następujące strefy funkcjonalne:
Strefa przyjęć materiałów (operacje i czynności przyjmowania), która obejmuje:
* rozładunek środków transportu zewnętrznego (samochodowego i kolejowego),
* kontrolę ilościową i jakościową,
* segregowanie, sortowanie, przepakowywanie i oznakowanie dostawy zgodnie z ustaloną organizacją magazynu

Strefa składowania materiałów, tj. składowanie i przechowywanie w określonym czasie.
* ochrona
* kondycjonowanie (stopniowe pozyskanie pożądanych właściwości materiałów) Strefa komplementacji materiałów (operacje i czynności związane z realizacją zamówienia), która obejmuje:
* przeformowanie materiałów (towarów),
* wybieranie materiałów według zamówień,
* przemieszczanie materiałów do wydania.

Strefa wydań materiałów (operacje i czynności wydania), obejmująca:
* pakowanie i formowanie jednostek,
* przygotowanie do wysyłki i załadunek środków transportu zewnętrznego,
* kontrolę wyjścia itp.

• Czynności przyjęcia, składowania, komplementacji i wydania wpływają na wielkość oraz sposób ukształtowania i wyposażenia poszczególnych powierzchni magazynowych, co powoduje, że rozpatrywane są one jako odrębne układy (strefy) funkcjonalne magazynu.
Odbiór - polega na ilościowym oraz jakościowym sprawdzeniu dostarczanych dóbr materialnych. Sprawdzenie ma na celu ujawnienie braków lub nadwyżek ilościowych oraz wad i braków jakościowych, ujęcie spostrzeżeń w odpowiednie protokoły i przekazanie dokumentacji do komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za dalszy tok sprawy.

Przyjęcie - polega na skontrolowaniu strony formalnej, tj. zgodności dostawy z zamówieniem, wystawieniu dowodów przychodowych, zaewidencjonowaniu przychodu. Odbiór może być dokonany:
• w magazynie odbiorcy,
• w magazynie dostawcy,
• od przewoźnika na jego terenie.
Dobra materialne nie przyjęte do magazynu ze względu na:
braki ilościowe i wady jakościowe oraz niezgodności formalne w zamówieniu i dostawie, a także materiały, dla których brak pewności, że zostały przeznaczone dla przedsiębiorstwa, materiały inwestycyjne, materiały oddane na przechowywanie zostają wprowadzone do magazynu jako depozyt.

• Czynności wykonywane w sferze składowania polegają na prowadzeniu różnego rodzaju zabiegów konserwacyjnych chroniących materiały przed zniszczeniem i zepsuciem. Charakter tych zabiegów zależy od właściwości fizycznych i chemicznych przechowywanych materiałów. Należy jednak zauważyć, że zapewnienie odpowiednich warunków w czasie składowania jest podyktowane nie tylko ich ochroną, ale również procesami kondycjonowania, czyli stopniowym pozyskiwaniem pożądanych właściwości.

ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENI MAGAZYNOWEJ
Zagospodarowanie strefy przyjęć
Jest to rozmieszczenie w niej stanowisk roboczych, kontrolnych, pól odkładczych oraz dróg zapewniających funkcjonalny i sprawny przepływ dóbr materialnych z frontu przeładunkowego - zlokalizowanego zazwyczaj na rampie – do miejsca przekazania w strefie składowej.

W strefie przyjęć prowadzone są czynności przeładunkowe, które mogą być w znacznym stopniu przyspieszone dzięki zwróceniu uwagi na następujące elementy:
• długość i szerokość rampy przeładunkowej i zadaszenie oraz jej przystosowanie do rozładunku i załadunku z samochodów dostawczych czy też wagonów kolejowych.
• dostosowanie otworów drzwiowych do rozładunku i załadunku jednostek paletowych, a także istnienie osłon przeciwwietrznych w drzwiach zewnętrznych,
• stan nawierzchni placów manewrowych i dróg przejazdowych
• odpowiednie rozplanowanie i usytuowanie pól odkładczych,
• rodzaj stosowanych środków transportu magazynowego,
• rodzaj stosowanych urządzeń do składowania na polach odkładczych
• zastępowanie pracy ludzkiej pracą urządzeń do mechanicznego rozładunku,
• organizacja pracy przyjęć dóbr materialnych przy użyciu harmonogramu dostaw i rozładunku.
Istnieje jednak kilka czynników zazwyczaj niezależnych od działań przedsiębiorstwa, ale wpływających w znaczący sposób na zagospodarowanie strefy przyjęć:
• postać przyjmowanych dóbr,
• zróżnicowanie asortymentowe,
• wielkość obrotu dobowego,
• długość i rozwiązanie frontu przeładunkowego.

Zagospodarowanie strefy wydań
Zagospodarowanie strefy wydań to rozmieszczenie w niej pól odkładczych oraz dróg zapewniających funkcjonalny i sprawny przepływ towarów z miejsca przekazania (strefa składowa, strefa kompletacji) do frontu przeładunkowego wydań.
Czynnikami wpływającymi na zagospodarowanie strefy wydań są:
• długość i rozwiązanie frontu przeładunkowego,
• postać wydawanych towarów,
• organizacja pracy w strefie,
• wielkość obrotu dobowego,
• rodzaj stosowanego wyposażenia magazynowego,

W celu wyznaczenia wielkości powierzchni strefy wydań należy:
* ustalić dane wyjściowe (obrót dobowy wydań, postać i wielkość wydawanych partii towarów),
* określić proces technologiczny,
* obliczyć wielkości powierzchni pól odkładczych
* obliczyć powierzchnię administracyjno-socjalną,
*ukształtować lokalizację strefy względem stref składowej, kompletacji i długości frontu przeładunkowego
Zagospodarowanie strefy składowej magazynu
Poszukiwanie optymalnej technologii składowania zapasów, szczególnie artykułów szybkiej rotacji, doprowadziło do dużej różnorodności rozwiązań technologicznych, mających wpływ na zagospodarowanie strefy składowej magazynu. Do głównych elementów technologii składowania należą:
• • wysokość składowania (mała 2,4 – 4,5 m, średnia do 9 m, duża i bardzo duża 12 – 24 m), Powierzchnia składowa magazynu może być w różny sposób zagospodarowana, np. zapasy mogą być składowane na niewielkiej powierzchni, lecz na znaczną wysokość lub zajmować wiele miejsca ułożone na nieznaczną wysokość. Od sposobu składowania zależy wysokość składu, która decyduje o wysokości budynku magazynowego. Do ustalonej optymalnej wysokości składu dobiera się odpowiednie urządzenia transportowe, natomiast przepustowość pomieszczenia składowego będzie uwarunkowana wydajnością zastosowanych urządzeń.
* sposoby składowania (rzędowe, blokowe, w regałach przepływowych):
*ułożenie jednostek ładunkowych na powierzchni magazynu:
***układ rzędowy (jednostki ład. w rzędach, umożliwiających swobodny dostęp); przejrzystość i łatwość organizacyjna to zaleta, ale powoduje występowanie dużej ilości dróg transportowych, zatem niski wskaźnik wykorzystania powierzchni (30-50%)
***układ blokowy (ciasne ułożenie jednostek ład. na pow. magazynu); daje najlepsze wykorzystanie powierzchni magazynu (ok. 50-60%), ale nie daje możliwości 'zabierania palet ze środka bloku i zachowania zasady „pierwsze przyszło - pierwsze wyszło"
* piętrzenie jednostek ładunkowych na wysokość magazynu:
***bez urządzeń do składowania - układanie jednostek paletowych bezpośrednio jedna na drugiej w stosie, przy czym wysokość stosu zależy od wytrzymałości na ściskanie piętrzonych ładunków lub jego opakowania i stateczności stosu lub w sposób pośredni, przy użyciu palet płaskich wyposażonych w nadstawki paletowe lub stosowaniu palet skrzyniowych.
*** w urządzeniach do składowania (regałach), dla jednostek ładunkowych uformowanych na paletach płaskich z ładunków o małej wytrzymałości na ściskanie i nieregularnym kształcie oraz jednostek ładunkowych częściowo rozformowanych, przy mechanizacji i automatyzacji prac magazynowych.
* organizacja składowania, obejmująca podział strefy składowej na pola szybkiego, średniego i wolnego obrotu, co jest bardzo efektywne i służy do kapitałooszczędnego wyposażenia magazynu w urządzenia magazynowe o różnej wydajności
Metody rozmieszczania asortymentów towarowych w strefie składowej:
• Rozmieszczenie metodą stałych miejsc składowych, polegające na przeznaczeniu dla poszczególnych grup towarowych stałych miejsc składowania (pól lub sektorów składowych, gniazd w regałach). Metoda daje przejrzystość zagospodarowania przestrzeni, łatwość odszukania pożądanego asortymentu. W metodzie tej potrzebna jest duża przestrzeń składowa, równa maksymalnym zapasom każdego asortymentu.
• Rozmieszczenie metodą wolnych miejsc składowych, polegające na zagospodarowaniu przestrzeni składowej odpowiednio do wolnego miejsca w przestrzeni składowej, czyli tam gdzie jest wolne. W metodzie tej potrzeb¬na jest przestrzeń na poziomie średnich zapasów każdego asortymentu. Ponieważ częstotliwość przyjmowania i wydawania asortymentów towarowych jest zazwyczaj różna, dla składowanych zapasów jest potrzebna przestrzeń mniejsza o 20-25 %. Metoda wymaga kontroli zarządzania przestrzenia składową za pomocą tablic dyspozytorskich, a w dużych magazynach asortymentowych sterowania komputerem.
• Rozmieszczenie towarów według częstotliwości pobierania (rotacji), pozwala¬jące wyodrębnić w strefie składowej sektory składowe zgodnie z kryteriami analizy ABC zapasów., a mianowicie podziału zapasów według cenności.
• Inne metody rozmieszczenia towarów w strefie składowej. W zależności od potrzeb stosuje się metody rozmieszczenia według:
-grup asortymentowych, szybkości rotacji, dostawców lub dostaw, odbiorców lub odbiorów, przynależności do określonego wyrobu (według kompletów),
-zastosowanych pomocniczych urządzeń magazynowych


Istnieje możliwość realizacji różnorodnych kombinacji organizacji rozmiesz¬czenia. Dobór metody jest uzależniony od wymagań, jakie muszą być spełnione względem składowanego zapasu oraz wynikają z funkcji i zadań magazynu w łańcuchu dostaw, przy czym bezwzględne jest przestrzeganie zasady: „pierw¬sze przyszło-pierwsze wyszło" wobec składowanych grup towarowych.
Regały magazynowe:
• Regały paletowe
• Regały wspornikowe
• Regały wjezdne
• Regały przepływowe
• Regały półkowe
• Regały wysokiego składowania
• Zabudowy piętrowe
• Antresole
Regały paletowe wysokiego składowania służą do składowania różnorodnych towarów. Regały paletowe oparte są na pionowych ramach oraz poziomych trawersach.. Specjalny proces produkcji ramy, ilość zgięć, powoduje, iż regały paletowe znalazły zastosowanie w magazynach różnego rodzaju i wysokości
Regały wspornikowe zostały skonstruowane, aby optymalnie składować towary dłużycowe typu: deski, płyty, rury, profile, pręty itp. Regały wspornikowe składają się z pionowych słupów oraz ramion na których składuje się towar. Dopuszczalne obciążenie regału uzależnione jest między innymi od odstępu między ramionami, wysokości regału i długości ramion
Regały wysokiego składowania pozwalają na składowaniu towarów aż do wysokości 15 metrów. Regały wykonane są z blachy walcowanej na zimno dzięki czemu są bardzo wytrzymałe, posiadają poziome trawersy oraz pionowe ramy. Dzięki specjalnemu procesowi produkcji regały wysokiego składowania wytrzymają obciążenie od 600 kg nawet do 2250 kg. Regały wysokiego składowania są najbardziej popularne w zastosowaniu systemu paletowego co pozwala świetnie zagospodarować każdy magazyn, nawet ten o niewielkiej powierzchni
Zabudowy piętrowe pozwalają na maksymalne wykorzystanie powierzchni magazynowej. System zabudowy piętrowej oparty jest na regałach półkowych oraz/lub lekkich regałach paletowych. Dodatkowo w systemie zabudowy piętrowej używane są pomosty stalowe wypełniające kolejne korytarze, tworzące piętra zabudowy. Dzięki takim rozwiązaniom powierzchnia magazynowa może zostać wykorzystana niemal w 100%.
Zabudowy piętrowe są doskonałym rozwiązaniem dla magazynów o dużym i zróżnicowanym asortymencie
Regały wjezdne pozwalają maksymalnie wykorzystać powierzchnię magazynową. Są doskonałym rozwiązaniem dla składowania towarów jednorodnych o dość dużej rotacji. Regały wjezdne wykorzystują powierzchnię magazynową nawet w 90%. Dzięki tym regałom towar ustawiony jest w rzędach obok siebie a drogi transportowe ograniczone są do minimum. Obsługa towaru w regałach wjezdnych na ogół odbywa się z jednej strony. Wózek widłowy składujący towar wjeżdża w głąb regału.
Regały przepływowe są doskonałym rozwinięciem regałów wjezdnych. W regałach przepływowych wykorzystane zostały moduły rolkowe po których przesuwany jest towar. Dzięki takiemu rozwiązaniu, w magazynie stosowana jest na ogół zasada FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło).
Regały przepływowe doskonale nadają się do magazynów o wysokiej rotacji towarowej, np: artykułów spożywczych, mleczarskich itp.
Regały półkowe doskonale sprawdzają się w magazynach, składach. Uniwersalna konstrukcja regałów półkowych pozwala na tak różnorodne zastosowanie. Regały półkowe składają się z pionowych słupów oraz z trawersów o różnej długości tworząc ze słupów ramę. Dodatkowo regały półkowe składają się z paneli blaszanych o różnej długości i szerokości
Antresole magazynowe efektywnie wykorzystują wysokie powierzchnie.

ZAPASY MAGAZYNOWE
Powody utrzymywania zapasów:
• - zapewnienie założonego poziomu obsługi klienta,
• - zapewnienie ciągłości produkcji,
• - uniezależnienie strumieni wejściowych i wejściowych w systemie produkcji i obrotu (np. nieciągłości - sezonowość popytu, różnych intensywności),
• - zabezpieczenie przed zmianami cen,
• - zabezpieczenie przed następstwami klęsk żywiołowych i innych niebezpieczeństw.
Podstawowe problemy decyzyjne zarządzania zapasami
Do najważniejszych problemów decyzyjnych podejmowanych w przedsiębiorstwie w zakresie zarządzania zapasami należą:
• - wybór pozycji, których zapasy powinny być utrzymywane (co),
• - określenie wielkości zamawianych partii (ile),
• - określenie czasu składania zamówień (kiedy),
• - określenie systemu kontroli zapasów.
Koszty zapasów:


Struktura kosztów zapasów obejmuje cztery główne grupy kosztów:
• 1. Koszt zakupu lub wyprodukowania konkretnych pozycji zapasów.
• 2. Koszt tworzenia zapasów (koszt zamówienia lub przestawienia produkcji).
• Koszt ten obejmuje m.in.:
• - koszty śledzenia kształtowania się zapasu w magazynie i ewentualnie dostaw w drodze,
• - przygotowanie zamówienia (np. napisanie),
• - przekazanie do dostawcy (np. koszt pocztowy, telefonu),
• - koszty dokonania dodatkowych ustaleń,
• - koszt pracowników włączonych w przygotowanie i realizację zamówienia.
Są to więc z jednej strony koszty przetwarzania informacji (administracyjne), a z drugiej – koszty przepływów materialnych.
3. Koszty utrzymywania zapasów.
• - koszt kapitału.
• - koszt składowania.
• - koszt degradacji zapasu (starzenie się, uszkodzenia, straty losowe)
• 4. Koszt wyczerpywania się zapasów.
• - koszt realizacji zaległych zamówień,
• - koszt utraconej sprzedaży,
• - koszt utraconego klienta.
Dlaczego i kiedy utrzymywane są zapasy?
Cele utrzymywania zapasów:
-utrzymanie założonego poziomu obsługi klienta
–osiągnięcie korzyści skali w produkcji (długie serie)
–osiągnięcie korzyści związanych z dużymi partiami w transporcie i zaopatrzeniu
–ochrona przed zmianami cen i kursów walutowych
–ochrona przed gwałtownymi wahaniami podaży i popytu
–ochrona przed skutkami innych-trudnych do prognozowania zdarzeń.
Zapasy w różnych ogniwach łańcucha logistycznego
Występują w postaci surowców, półproduktów, wyrobów gotowych.
Pozwalają one na:
•doskonalenie obsługi klienta
-oferowanie coraz korzystniejszych warunków finansowych i kredytowych
-dostarczenie towarów w określonym czasie oraz wysokiej jakości świadczonych usług transportowych
-unowocześnianie techniki fakturowania
-wprowadzanie i rozszerzanie możliwości sprzedaży wysyłkowej
-szybkie reagowanie na propozycje lub uwagi klienta
-doskonalenie prezentacji sprzedawanych towarów
-pomoc w instalowaniu produktów, serwisie, zaopatrzeniu w części zamienne
•wzrost korzyści skali produkcji
•zabezpieczenie przed zmianami cen
•zabezpieczenie przed niepewnością dostaw
Rodzaje zapasów
• zapas cykliczny (zużycie równomierne, stały okres składania zamówienia)
• zapas w drodze (w chwili , gdy zapas znajduje się w drodze pomiędzy producentem i odbiorcą)
• zapas bezpieczeństwa(jest rezerwą, utrzymywaną dodatkowo ponad wielkość zapasu wynikającą z obliczeń deterministycznych modeli kosztowych)
DOKUMENTACJA MAGAZYNOWA
Magazyn jako samodzielna komórka organizacyjno-funkcjonalna w przedsiębiorstwie, aby mógł realizować swoje zadania, musi być odpowiednio zorganizowany, wyposażony we właściwą dokumentację. Ewidencja zaszłości związanych z przyjmowaniem i wydawaniem dóbr oraz wielkości ich stanów stanowi podstawowe źródło informacji o wielkości i ruchu fizycznym zapasów. Ma to znaczenie dla operatywnego zarządzania nie tylko magazynem, lecz dla gospodarowania zapasami. Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady dokumentowania obrotu magazynowego jest ustawa z 29 września 1994 o rachunkowości.
Przyjęcie i wydanie jest dokumentowane jako operacja gospodarcza dowodami księgowymi (źródłowymi).
Dokumenty magazynowe stanowią grupę dokumentów, których zapisy mają bezpośredni wpływ na prowadzenie gospodarki magazynowej i jej rozliczanie. Mogą być wystawiane ręcznie przez magazyniera, w sposób półautomatyczny lub automatyczny, w zależności od ustalenia odpowiednich parametrów i procedur.
Dokumenty magazynowe
Rejestrują obrót magazynowy związany z zakupami, sprzedażą (dokumenty zewnętrzne) oraz obrotem wewnątrz firmy wynikające z przyjęciem, wydaniem lub zmianą magazynu. Ponadto występuje specjalny dokument zmiany lokalizacji, związany z przemieszczaniem towaru wewnątrz magazynu - przeniesienie z jednego miejsca paletowego (adresu) na inne.
Do dokumentów magazynowych zaliczamy:
Pz
Wz
Pw
Rw
Zm
Mw
Mp
Pz – Przychód zewnętrzny. Rejestrowane są wszelkie nowe przyjęcia na magazyn. Zakupy narzędzi i materiałów (faktura zakupu), przyjęcia z działu zaopatrzenia lub z systemu gospodarki magazynowej (Rw).
Wz - Dokumenty wydania z magazynu na zewnątrz związane z wydaniem kontrahentowi.
Pw Dokumenty przyjęcia wewnętrznego do magazynu wysokiego składowania, związany z dostawami z innego magazynu firmy. Brak określonego kontrahenta.
Rw – Rozchód wewnętrzny. Wszystkie wypożyczenia z magazynu, przekazanie materiałów na produkcję. Także przekazanie do przeglądu technicznego, naprawy, itp. W momencie rozchodu jest możliwe określenie miejsca użytkowania narzędzia, osoby odpowiedzialnej, terminu zwrotu, oraz celu wypożyczenia. Cel wypożyczenia, to dowolnie zdefiniowany łańcuch znaków określających np. numer zlecenia produkcyjnego, numer programu obróbczego OSN, dla potrzeb którego wypożycza się narzędzia, nazwę budowy lub linii technologicznej.
Zm - Dokumenty zmiany lokalizacji (dokument wewnętrzny firmy w ramach magazynu wysokiego składowania), związany z przeniesieniem towarów z jednego miejsca adresowego (paletowego) na inne miejsce adresowe.
Przyjęcie towaru do magazynu
Przewidziane w rejestracji przyjęcia dokumenty:
1. Awizo przyjęcia Ap,
2. Dokument Pz bufor,
3. Dokument Pz,
4. Zmiana lokalizacji – przesuniecie palet ze strefy przyrampowej do strefy składowania.
Wydanie towaru z magazynu
Przewidziane w ewidencji wydania dokumenty:
• Awizo wydania Aw,
• Dokument Wz bufor,
• Dokument Wz,
• Zmiana lokalizacji Zl – przesunięcie palet z strefy składowania do strefy przyrampowej.
Dokumenty wewnętrzne
Dokumenty Mw i Mp są specyficzną odmianą dokumentów przesunięcia międzymagazynowego Mm. Ich rola polega na przesunięciu towaru, którego ewidencja jest przesunięta w czasie (księgowanie przez konto towar w drodze). Magazyn wydaje towar na podstawie dowodu Wm, dokument ten może generować w magazynie docelowym zapis na czarno dokument Mp. Towar zostaje wydany i po pewnym czasie zostaje dostarczony do magazynu docelowego. Wówczas można zatwierdzić dokument Mp lub wystawić taki dokument ręcznie. Zostaje wówczas zamknięty obieg dokumentów, którego efekt jest identyczny jak w przypadku standardowego dowodu Mm. Zaletą takiego zastosowania jest możliwość kontrolowania towaru w drodze i bilansowania ilości wydanych z przyjętymi. Dokumenty przychodu i rozchodu wewnętrznego, przeznaczone do korygowania stanów magazynowych o protokoły różnic, do zmian indeksów towarowych, obrotu opakowaniami itp.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
asik
Wierszokleta



Dołączył: 09 Paź 2007
Posty: 106
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/7

PostWysłany: Czw 17:34, 27 Maj 2010    Temat postu:

Opakowania transportowe
Polska Norma PN-O-79000 (Terminologia) definiuje opakowanie jako: „wyrób zapewniający utrzymanie określonej jakości pakowanych produktów, przystosowanie ich do transportu i składowania oraz prezentacji, a także chroniący środowisko naturalne przed szkodliwym działaniem niektórych produktów”. Norma ISO TC-122 WG 5 podaje inną definicję opakowania: „Zaprojektowany wyrób służący do zabezpieczenia, przygotowania wyrobu do dystrybucji, operacji logistycznych, oraz termin wieloznaczny określający opakowania konsumenckie, przechowalnicze, zbiorcze, transportowe, wielokrotnego użytku i inne”.
Zapewniają ochronę zawartości przed narażeniami mechanicznymi, klimatycznymi i biologicznymi w czasie magazynowania i transportu (całkowicie lub częściowo, w zależności od konstrukcji opakowania). służą do magazynowania i transportu zarówno produktów luzem jak również ich opakowań jednostkowych i zbiorczych.
Opakowanie transportowe tworzone jest w celu:
zabezpieczenia wyrobów przed narażeniami mechanicznymi, klimatycznymi i
biotycznymi,
dostarczenia zapakowanych wyrobów do miejsca przeznaczenia w stanie nieuszkodzonym,
umożliwienia i ułatwienia manipulacji przeładunkowych, transportu i składowania,
bezpiecznego wykonania manipulacji transportowych.
Wymagania stawiane opakowaniom transportowym:
Podatność na piętrzenie
Odporność na wstrząsy
Znormalizowane wymiary
Łatwość manipulacji
Podatność na czynności zautomatyzowane
Możliwość ujmowania widłami wózków podnośnikowych
Podatność na tworzenie jednostek ładunkowych

Kontener w transporcie
Oznacza zazwyczaj metalową skrzynię służącą do przewozu drobnicy zapakowanej w opakowania kartonowe, paczki, skrzynie, worki, które czasami dodatkowo mogą być umieszczone na europaletach. Ujednolicenie wymiarów kontenerów pozwala przyspieszyć operacje za- i wyładunku oraz stosować wyspecjalizowany sprzęt. Dodatkowo chroni on przewożony ładunek przed uszkodzeniami mechanicznymi i warunkami atmosferycznymi.
W 1968 roku Komitet Techniczny 104 Międzynarodowej Organizacji Standaryzacyjnej (ISO) opracował definicję kontenera.
Kontener jest to urządzenie transportowe:
o trwałym charakterze, wystarczająco wytrzymałe, aby nadawało się do wielokrotnego użycia,
specjalnej konstrukcji, ułatwiającej przewóz towarów jednym lub wieloma środkami transportu, bez przeładowywania towaru,
wyposażone w urządzenia, które zapewniają łatwość mocowania oraz manipulacji - zwłaszcza podczas przeładunku z jednego środka transportu na drugi,
skonstruowane w sposób pozwalający na łatwy załadunek i rozładunek towarów.

Sposoby przewozu kontenerów
Transport morski
W żegludze morskiej występują konstrukcje statków częściowo lub wyłącznie przystosowane do przewozów znormalizowanych kontenerów. I są to:
Kontenerowce - załadunek na statek odbywa się pionowo ("lo-lo", czyli lift on-lift off). Obecnie pojawiły się kontenerowce "lo-lo" mogące zabierać jednorazowo od 2,5 do 7 tys. TEU, a nawet takie, które zabierają do 6 tys. TEU.
Semikontenerowce - są to statki częściowo przystosowane do przewozów kontenerów. Obsługują one linie o mniejszej ilości skonteneryzowanej masy ładunkowej.
Rorowce - są to statki o poziomym systemie przeładunkowym ("ro-ro", czyli roll on-roll off), których znaczną część przewożonych ładunków stanowią kontenery.
TEU (Twenty-feet Equivalent Unit) - jednostka miary odpowiadająca pojemności jednego kontenera 20-stopowego.
UTI (Unités de Transport Intermodal) - intermodalne jednostki transportowe do których zaliczamy kontenery, nadwozia wymienne i naczepy.
Transport lądowy
Charakterystyczną cechą taboru samochodowego do przewozów kontenerów jest to, że jednostka transportowa składa się z dwóch części - ciągnika siodłowego i naczepy kontenerowej. Naczepa kontenerowa jest specjalną, stalową konstrukcją ramową, składającą się z dwóch dźwigarów podłużnych i dwóch lub trzech poprzecznych umieszczoną na trzech osiach. Na końcach dźwigarów poprzecznych są gniazda z czopami. Międzynarodowe ustalenia drogowe ograniczają liczbę kontenerów przewożonych naczepami do 2 TEU.

Transport kolejowy
W transporcie kolejowym do przewozów kontenerów służą specjalne wagony kontenerowe i wagony-platformy. Wagon kontenerowy nie ma podłogi, ścian bocznych ani dachu, jest to jedynie stalowa konstrukcja ramowa oparta na 2 lub 4 osiach, wyposażona w odpowiednią liczbę czopów do mocowania kontenera. Wagon-platforma posiada dodatkowo podłogę.
Klasyfikacja kontenerów
Ze względu na przeznaczenie i rozwiązania konstrukcyjne rozróżniamy:
kontener uniwersalny ogólnego przeznaczenia
kontener o bokach otwartych
kontener z otwartym dachem
kontener z otwartym dachem i bokiem
kontener platforma
kontener do ładunków masowych
kontener cysterna
kontener do ładunków stałych luzem

kontener z wentylacją
kontener chłodniczy
kontener izotermiczny
kontener ogrzewany
kontener termiczny
kontener termiczny mechanicznie chłodzony

Kontener uniwersalny – ogólnego przeznaczenia. Przeznaczony jest do przewozu wszystkich ładunków drobnicowych. Po dokonaniu "modyfikacji" może być również wykorzystywane do transportu ładunków luzem, zarówno sypkich, jak i ciekłych. Stalową konstrukcję kontenera stanowi podstawa i słupki narożne. Ramę buduje się wzdłuż belek nośnych, belek i dźwigarów poprzecznych. Podłoga kontenera przejmująca masę ładunku musi ponadto wytrzymać manewrującą układarkę z towarem. Na podłodze i ścianach wewnętrznych kontenera znajdują się uchwyty do mocowania ładunku.
Kontener chłodniczy. Służy do transportu ładunków wymagających stałej temperatury. Ściany mają konstrukcję przekładową wypełnioną pianką poliuretanową. Podłoga wykonana jest z aluminiowych T-gratingów spełniających funkcję kanałów powietrznych. Jednostka chłodząca podtrzymuje automatycznie stałą temperaturę w przedziale ok. +25°C - -25°C tak długo, jak różnica pomiędzy temperaturą zewnętrzną i zadaną nie przewyższy dla grzania 42°C, chłodzenia 65°C. Układając towar w kontenerze należy pamiętać o pozostawieniu na górze ok. 75 mm szczeliny powietrznej.

Kontener cysterna. Przeznaczony jest do transportu płynnych chemikaliów lub cieczy pitnych. Zbiornik z całym oprzyrządowaniem umieszczony jest w ramie uniwersalnego kontenera 20ft. Taki kontener napełnia się zazwyczaj w min 80%, by zapobiec niebezpiecznym, gwałtownym falowaniom cieczy podczas transportu. Maks. napełnianie sięga 95% z powodu rozszerzalności cieplnej. Pojemność cysterny wynosi ok. 20,000 litrów. Ilość ładowanego towaru zależy od jego ciężaru właściwego, rezerwy ekspansyjnej zbiornika, tary kontenera i przepisów drogowych.
Oprócz kontenerów cystern istnieją cysterny stałe i odejmowalne, które to określane są wspólnym pojęciem cysterna. Cysterna stała ma pojemność większą niż 1000 litrów i jest trwale połączona z pojazdem (który staje się pojazdem-cysterną) lub stanowi integralną część ramy takiego pojazdu. Pojazd-cysterna (na zdj.) jest przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu cieczy, gazów, materiałów sproszkowanych lub granulowanych, zawierający jedną lub kilka cystern stałych. Cysterna odejmowalna oznacza cysternę, inną niż cysterna stała, kontener cysterna albo element pojazdu-baterii lub MEGC, o pojemności większej niż 450 litrów, która nie jest zaprojektowana do przewozu materiałów bez ich rozładunku, a jej przenoszenie odbywa się zazwyczaj w stanie opróżnionym.
Podział cystern według przeznaczenia
1. Cysterny paliwowe
2. Cysterny gazowe
3. Cysterny do przewozu artykułów spożywczych
4. Cysterny do przewozu substancji chemicznych
5. Cysterny do przewozu materiałów stałych
6. Cysterny do przewozu bituminów
7. Cysterny do przewozu odpadów

Paleta w transporcie
To platforma nośna, która służy do układania na niej opakowań, w celu uformowania jednostki ładunkowej do transportu, magazynowania i układania w stosy, przy wykorzystaniu jezdniowych urządzeń przemieszczających lub wózków przemieszczających.
Palety to specyficzny rodzaj opakowania wyprodukowany z drewna i materiałów drewnopochodnych oraz innych tworzyw. Ponieważ palety zostały uznane za rodzaj opakowania wynika w związku z tym konieczność stosowania do nich przepisów odnoszących się do tego typu elementów. Wymogi jakich muszą przestrzegać producenci zajmujący się wprowadzaniem palety do obrotu oraz ich eksportu za granicę muszą składać właściwemu dla swojej siedziby organowi sprawozdania o masie wywiezionych za granicę palet zgodnie z rodzajem użytego do wytworzenia materiału oraz z bardzo dokładnym opisem palet wielokrotnego użytku. Jednocześnie na niektórych producentów palet ciąży obowiązek recyklingu czyli palety jednorazowe lub zużyte i zniszczone oddawane są do kolejnego przetworzenia.
Klasyfikacja palet
Według kryterium przeznaczenia:
palety uniwersalne
palety specjalne - służą do formowania jednostek ładunkowych z wyrobów o specyficznych kształtach. Dzieli się je na palety:
dla wyrobów o dużych gabarytach i nieregularnych kształtach (części maszyn i urządzeń, itp.)
do wyrobów prostopadłościennych
do beczek i bębnów
do zwojów (papier, papa, dywany itp.)

Według kryterium rodzaju tworzywa
Drewniane,
Metalowe,
Z tworzyw sztucznych (opakowania takiego rodzaju jest lżejsze, posiada dużą trwałość i dobrą odporność na obciążenia dynamiczne, nie wymagają systematycznego dokonania naprawy, łatwo się je czyści. Przeznaczone są do pracy w szerokim zakresie temperatur – od -20 do + 80 °С, są odporne na działanie większości preparatów chemicznych, kwasów oraz materiałów paliwowo-smarowniczych),
Z tworzyw papierniczych
Według kryterium rozwiązania konstrukcyjnego
Płaskie
Słupkowe- które służą do formowania jednostek ładunkowych z wyrobów opakowanych lub nie opakowanych charakteryzujących się niską wytrzymałością na ściskanie, co uniemożliwia osiągnięcie odpowiedniej wysokości piętrzenia.

Skrzyniowe - stosuje się gdy ładunki charakteryzują się nieregularnymi kształtami oraz niewielkimi gabarytami.
Jednopłytowe
Dwupłytowe
Dwuwejściowe
Czterowejściowe (zapewniają możliwość wejścia wózka pod paletę ze wszystkich stron)
Najbardziej rozpowszechniona w Europie jest tak zwana Europaleta, oznaczana z boku napisem (EUR). Europaleta to nośnik ładunków wykonany zazwyczaj z drewna, o rozmiarach 800 x 1200 mm. Europalety wykorzystywane są do przewożenia sprzętu AGD, niektórych mebli, napojów i wielu innych towarów w opakowaniach. Europalety są niezastąpione w hipermarketach do magazynowania, transportowania produktów, ale także do tworzenia tzw. wysp, na które wykłada się towar.
Typy europalet (EUR)
Paleta EUR (800 x 1200 mm)
Paleta EUR 2 (1200 x 1000 mm)
Paleta EUR 3 (1000 x 1200 mm)
Paleta EUR 6 (800 x 600 mm)
Palety EURO może produkować i naprawiać każda firma, która posiada licencję EPAL. Naprawianą paletę można poznać po charakterystycznym gwoździu naprawczym z symbolem EPAL. Każda paleta, która jest naprawiana przez firmę bez licencji, lub ma widoczne uszkodzenia, traktowana jest jako nie EURO - (jednorazowe, uszkodzone, inne). Palety wyprodukowane przez PKP Cargo są traktowane jako EURO, ale tylko egzemplarze wyprodukowane przed 1 maja 2004 r. Po tym czasie firma ta nie posiadała już licencji.
W dokumentach spedycyjnych i magazynowych paletę EURO określa się jako EUP. Palety typu MAV są traktowane jako EURO, gdyż produkująca je firma posiada licencję. Wszystkie palety EPAL mają stosowny znaczek EPAL na lewym bądź środkowym wsporniku, z wyjątkiem palet włoskiej produkcji z okresu od 01.03.1999 r. do 30.06.2000 r. - na paletach z tego okresu nie ma znaczka EPAL. Palety czyste, ładne, "jak nowe" kwalifikuje się jako I gatunek. Palety zabrudzone, z widocznymi śladami zużycia to II gatunek.
Inne rodzaje opakowań transportowych

Do najczęściej spotykanych form konstrukcyjnych opakowań transportowych należą: balon szklany w koszu (opakowanie szklane o pojemności co najmniej 5 dm3, umieszczone w koszu wiklinowym, z tworzyw sztucznych, drutu lub taśmy metalowej, otwarty lub z kapturem), beczka (opakowanie podobne do elipsoidy ściętej o pojemności około 200 dm3, wykonane z deseczek drewnianych, z blachy stalowej lub aluminiowej lub z tworzyw sztucznych), bęben (opakowanie o kształcie zbliżonym do walca, pojemności co najmniej 10 dm3, wykonane z blachy stalowej, z tworzyw papierniczych, z tworzyw drewnopochodnych oraz z tworzyw sztucznych), butla (opakowanie wykonane ze stali o pojemności do 50 dm3 do gazów sprężonych),
hobok (opakowanie metalowe lub z tworzyw sztucznych, o kształcie zbliżonym do walca z uchwytami na pobocznicy, o pojemności co najmniej 10 dm3), kanister (opakowanie o przekroju poprzecznym zbliżonym do prostokąta, z otworem wlewowym szczelnie zamkniętym, o pojemności do 20 dm3, wykonane z blachy metalowej lub z tworzyw sztucznych), klatka (opakowanie o kształcie prostopadłościanu, o konstrukcji szkieletowej wykonanej z listew drewnianych, służące do umieszczania w nim towarów o masie około 1000 kg), pudło (opakowanie o kształcie prostopadłościanu, drewniane, z tworzyw sztucznych, drewnopochodnych lub metalowe, o ścianach litych lub ażurowych, z wiekiem lub bez, zawartość skrzyni ma masę co najmniej 150 kg, skrzynki - do 150 kg) oraz worek (opakowanie, które w stanie złożonym ma kształt zbliżony do prostokąta, wykonane z papieru workowego, tkaniny, folii, o pojemności co najmniej 10 dm3.
Skrzynki drewniane są najbardziej tradycyjnymi opakowaniami transportowymi. Używane są do pakowania, przechowywania oraz transportu zarówno artykułów spożywczych, jak i przemysłowych. Skrzynki te ze względu na dużą sztywność i odporność na zgniatanie mogą być piętrzone w stosy. Wyróżniamy również skrzynki plastikowe, metalowe, aluminiowe.
Skrzynie są opakowaniami, stosowanego do transportu towarów, które zabezpieczają towary przed uderzeniami, na co szczególnie narażone są transporty morskie. W skrzynie pakowane mogą być zarówno - zbiorczo - paczki i pudła mniejszych rozmiarów, jak i duże maszyny i urządzenia, i w zależności od zawartości i rozmiarów ważyć mogą od kilkuset gramów do kilkudziesięciu ton. Najcięższe opakowania tego rodzaju usztywniane bywają i wzmacniane dodatkowymi stalowymi szynami oraz wyposażane są w stalowe zaczepy pozwalający na podnoszenie ich przy pomocy dźwigu.
Pojemniki metalowe są też opakowaniami transportowymi wielokrotnego użytku. Mogą być wykonane z blachy stalowej lub drutu. Konstrukcja tych pojemników umożliwia układanie ich w stabilne stosy. Niektóre z nich dzięki specjalnej konstrukcji umożliwiają pobieranie zapakowanych wyrobów bez konieczności wyjmowania pojemnika z ustawionego już stosu. Niektóre pojemniki transportowe zaopatrzone są w uchwyty ułatwiające ręczne manipulowanie nimi. Mimo powłok antykorozyjnych, są wrażliwe na warunki atmosferyczne, dlatego powinny być przechowywane w magazynach lub wiatach.
Opakowania transportowe wykonane z tektury falistej należą do najbardziej popularnych. Tektura jest powszechnie stosowanym materiałem opakowaniowym. W Polsce obserwuje się ciągły wzrost użycia opakowań wykonanych z tektury. Opakowania te są powszechnie stosowane zarówno do wyrobów spożywczych, jak i przemysłowych. Istnieje wiele form konstrukcyjnych pudeł kartonowych. Najczęściej można spotkać pudła składane. W stanic pustym można je łatwo złożyć, spłaszczając. Dzięki temu w formie złożonej zajmują mało miejsca w magazynach czy środkach transportu.
Wymagania logistyczne dotyczące opakowań transportowych
Powinny one zabezpieczać zapakowane produkty przed niszczącym działaniem narażeń mechanicznych i klimatycznych, oddziałujących podczas przewozów, składowania oraz przeładunków. Rodzaj i jakość opakowań decydują o przydatności zapakowanych w nie produktów do transportu i magazynowania. Postęp techniczny w tym przypadku ma na celu zmniejszenie pracochłonności robót ładunkowych i zmniejszenie strat spowodowanych ubytkami albo uszkodzeniem zapakowanych produktów. Powoduje to dążenie do poprawnej mechanizacji robót ładunkowych. Roboty te polegają na przemieszczaniu ładunków ze składu do środków transportu, albo z tych środków transportu na skład lub z jednego środka transportu na drugi. Jednym z czynników ułatwiających taką mechanizację jest stosowanie paletowych jednostek ładunkowych. Opakowania transportowe powinny w tym przypadku mieć kształt i wymiary umożliwiające łatwe uformowanie z nich paletowych jednostek ładunkowych, a także prawidłowe rozmieszczenie i unieruchomienie ich w kontenerze i wykorzystanie jago pojemności . Konstrukcja kontenera przejmuje większość obciążeń działających podczas przewozów, składowania i przeładunków, w związku z czym na przewożone w kontenerach opakowania działają mniejsze narażenia mechaniczne.
Stosowanie paletowych jednostek ładunkowych wpływa na dobór opakowań transportowych. Wszystko to spra&not;wia potrzebę dostosowania opakowań transportowych do wymagań logistycznych. Wymagania te dotyczą też ko&not;ordynacji wymiarowej i odpowiedniego oznakowania opa&not;kowań.
Koordynacja wymiarowa polega przede wszystkim na dostosowaniu wymiarów zewnętrznych opakowań jednostkowych i zbiorczych do wymiarów wewnętrznych opakowań transportowych. Polega też na dostosowaniu zewnętrznych wymiarów opakowań transportowych do wymiarów powierzchni ładownej palet oraz wymiarów wewnętrznych przestrzeni ładownej stosowanych środków transportu, tj. kontenerów, wagonów towarowych i samochodów ciężarowych. Potrzeba takiej koordynacji spowodowała opracowanie systemu wymiarowego opa&not;kowań, dostosowanego do wymiarów powierzchni palet 800x1200 i 1000x1200 mm. Stosowanie opakowań wymiarach zgodnych z systemem wymiarowym przy&not;nosi wymierne korzyści, ponieważ umożliwia lepsze wy&not;korzystanie palet oraz przestrzeni ładownych magazynów stosowanych środków transportu. Brak tej koordynacji powoduje w niektórych przypadkach niepełne wykorzystanie środków transportu. Stosunkowo duże luzy powodują konieczność dodatkowego mocowania jednostek ładunkowych we wnętrzu kontenera lub innych środków transportu. Paletowe jednostki ładunkowe umożliwiają często stosunkowo dobre wykorzystanie powierzchni ładownej środków transportu.
Bardzo istotnym wymaganiem logistycznym jest właściwe oznakowanie opakowań transportowych. Powinno ono umożliwiać łatwą identyfikację ładunków, a także zawartość i informacje dotyczące postępowania z opakowaniem. Umieszczone na powierzchni opakowań transportowych znaki to umowne symbole tych opakowań określające własności zapakowanych produktów, cechy handlowe oraz sposób obchodzenia się z opakowaniem podczas przechowywania, transportu i manipulacji przeładunkowych. Znaki te mogą być wyrażone w postaci napisu, litery, cyfry lub rysunku. Znaki te ułatwiać powinny identyfikację opakowania transportowego z zawartością i dostarczenie go do odbiorcy. Znaki informacyjne zawierają wiadomości o podstawowych cechach opakowania transportowego, np. o jego masie, wymiarach, a także o nadawcy ładunku. Znaki ostrzegawcze, tzw. znaki niebezpieczeństwa mają na celu zwrócenie uwagi na niebezpieczne własności ładunku.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum studentów rolnictwa Uniwersytetu Rzeszowskiego - IV rok Strona Główna -> Archiwum III rok / Handel i Usługi. / Podstawy logistyki Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin